ေန၀င္ေပါက္မရွိသည့္ ဂူေပါက္တစ္ခုလို ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ေန႔အခ်ိန္ျဖစ္သည္ဟု မထင္ရေအာင္ေလာက္ပင္ မည္းေမွာင္ေနသည္။ တိမ္မည္းမ်ားကိုေဖာက္၍ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ တိုး၀င္လာေသာ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ သူတို႔ေရွ႕မွာ ေျပးလာေနေသာ ဘီလူးေကာင္ကို ၀ဲတက္လာေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ ဒန္နရယ္ ျမင္ေနရသည္။
အဘ...အဘ... အဘ....
ရင္ထဲမွ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေအာ္ေခၚမိေပမယ့္ သူ႔ေခၚသံမ်ားကို ဘီလူးေကာင္ျဖစ္ေနသည့္ အဘိုးအိုမာႏူရာယ္ ၾကားႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္တာကို ဒန္နရယ္သိသည္။ ဒန္နရယ္၏ မ်က္လံုးညိဳမ်ား၏ တစ္၀က္ခန္႔အထိ ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ရည္ဥမ်ား တြဲခိုေနသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ သူ ေခါင္းမာစြာ တင္းခံထားသည္။
အရာရာကို ရင္ဆိုင္ရန္ ဒန္နရယ္ ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္ ေစတန္နတ္၏ ရက္စက္ယုတ္မာမွုကို သူေလ်ာ့တြက္ထားခဲ့သည္။ အခု ဒန္နရယ္သည္ သူခ်စ္ခင္လြန္းလွသည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ အားကိုးရာျဖစ္သူ အဘျဖစ္သူကို ျပန္သတ္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
"ဒန္နရယ္.. ဒါ ငါတို႔အဘမဟုတ္ေတာ့ဘူး.. မင္း သတိထားစမ္း..."
ေဖေဒ၏ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးမွာလည္း လူေသေကာင္တစ္ေယာက္လို ျဖဴေဖြးေနသည္။
ဒန္နရယ့္ကို သတိေပးရင္း မိမိကိုယ္တိုင္အတြက္လည္း ျပန္လည္ သတိေပးေနမိျခင္းပါ။ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ကတည္းက အဘိုးအိုမာႏူရာယ္ေနာက္ သူ တေကာက္ေကာက္လိုက္ခဲ့သည္။ အဘ၏ဆူခံရလ်ွင္ ငိုယိုမိကာ ခ်ီးက်ဴးခံရလ်ွင္ အတိုင္းအဆမသိ သူေပ်ာ္ခဲ့သည္။
ေဖေဒ၏ ဓါးကိုင္ထားေသာလက္မ်ားမွာ ထိန္း၍မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တုန္ခါေနသည္။
'ဂါး....'
ဘီလူးေကာင္ျဖစ္ေနသည့္ အဘိုးအို မာႏူရာယ္မွာ ေဖေဒႏွင့္တယ္ရာကို လံုးလံုးဂရုမစိုက္ဘဲ သူ႔ေရွ႕မွ ဒန္နရယ့္ကိုသာ ခုန္အုပ္ကာ လက္သည္းခၽြန္မ်ားျဖင့္ ကုတ္ျခစ္လာသည္။ ဒန္နရယ္ ဓါးႏွင့္ဆီးခံလိုက္၍ မထိမိလိုက္ေသာ္လည္း အားျပင္းလွသည့္ လက္သည္းေၾကာင့္ ဒန္နရယ့္လက္ထဲမွ ဓါးမွာ ထက္ပိုင္းၾကိဳးသြားသည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
