Ailem Sensin / Suho ✔

5☆Sevilenler Özlenir

"Nefes al Junmyeon abi lütfen nefes al! Jiyon! İlacını ver! Ceketinin cebinde! Jiyon sana diyorum durma orada!"

"Ne? Ce-ceket mi? Nerde? Nerde söylesene!"

"Vestiyere koymuştur, çabuk ol!"

Koşarak gidip askıya asılmış ceketlerin ceplerini karıştırdım. Bulduğum ilaç kutusunu Suho'yu kucağına uzandırmış Baekhyun'a uzattım.

"Açıp bir tane versene! Kafası düşüyor!"

Aklım durmuş olmalı!  Ne diye eli dolu olan Baekhyun'a uzatırım ki? Hemen bir hap çıkarıp Suho'nun ağzına koydum. Mutfaktan su getirmek için yerden kalkacakken Suho elimi tuttu.

"Sen - sen gerçek misin?"

Nefes almakta zorlandığı her halinden belliydi, dizlerimin üstüne çöküp telaşla omuzlarına dokundum:

"İyi misin?"

Göz bebekleri yukarıya kaydı ve gözleri yavaşça kapandı. Bayıldı galiba, ödüm koptu, hemen elimi cebime attım. Telefonu çıkarıp acilin numarasını tuşladım.

Telefonu elimden hızla çeken Baekhyun bağırdı:

"Ne yapıyorsun sen!?"

"Ambulansı arıyorum. Görmüyor musun bayıldığını?"

"Hastane olmaz!"

"Ne? Ne diyorsun sen? Junmyeon bilincini kaybetti! Vakit geçmeden-"

"Hastane yok! Korkma! O ilaç birazdan etkisini gösterir. Kalp atışı düzelince gözlerini açar."

"Neler oluyor Baekhyun ne saçmalıyorsun?"

"Onu herhangi bir hastaneye götüremeyiz! Hasta olduğu anlaşılmamalı!"

"Ha-hasta olduğu derken? Junmyeon'un neyi var?"

"Kalbinde bazı sorunlar var. Boşandıktan sonra panik atak geçirince durum ciddileşti."

"Ne? Ne zamandan beri? Ben neden bilmiyorum? Önceden olsa bilirdim! Kaç kere birlikte hastaneye gittik! Böyle bir şey yoktu!"

"Bağırma ya ödüm koptu zaten başıma ağrı girdi!"

"Kusura bakma sesim yükseldi ama neler olduğunu anlamaya çalışıyorum."

"Jiyon senden bir şey rica edeceğim."

"Söyle hemen yapayım!"

"Eve kendin gidebilirsin değil mi?"

"Ne? Gidebilirim de şu anda Junm-"

"Abim kendine geldiğinde seni karşısında görürse yeniden panik atak geçirebilir. Art arda iki kriz geçirmesi hiç iyi olmaz. Gözlerini açtığında onu hemen yatırırım. Bir şey anlamadan uyur."

"Ama... yani-"

"Birazdan kendine gelir. O uyanmadan git lütfen. Yeniden kriz geçirebilir diyorum sana!"

"Peki hemen gidiyorum ama uyanırsa bana haber ver olur mu? Nasıl olduğunu söyle en azından."

"Endişelenme iyi olacak. Git hadi."

**

Eve gittikten yarım saat sonra Baekhyun mesaj atıp Suho'nun kendine gelip uyuduğunu söyledi. Biraz olsun rahatladım. Son bir saat içinde az kalsın aklımı yitirecektim, baya korktum çünkü. Ona bir şey oldu sanıp çok korktum. 

Aradan yıllar geçse de, ondan nefret ediyor olsam da başına bir şey gelmesini istemem. Ne kadar sevmesek de bir insanın ölümünü isteyemeyiz değil mi?