ျပင္းထန္ေသာ ေလျပင္းက ေတာအုပ္တစ္ခုလံုးကို ၀ါးျမိဳေတာ့မည့္အလား တိုက္ခတ္လာေနသည္။ အဘိုးအို၏ ဆံပင္ျဖဴမ်ားႏွင့္ မုတ္ဆိတ္ျဖဴမ်ားမွာ ေလျပင္းေၾကာင့္ တလြင့္လြင့္ လြင့္ပါေနၾကျပီး ၀တ္စံုျဖဴအနားစမွာလည္း တဖ်တ္ဖ်တ္လွုပ္ခါေနသည္။
နီရဲေတာက္ေလာင္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားသည္ အခ်င္းခ်င္းတြန္းဖယ္တိုက္ခိုက္ရင္း အဘိုးအိုတို႔နား သူ႔ထက္ငါအရင္ေရာက္ေအာင္ တြန္းတိုက္ေလ်ွာက္လာၾကသည္။ နတ္ဆိုးမ်ား၏ ရွည္လ်ားေသာ လ်ွာၾကီးမ်ားမွ ၀ါညစ္ညစ္သြားရည္မ်ားသည္ သစ္ရြက္ေၾကြမ်ားထက္ တစ္စက္ခ်င္း တစ္ေတာက္ေတာက္က်ေနၾကသည္။
အဘိုးအိုႏွင့္ ေဖေဒမွာ ေျပးေပါက္မရွိေတာ့သည့္ ၾကြက္ငယ္ႏွစ္ေကာင္လို ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လွုပ္မိၾကသည္။
"ဂါး......ရား....."
အစြယ္တစ္ဖက္က်ိဳးေနေသာ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္သည္ ေဖေဒႏွင့္ကေလးငယ္ေပၚ ခုန္အုပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားလိုက္သည့္ခဏ စူးရွေသာအလင္းတန္းတစ္ခုေပၚလာကာ သူတုိ႔သံုးေယာက္စလံုးကို လႊမ္းျခံဳလာခဲ့သည္။
"အား...."
"ဂါး......"
နတ္ဆိုးမ်ား၏ နာက်င္က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္သံမ်ားႏွင့္အတူ အလင္းတန္းေအာက္တြင္ နတ္ဆိုးအားလံုး မည္းေမွာင္ေသာ မီးေသြးခဲမ်ားအသြင္ ေလာင္ကၽြမ္းပ်က္စီးကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္။
ထိုၾကည္လင္ေသာ အလင္းတန္းႏွင့္ ထိေတြ႔လိုက္ရသည့္ခဏ အဘိုးအို၏ ဒဏ္ရာမ်ားမွာ ယူပစ္လိုက္သလို သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားသည္။
ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လွုပ္မုွ၊ ေျခာက္ျခားထိတ္လန္႔ျခင္းမ်ားအစား ႏွလံုးသားအတြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေႏြးေထြးမွုကို ခံစားလိုက္ရသည္။
"လူေလး... ဒူးေထာက္စမ္း.."
အဘိုးအိုႏွင့္ေဖေဒမွ ခ်က္ခ်င္းလိုလို ေျမျပင္ေပၚဒူးေထာက္ကာ ဦးညႊတ္အရိုအေသျပဳမိၾကသည္။ သူတို႔လိုသာမာန္လူသားမ်ားေရွ႕တြင္ နတ္ဘုရားတစ္ပါး ကိုယ္ထင္ျပသည္မွာ မရွိသေလာက္ျဖစ္သည္မို႔ အဘိုးအိုမွာ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္မိသည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
