အစိမ္းေရာင္ သံလြင္ပင္မ်ားသည္ ေတာင္ကုန္းငယ္တစ္ေလ်ွာက္ တစ္ပင္ႏွင့္တစ္ပင္ အကြာအေ၀းတူညီစြာ ေပါက္ေရာက္ေနသည္။ ညိုေမွာင္ေသာ ပင္စည္မ်ားမွာ တုတ္ခိုင္သန္မာစြာ တြန္႔လိမ္ေနျပီး ၾကီးမားေသာ ေရေသာက္ျမစ္မ်ားကလည္း ေတာင္ကုန္းေျမထဲသို႔ နက္ရွိဳင္းစြာ တိုး၀င္ေနၾကသည္။
သံလြင္ပင္မ်ားၾကားတြင္ ဓါးေရးေလ့က်င့္ေနေသာ ဒန္နရယ္၏ ေခ်ာေမာေသာ မ်က္ႏွာမွာ ေခၽြးစက္မ်ား တြဲခိုေနသည္။ အတန္ငယ္ရွည္ေသာ သံဓါးကို ညာဖက္လက္ျဖင့္ကိုင္ထားကာ ဘယ္ဖက္လက္တြင္မူ တစ္ကိုယ္လံုးကို ကာေပးထားႏိုင္သည့္ အနီေရာင္သံဒိုင္းတစ္ခုရွိေနသည္။ ဒိုင္းအလယ္ေခါင္တြင္ အမည္းေရာင္ အဖုတစ္ခုရွိေနျပီး ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ေလးကိုင္းပံုစံ အမည္းေရာင္ေဆးသုတ္ထားသည္။
ဒန္နရယ္၏ ၀တ္ရံုျဖဴ၏ ေက်ာျပင္တစ္ခုလံုး ေခၽြးမ်ားျဖင့္ စိုရႊဲေနကာ နားထင္မွ ေခၽြးစီးေၾကာင္းတစ္ခုမွာလည္း စီးက်ေနသည္။ သံလြင္ပင္မ်ားကို ေကြ႔ပတ္ေလ့က်င့္ေနရာမွ ရိပ္ခနဲျမင္လိုက္ရေသာ အရိပ္ေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"အဘိုးၾကီး...ခင္ဗ်ားလာျပန္ျပီလား..."
"မင္းတစ္ေယာက္တည္း ေလ့က်င့္ေနရတာ မပ်င္းဘူးလား..ငါမင္းကို ကူျပီးေလ့က်င့္ေပးမယ္.."
အဘိုးအိုမာစီမွာ ေတာင္ေ၀ွးကို ပတ္ခ်ာလွည့္ကာ ဒန္နရယ့္ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ရင္း ေျဖသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျပင္းထန္ေသာ ေလတိုးသံႏွင့္အတူ သူ႔ေခါင္းရွိရာသို႔ ရိုက္ခ်လာေသာ အဘိုးအို၏ ေတာင္ေ၀ွးေၾကာင့္ ဒန္နရယ္ လ်ွင္ျမန္စြာ ဓါးႏွင့္ပင့္ခံလိုက္ရသည္။
'ခၽြင္..'
က်ယ္ေလာင္ေသာ ထိေတြ႔သံႏွင့္အတူ အဘုိးအို၏ ျပံဳးစိစိမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာ ဒန္နရယ္ စိတ္တိုသြားသည္။
"ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားအသက္ၾကီးလို႔ ညွာေနတာ.. ဒီေလာက္နာခ်င္ေနရင္လည္း မညွာေတာ့ဘူး.."
ဒန္နရယ္၏ ဓါးခ်က္မ်ားကို အဘိုးအိုမာစီမွာ ေတာင္ေ၀ွးရွည္ျဖင့္ လ်ွင္ျမန္စြာ ပတ္ထုတ္လာခဲ့သည္။ အသက္ၾကီးျပီး အားနည္းမည့္ အဘိုးအိုဟု ဒန္နရယ္ ထင္ထားခဲ့သည္မွာ မွားေၾကာင္း ဒန္နရယ္၏ ဒိုင္းကို ထိေတြ႔လာေသာ အဘိုးအို၏ အားျပင္းလွသည့္ ေတာင္ေ၀ွးခ်က္မ်ားက သက္ေသျပေနသည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
