When I Met You...

6 - Making you mine...

Chapter Six

LIAM'S POV

       Agad akong tumuloy ng CR para maligo, pagkatapos ko na lang maligo saka ko gigisingin si Paris para kumain. Pero hindi pa nagtatagal naramdaman ko ang pagbukas ng pinto kaya napalingon ako doon.

        Halos malaglag ang panga ko ng makita ko si Paris doon na walang suot na kahit ano, hindi man tama pero hindi ko maiwasang makaramdam ng kakaiba habang tinititigan ko sya. Dahil sa pagkabigla hindi ako nakakilos.

       "Paris what the hell do you think your doing?!" sigaw ko sa kanya, pero imbes na umalis ay lumakad pa ito palapit sa akin at hinalikan ako sa mga labi bago nya pa ako maitulak. Dahil sa kabiglaan hindi ako makakilos lalo na ng iyakap nya sa batok ko ang mga kamay niya kasapag ng pag-pulupot ng mga binti niya sa bewang ko.

      Alam kong hindi tama ito, dapat ko siyang itulak palayo, pero hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko at lalo ko pa siyang hinapit. Maybe I unconsiously dream of this to happen. Nagtatalo ang dalawang parte ng utak ko pero mas malakas ang hatak ng pag-nanais kong angkinin ang babaeng yakap ko ngayon.

     At tuluyan ng natalo ng pagnanais ko ang tamang parte ng utak ko, isinandal ko si Paris sa dingding nang banyo at hinalikan ito ng mas madiin, mas malalim at mainit. Habang tuloy sa pagbuhos ang tubig mula sa shower na kanina lang ay malamig pero ngayon ay parang wala na ding silbi iyon.

     "You're making me crazy..." sa pagitan ng paghalik ko sa kanya, alam kong hindi tama pero hindi ko na kayang pigilan pa ito.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

...kinabukasan...

        Nagising ako sa liwanag na tumama sa mukha ko, ihaharang ko sana ang isa kong kamay ngunit may mabigat na bagay doon, kaya agad ko iyong niyuko.

         "Shit!" It's Paris, nakaunan siya sa isa kong braso habang nakayakap sya sa bewang ko. Napapikit ako ng mariin, lalo na ng maalala ko ang nangyari nang nagdaang gabi. Ang tangi ko na lang nagawa ay mapamura ng mahina, malaking gulo ito.

         Lalo na sa nalaman ko kagabi, birhen pa ito at alam kong ako ang unang lalaki sa buhay nya. Ngayon pa lang nakukulta na ang utak ko kung anong gagawin ko. For god sake! I'm getting married pero ano itong nagawa ko, and my god Paris is almost my little sister.

      Sa isiping iyon para akong napaso, tumayo ako na walang pakialam kung magising man ito, inabot ko ang towel na nasa paahan ng kama at itinapis iyon.

      Agad akong dumiretso sa cabinet para kumuha ng damit at agad dumiretso sa banyo.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

PARIS POV

      Nang marinig ko ang paglapat ng pinto ng banyo, dahan dahan kong minulat ang mata ko.

      I know what I did last night is completly insane, pero yun lang na lang ang tanging paraan para mapasa-akin sya, alam kong mali, pero wala na akong pakialam, desperada na nga siguro ako. Desperadang makuha ang taong minahal ko buong buhay ko.

      "I know you're awake, mag-bihis ka... Maguusap tayo." narinig ko mula sa likuran ko, napapitlag ako doon dahil sa gulat. Magsasalita sana ako pero agad syang tumalikod at lumabas na ng kwarto.

          Nang makalabas ito, agad akong tumayo upang mag-bihis pero agad din akong napa-ngiwi ng maramdaman ko ang sakit sa pagitan ng mga hita ko, huminga muna ako ng malalim at tumuloy na sa banyo.

       Nang matapos kong mag-ayos agad akong lumabas, nakaupo sya sa single na sofa nakayuko ito habang magkadaop ang palad.

     "Maupo ka." sabi nya na agad ko namang sinunod. Umupo ako sa mahabang sofa.

     "Uhm..." panimula ko pero agad din akong napatigil ng magsalita sya ulit.

     "Look... Paris... What happen last night is... wrong... Oh god! I'm getting married and you know that! Why? Why did you do that?" bakas ang galit at pag-hihirap sa boses niya. Hindi ko mapigilang sumama ang loob. Now it's only my fault? Ginusto din nya ito... oo at inakit ko sya pero nagpatangay sya... ginusto nya din ito... o niloloko ko lang ba ang sarili ko.

    "You're just like a little sister to..." I can't take it anymore... sobrang sakit na. So I cut him out...

   "Enough... Liam... okay I perfectly understand that you don't love me and  what happen last night is very wrong... I did that... because I love you... I love you since I don't know when... Sana nag-sorry ka na lang kesa sinabi mong kapatid lang ang turing mo sa akin... that hurts... so hurt that you can't love me..." sabi ko ng may luha na sa mga mata. Siguro nga ito na yung huli, ito na yung huling pag-kakamali ko sa kanya.

    "Liam... one last question... after this pangako, hindi na kita guguluhin... Hindi... hindi mo ba talaga ako kayang mahalin? kahit konti lang?" hinawakan ko ang laylayan ng palda ko para doon humugot ng lakas, alam kong masasaktan ako sa isasagot niya pero gusto kong malaman, para wala akong pagsisihan.

     Para matapos na 'tong katangahan ko. After this bubuuhin ko na ulit ang sarili ko.

    "Paris... you know that I love you... but..." hindi ko na sya pinatapos tumayo ako at pinunasan ang mga luha sa mga mata ko. Bago ako muling tumingin sa kanya.

     "I'ts okay Liam... You love me but only as a little sister. Don't worry about me... I'll be fine... And congratulations to your upcoming wedding, best wishes and be happy... I can't make it to your wedding I'll be flying to Italy next week at medyo matatagalan ako doon, ipapadala ko na lang yung gift ko para sa wedding nyo... I'd better keep going may meeting pa pala ako mamayang 12 noon, wag mo na ko ihatid I can manage." tuloy-tuloy kong sabi sa kanya, pigil ang luha pero may ngiti sa labi. Kahit man lang dito, maipakita ko sa kanya na kaya ko. At tumuloy tuloy na ako papunta sa pinto I heard him called my name but I didn't bother to look back.

    Dahil pag-labas ko pa lang ng pinto, bumuhos na ang masaganang luha na kanina ko pa pinipigilan sa pag buhos. Nag-mamadali akong sumakay sa elevator, narinig ko pa nang sabihin nyang sandali lang but I just smile and wave to him at pinindot na ang elevator.

     I know what I did was stupid.

     But I don't regret it, maybe I will regret it later.

     Pero sa ngayon saka ko na iisipin yun.

     I failed to make him mine.

    But I will success to get over him.

    And make myself whole again.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
thepinkprincess

nasobrahan sa kasipagan nong nakaraan pero marami akong nakalimutan

nakalimutan ko ng may sinulat pala akong ganito.

hahaha paumanhin kung may readers pa ba to.

hindi ko pa ito na eedit saka na siguro kapag may time na ako.

next update?

I dunno but soon...