Ensorcelled Eyes (Unedited)

Chapter 15: Nightmare as a Murder

15.

Nightmare as a Murder

Clave's POV

***

"Nandito na ba ang lahat?!" Sigaw ni sir Loi.

kataka-taka dahil lahat ng mga naiwan kanina sa mansion ay may natamong sugat sa ulo.

Wala na kasi akong matandaan matapos may tumawag ng pangalan ko. Nakaramdam nalang ako ng matinding sakit sa ulo ko then everything went damn black.

Somebody set this fuck. Parang may kung anong kalokohang nangyayari sa loob ng mansion.

"Sinong kulang?" Muling tanong ni sir Loi sa lahat.

"Si Ara at Pamela po." Sabi ni Alley.

"Saka si Detective Chanter at Albert sir." Sabi naman ni Ivan.

"Hanggang ngayon hindi parin nakikita si Albert?!" Tanong ni sir Loi sa'kin kaya umiling na lamang ako.

"The heck! Marina's missing too! Sabi ko na nga ba siya ang---." Nahinto si Rheisel sa pagsasalita when Jelich stood up and leaned closer to reached Rheisel.

"Be careful Rheisel! You don't even know who the person you're blaming! Kahit hindi ako ang gumagawa ng kalokohang 'to, Rheisel, baka paghindi ako nakapagpigil, maputol ko 'yang dila mo!" Nakatingin na kaming lahat sa kanila. Tapatikhim nalang ako dahil sa narinig. Jelich's a good girl. Ngayon ko lang siya nakitang magkaganito tapos kay Marina pa. She value their relationship.

"Sir. We need to find them. Mamaya kung ano na pong nangyari sa kanila!" Sabi ni Jelich.

"Okay. Good idea. So group yourselves into five. Six members each group and 'yong limang matitira, samahan niyo 'yong mga may natamong sugat dito. Mag-iingat kayo." Sabi ni Sir Loi.

Nagtaas ako ng kamay.

"Sir. Sasama po kami sa paghahanap. Gusto po naming tumulong." Saad ko.

"No! You guys need to take a little rest. Ako, Rheisel, Camille, Clark, at Jonathan will stay here." Si ma'am Naishel ang sumagot.

Magsasalita pa sana ako pero naramdaman kong may humawak sa kaliwa kong kamay. I saw Nicole and her pleading face.

Wala na kong nagawa pa. I stay here like a coward. My girlfriend's afraid and I need to stay at her side.

Napabuntong hininga na lamang ako.

Sinabi ni sir Loi ang designated area ng mga taong maghahanap sa iba pang nawawala.

Gusto ko talagang tumulong. Gustong-gusto ko pero hindi pwede.

Nasasakal narin ako.

Nakakapagduda na 'tong nararamdaman ko.

"Guys, Much better if we take a room for ourselves. Mas safe tayo kung nando'n. Let's take the first room." Sabi ni Ma'am Naishel na pinagsangayunan naman ng lahat.

Nakaakbay ako kay Nicole at nakapalupot naman ang kanan niyang kamay sa bewang ko. Kapwa namin sinusuportahan ang bawat isa dahil pareho kaming nahihilo.

This feeling...

I shouldn't felt this feeling!

"Okay ka na ba? Babe?" Tinaguan ko lang si Nicole.