ေမွာင္မည္းေသာ ေကာင္းကင္ျပင္မွာ လင္းလက္ေသာ ၾကယ္ငယ္တို႔ရွိေနသည္။ ေအးစိမ့္ေသာ ညခ်မ္းကို သတၱ၀ါငယ္တို႔၏ ေအာ္ျမည္သံျဖင့္ ျပီးျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္ဆည္းထားသည္။
ေဆာင္းဦးရာသီျဖစ္၍ ေတာအုပ္ငယ္တစ္ခုလံုးသည္ ၀ါ၀င္းေျခာက္ေသြ႔ေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေၾကြမ်ားျဖင့္ ၾကမ္းခင္းထားသလိုျဖစ္ေနသည္။
ညခ်မ္းေလက ခပ္ေအးေအးတိုက္ခတ္ေနသလို ေျမျပင္မွ အစိုဓါတ္ေၾကာင့္ ပို၍ေအးသလို ထင္ရေပသည္။
သစ္ကိုင္းေျခာက္မ်ားျဖင့္ ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ မီးပံုငယ္မွာ ညအေမွာင္တြင္ ထြန္းလင္းေနသည္။ ေက်ာက္တံုးမ်ား ပတ္ပတ္လည္ကာထား၍ အျပာေရာင္မီးေတာက္မ်ားမွာ ျခံခတ္ထားသည့္ တိရိစၦာန္ရိုင္းတစ္ေကာင္လို ယိမ္းထိုးေနသည္။
မီးေတာက္ေဘးတြင္ အညိုေရာင္မွုိပြင့္ၾကီးမ်ားကို တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္ထိုးကာ မီးကင္ထားသည့္ သစ္ကိုင္းရွည္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနသည္။
မွုိပြင့္ၾကီးမ်ားမွ ေမႊးၾကိဳင္ေသာ အကင္နံ႔မွာ မီးပံုတစ္၀ိုက္ သင္းပ်ံ႕ေနသည္။
"ဟာ.. ေဟ့ေကာင္ မင္းမွာ ေက်ာရိုးမရိွဘူးလား.. တစ္ခ်ိန္လံုးလိုက္မီွမေနနဲ႔.."
ေဖေဒစိတ္ညစ္စြာေျပာမိသည္။
သူမီးပံုေဘးမွ မွိုပြင့္မ်ားအက်က္ညီေအာင္ ပတ္ခ်ာလွည့္ေပးေနစဥ္ ဒန္နရယ္ ေက်ာခ်င္းမွီထိုင္လာ၍ျဖစ္သည္။
"ပင္ပန္းလို႔ပါကြာ... လွဲအိပ္ရေအာင္လည္း ေျမၾကီးကဒီေလာက္စိုထိုင္းေနတာ"
ဒန္နရယ္ ညည့္ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
အရြက္ေၾကြခ်ိန္မို႔ သစ္ပင္၊ သစ္ကိုင္းမ်ားမွာ အရိုးျပိဳင္းျပိဳင္း မျဖစ္ရံုတမယ္သာရွိ၍ က်ယ္ျပန္႔ေသာေကာင္းကင္ကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။ အျဖဴေရာင္သဲ့သဲ့ မီးခိုးတန္းမ်ားပမာ ကဗ်ာဆန္လြန္းလွေသာ နဂါးေငြ႔တန္းဂလက္ဆီကို ဒန္နရယ္တို႔၏ ေခါင္းေပၚမွာ ထင္ရွားစြာ ျမင္ေနရသည္။
"ေဖေဒ... ေန႔လယ္က ငါတို႔ခဏနားတုန္းက မင္းေျပာတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ.."
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
