Entrika Kraliçesi (LGBT) [ Askıda ]

24. Bölüm "Yakışıklı."

Sırıttım. Bunu duymak kesinlikle en güzel şeydi. İkimiz de birbirimizde yaşıyorduk. Ensesini tuttum ve başımı doğrultup, boynuna yaklaştım. Dişlerimi boynuna değdirdim. Dudaklarım boynunda geziniyordu. "Mmmm, neden sürekli... seni arzuluyorum?" Boynunu, kulağına kadar yavaşça yaladım. Başını sağa doğru yatırdı. Zevk aldığını belirten hızlı ve düzensiz nefesleri beni kendimden geçiriyordu. Zorlukla yutkundu ve ellerini karnıma koydu. Nazikçe beni iterek boynunu benden kurtardı. Gülümsedi ve elini dudaklarımda gezdirmeye başladı. Dudaklarıma bakarken, "Cenk... benden hoşlanıyor ha?" Tek elimle saçlarını geriye attım. Kaşlarımı çattım. Gözlerime bakıp, dudaklarını ısırdı. "Tanrım, sinirliyken felaket seksi oluyorsun." Saçlarımı okşamaya başladı. Hızlıca elimi bacaklarının arasına götürdüm. kadınlığını kavrayıp, sertçe sıktım.

"Ah, mmm.."

Saçlarımı çekti. Gözlerine baktım.

"Ayrıca güçlü de oluyorum."

Dudakları dudaklarıma değerken, daha önce duymadığım aşırı seksi bir tonla fısıldadı. "Fazlasıyla." Karnım kasılırken, kasıklarımdaki acı ve zevkle kısa bir şekilde inledim. Yüzünü ellerim arasına alıp, gözlerini izledim. Çok derin bir okyanusa dalmak gibiydi. Her santiminde, her bakışında başka bir güzellik barındırıyordu. Tek elimle yanağını okşadım. Dudaklarına masum bir öpücük bıraktım. "Çok güzelsin." Utandı ama gözlerini kaçırmadı. Öylece sırıttı. Kendimi çektim ve yatakta doğrulup, oturdum. Yavaşça kucağıma yerleşti. Bir konu hakkında konuşmamız gerekiyordu ve bunun farkındaydı. Saçlarımla oynarken konuya girdim.

"Bir şeyler yapmalıyız biliyorsun değil mi?"

"Evet, biliyorum ama... aklıma birşey gelmiyor."

"Bir erkek ayarlamaktan başka değil mi? "

"...evet."

"Bunu istemiyorum. Sizi öpüşmeye zorlayabilir, zorlar. Onu tanıyorum."

"Ben de istemiyorum, Rüya."

Yavaşça kucağımdan, yanımdaki masaya doğru uzandı. Bir albüm. Eline aldı. Açtı ve sırıtan dudaklarıyla sayfaları gezmeye başladı.

"Tanrım... Annen ve babana hiç benzemiyorsun."

Gözlerine baktım.

"Normal, evlatlığım ben."

Gözlerime baktı. Şaşırmışa benzemiyordu. Tahmin mi etti?

"Nerdeler?"

Dilimi çıkarttım.

"Bilmem, onları arama gereği duymadım hiç."

İşte buna şaşırmıştı.

"Neden?"

Elimi elinin üstüne koydum.

"Beni terkedenleri neden arıyım? Zaten beni bıraktıktan 3 yıl sonra beraber intihar etmişler."

"Onları hiç görmedin mi?"

"Hayır, görmedim. Merak bile etmedim."

"Belki de bir sebepleri vardı."

"İkisi de uyuşturucu bağımlısıymış, annemin iyi bir kadın olduğunu duymuştum. Babam hakkında bir şey bilmiyorum."