lover | jungkook

sixty eight

Bi 85-90 vote gelsin lütfen.

Haru' nun baygın vücudu gözümün önünde taşınır giderken, ben sağlıklı düşünemiyordum. Uzun bir süredir onsuz bir hayata katlanamayacağımı düşünürken, şimdi bu hale düşmemiz sinirlerimi bozuyordu.

Ya onu kaybedersem, ne olacaktı?

Hastanede ameliyata doğru götürülürken ben de koşarak arkalarından gidiyordum. Ardından kapı yüzüme kapandığında gözlerimi yumdum sinirle. 

Ne olacağını, hatta ne yapacağımı bilemeden duvarın bir kenarına sinip öylece beklemeye başladım. Gözümden akan bir damla yaş da ne kadar çaresiz olduğumun göstergesiydi. İçerisine girdiğim şoku atlatamadan, telefonumu cebimden çıkarttım ve Namjoon' a mesaj attım. 

jungkook: hyung

jungkook: hastaneye gelmelisin

jungkook: cidden hemen hastaneye gelmelisin hyung 

jungkook: haru

jungkook: o iyi değil 

jungkook: ölüyorum acıdan 

jungkook: lütfen gel 

Mesajlarıma cevap alamamıştım ama daha sonra Namjoon arayıp hangi hastane olduğunu sordu. İsmini öğrendikten sonra telefonu kapattı.Sinirle bir o yana bir bu yana dolanırken koridor' un sonundan bana doğru gelen ayak seslerini duydum. 

Kafamı çevirdiğimde karşımda Namjoon' u gördüm. Ve çocukları.

Adımlarımı onlara doğru yönlendirdiğimde soluğu Namjoon' un yanında aldım ve ona sarıldım. İçimden öyle derin ağlamak geliyordu ki, kendimi zor tutuyordum. Bunu namjoon' un yanında yaparsam ona da kötü hissettirmiş olacaktım.

'' Jungkook. Nasıl oldu? '' 

'' Hepsi benim yüzümden hyung. '' diye konuştum, sinir ve keder sinen sesimle. Daha fazla konuşamıyorken gözümden düşen yaşların sayısının arttığını hissettim. 

'' Neler saçmalıyorsun Jungkook? '' 

'' Ona sahip çıksaydım eğer, şimdi bunlar olmayacaktı. '' diye konuştum, ondan ayrıldığımda. Bana soru sorar bakışlarla baktığında '' evdeydik '' diye sızlandım. 

'' Kahve yapmak için mutfağa inecekti, ben de onu onayladım. Sonra sesini duydum. Soluğu yanında aldığımda merdivenlerden düştüğünü gördüm. Öylece yatıyordu ve gözlerini açık tutmak için kendini zorluyordu hyung. '' 

Sonrasında arkamı dönüp yumruğumu hastanenin duvarına geçirdim. İçimde öyle çaresiz bir ses vardı ki mantıklı düşünmeme engel oluyordu. 

Sonrasında namjoon' un elini omzumda hissettim. '' Senin suçun değil, Jungkook. Bunun olacağını nereden bilecektin? '' 

'' Ben onun sevgilisi değil miyim? Sahip çıkmalıydım. '' dediğimde söylediğim şeyin saçmalığını anlamış olacak ki bana '' o hale abisi olarak ben de suçlu oluyorum '' diye cevap verdi. 

'' Dikkatsiz velet. '' diye söylendi namjoon kendi kendine, ama gözüne dolan yaşların akmaması için büyük bir çaba harcadığı belliydi. 

Güçlü durmaya çalışsa da içinde oluşan o acıyı görmemek imkansızdı. Yanında duran jimin soluğu dibimde aldı ve bana sıkıca sarıldı. '' O iyi olacak, Jungkookie. '' 

Bana destek verme amacıyla sımsıkı sarılıyor ve bir şeyler fısıldıyordu ama içimdeki endişe tüm vücudumu ele geçirmiş gibiydi. Ben de ona sarıldığımda '' onu kaybedersem, ben de biterim. anlıyor musun jimin hyung? '' dedim.