Entrika Kraliçesi (LGBT) [ Askıda ]

25. Bölüm "İnsanlar Matematiğe Benzer."

Gözlerini kırpıştırdı ve tatlı uykusundan, en tatlı şekilde uyandı. Gözlerini kısarak gözlerime baktı.
"Sabahın köründe niye kalktın, sevgilim?" Sırıttım.  "Seni izlemek için." Sırıtması git gide büyüdü ve dudaklarıma uzanıp, öptü. Dudakları çok yumuşaktı. Aniden üstüme çıkıp, kıpırdandı ve yorganı hızlıca üstümüze örttü. Kafasını düz olarak göğüslerimin arasına yerleştirdi ve bana sarıldı. Tanrım, çok utanmıştım. "Rüya... başını çevirsene." kafasını kaldırmadan, boğuk gelen tatlı ve uykulu sesiyle, beni geçiştirdi. "Uyudum bile." Utanarak kollarımı beline sardım ve gözlerimi kapattım. Sürekli karnımın kasılmasına ve her kıpırdadığında, heyecanlanmama neden oluyordu. Bir kaç dakika sonra, beni rahat bırakıp başını yana çevirdi. Gerçekten rahatlamıştım. Beni çok heyecanlandırıyordu. Gözlerimi kapatıp, tekrar onunla beraber uyudum.

Saat 12:30
Rüya'nın gözlerinden;

Bir saat önce kalkıp, beraber kahvaltımızı yapmış ve mutfağı toplamıştık. Oturmuş planımızı gözden geçiriyorduk ki telefonum çalmaya başladı. Birbirimize baktık. Telefonu elime aldım.

Hayal arıyor...

Cevap vermek için yana kaydırın.

Al işte. İçimi bir endişe sarmıştı ve suratımdaki ifadenin değiştiğini farkeden Derin, endişeli görünüyordu. "Kim arıyor? " Kaşlarımı çattım ve hızlıca telefonun ekranını ona gösterdim. Gözlerini devirdi ve yutkundu. Telefonu açmam gerekiyor muydu? Bilmiyordum...

Telefonu açtım ve kulağıma götürdüm. Derin beni izliyordu.

"Efendim, Hayal?"

"Bir konu hakkında görüşmemiz gerek, müsait misin?"

"Bir dakika bekle."

"...peki."

Telefonun sesini kapattım ve Derin'e döndüm.

"Görüşmek istiyor."

Saçlarını geriye attı. Gerçekten sinirli görünüyordu. Onu nadiren böyle görüyordum. "Görüşücem ben onunla." bir küfür mırıldandı. Şaşırmıştım. Öylece ona bakıyordum. Bana baktı ve resmen kükredi. "Görüşün." Bu haline hiç alışık değildim ve sanki bana göstermediği bir özelliği vardı. Belki de sinirlendiği zaman, kendini kontrol etmekte zorlanıyordu. Bilmiyordum ama sinirden kıpkırmızı olan suratı bana bunları düşündürüyordu. Ben hep sinirliyimdir ama hiç böyle olduğumu hatırlamıyorum. Tek kaşımı kaldırarak sordum. "İyi de saçlarım?" elini ağzına koydu ve kaşlarını çattı. Düşünüyordu. Aynı noktaya bakarak konuştu. "Benimle evi topladığını söyle, bir kaç saat ertele. Sana peruk alacağız." onu onayladım ve telefonun sesini açıp tekrar kulağıma götürdüm.

"Beklettim kusura bakma."

"Sorun değil, buluşuyor muyuz?"

Derin, eline bir kalem ve defter almış birşey yazıyordu. Aceleyle yazıp bana gösterdi. "Ne için olduğunu sor."

"Ne için buluşacaktık ki?"

"Ah, Cenk hakkında sana birşeyler söylemem gerek."

"Bir kaç saat ertelesek? Derin ile evi düzenliyorduk. Şuan bırakamam."

"Hmmm, peki. Öyleyse bir kaç saat sonra."

"Evet, ben seni ararım. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapattım. Derin, kapattığım gibi dibime geldi ve sorduğu sorunun cevabını istedi. "Ne içinmiş?"

Gayet ciddi görünüyordu. Sanki şuan dalgaya vursam, beni dövecek gibiydi. "Cenk hakkında birşeyler söylemesi gerekiyormuş." İkimiz de endişelenmiştik. Durup dururken ve Cenk'i yeni tanıyorken, ne söyleyebilirdi ki? Gerçekten merak ediyordum. Derin de öyle görünüyordu. Gerildiğini ve negatif enerjisini hissediyordum. Belini kavrayıp, onu kendime çektim ve sarıldım. "Sakin ol güzelim, ben yanındayken sana hiçbirşey olmayacak." Beni kibarca itip, gözlerime baktı.  "Ben kendim için değil, bizim için korkuyorum, Rüya." Saçlarını okşadım. O güzel, tatlı burnunu öptüm. Gülümsedi. "Bizi koruyacağım. Kimse bizi ayıramayacak. Hiç bir engel, seni benden ayıramaz. Savaşırım senin için, bizim için." birbirimize gülümsedik. "Bu savaş iki kişilik." dedi. Nazikçe dudaklarını öptüm.

Aklımda dönüp dolaşan bir soru vardı. Hayal, Cenk hakkında... ne söyleyebilirdi? Neden bana yardım ettikten sonra hayatımdan çıkıp gitmedi ki? Umarım kötü şeyler olmaz. Ben sadece, Derin ile sakin bir hayat geçirmek istiyordum. Neden hep savaşmak zorundaydım?

★Yorum ve oylar bölümü daha hızlı getiriyor sanki hmmm 😂