Η δίκη...

1.3K 136 10
                                    

Ένας μήνας μετά...

Ένας μήνας έχει περάσει και ή συνεργασία μας με τον Άνταμ είναι πολύ στενή. Δουλεύουμε πολύ σκληρά διότι το δικαστήριο του Ρίτσαρντ πλησιάζει.
Σε αυτό το μήνα που πέρασε ο Άνταμ μου είχε δώσει τον χώρο και χρόνο που ζήτησα, χωρίς να με πιέσει για το οτιδήποτε.
Ήμουν λίγο απογοητευμένη για να πω την αλήθεια, τόσα βράδια που είχε περάσει εδώ λόγω της πολλής δουλειάς πίστευα ότι κάτι θα γινόταν μεταξύ μας αλλά όπως μου είπε, η επόμενη κίνηση είναι δική μου.
Η αυριανή μέρα θα κρίνει τα πάντα... Η δίκη του Ρίτσαρντ.
Ήμουν απελπισμένη πάνω από τα άπειρα χαρτιά που κοσμούσαν πια το τραπεζάκι του σαλονιού μου καθημερινά.
"Κασσανδρα..." Είπε ο Άνταμ κοιτώντας με στα μάτια. Ήταν πανέμορφος, φορώντας το μαύρο του κουστούμι, χωρίς σακάκι και ξεκουμπωμενα τα πάνω κουμπιά του πουκαμισου του. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα και μετά βίας κρατιωμουν να μην πάω εκεί να τα χαϊδεψω. Καθόταν στον απέναντι καναπέ αλλα το άρωμα του είχε κατακλύσει τον χώρο.
"Ναι" είπα χαμογελώντας με ότι δύναμη μου έχει απομείνει.
"Νομίζω πως είναι αρκετά για σήμερα..." Είπε και σηκώθηκε, ξεκίνησε να έρχεται προς το μερος μου.
Δεν ήξερα τι θα έκανα χωρίς εκείνον. Είμαι σίγουρη για την νίκη του αύριο.
Ένα μήνα τώρα ασχολείται μόνο με εμένα και από τα άπειρα βλέμματα που του έριχναν οι γυναίκες δεν ανταπέδωσε ούτε ένα.
Έκατσε δίπλα μου , σε απόσταση αναπνοής.
"Είσαι κουρασμένη, φαίνεται, μην το πολεμας, μπορώ να τα ξανακοιταξω μόνος μου, πήγαινε να ξαπλώσεις" είπε και μου χάιδεψε το μάγουλο.
Εκείνη τη στιγμή ή επιθυμία μου για εκείνον ήταν πολύ δυνατή για να την καταπολεμησω. Τον έπιασα και και ένωσα τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο αλλά αργό φιλί.
Εκείνος απομακρύνθηκε και πήγε να μιλήσει αλλά τον σταμάτησα.
"Μην το σκέφτεσαι... Απλώς το χρειάζομαι αυτό σήμερα."
"Πάντα εδώ θα ειμαι όταν με χρειάζεσαι... ΠΆΝΤΑ" και με αυτό ξαναενωσε τα χείλη μας.
"Ανυπομονώ" ειπε όταν απομακρύνθηκα.
Γύρισα το βλέμμα μου και κοίταξα τις βαλίτσες. Γυρναμε πίσω στον τόπο του εγκλήματος σε δύο μέρες. Στο παρισι.
"Και εγώ" είπα και τον ξαναφιλησα
Την στιγμή διέκοψε το τηλέφωνο
"Γαμωτο" ειπε ο ανταμ γελωντας
"Παρακαλώ" είπα όταν το σήκωσα
"ΚΑΡΙΟΛΑ! ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!" είπε ο Ρίτσαρντ ουρλιάζοντας
"ΚΑΙ ΕΣΎ ΚΑΙ Ο ΠΟΥΣΤΗΣ ΣΟΥ! ΝΑ ΠΡΟΣΈΧΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ!"
είπε και το έκλεισε αμέσως.
Φοβήθηκα. Φοβήθηκα παρά πολύ! Τόσο που τα δάκρυα άρχισαν να πέφτουν από τα μάτια μου χωρίς να μπορώ να τα σταματήσω.
"Κασσανδρα μου! Τι έγινε!;" Είπε ο Άνταμ ανήσυχος δίπλα μου
" Ο... Ο Ρίτσαρντ" είπα κλαίγοντας
"Θα τον σκοτώσω!' είπε φωνάζοντας
"Άνταμ, κάτσε εδώ ,σε παρακαλώ,μη φύγεις" είπα
"Ποτέ πριγκίπισσα, ποτε!" Είπε , με έπιασε και με πηγε στο υπνοδωμάτιο.
Με ξάπλωσε στο μαλακό κρεβάτι και ξάπλωσε δίπλα μου, κρατώντας με σφιχτα.
Και ετσι κοιμηθηκαμε, αγκαλιά , ο μόνος τρόπος που ένιωθα πραγματικά ασφαλής.

"Τον λόγο να πάρει η υπεράσπιση" είπε ο δικαστής.
Ο μεγάλος κύριος, δικηγόρος του Ρίτσαρντ σηκώθηκε και ήρθε μπροστά μου.
Ένιωσα το χέρι του Άνταμ πάνω στο δικό μου, αυτό μπορεί να γίνει πολύ άσχημο πολύ γρήγορα.
"Ή υπεράσπιση καλεί στο εδρανο την κυρια Κασσανδρα Άντερσον"
Ωχ..

..... Ήμουν έξω φρενών!
"Μου λέτε δηλαδη ότι θέλετε να αθωώσετε αυτό το τέρας; Ακόμα! Ακόμα νιώθω τα χέρια του πανω μου! Ακόμα νιώθω τα βίαια φιλιά του! Ακόμα φοβάμαι να περπατήσω μόνη μου! Ζω εναν εφιάλτη χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο! Και θέλετε να τον αθωώσετε!"είπα φωνάζοντας προς την υπεράσπιση.
Το βλέμμα του Άνταμ τα έλεγε όλα... Νικήσαμε.

"Ή ετυμηγορία είναι μια! Ένοχος!" Είπε ο δικαστής και βαρεσε το μικρό σφυρί του.
Ένοχος! Ένοχος! Νικήσαμε!
Γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα τον Άνταμ!
Ήμουν ενθουσιασμένη. Το κάθαρμα πήρε αυτό που του άξιζε! Θα σαπισει στην φυλακή! Ο Άνταμ με κοιτούσε με ένα τεράστιο χαμόγελο.
" Ελα μαζί μου τώρα!" Είπε, μου έπιασε το χέρι και με οδήγησε έξω από το δικαστήριο.

___________________________________
Νικήσανε! Είναι ΑΠΑΊΣΙΟ το κεφάλαιο παιδιά αλλά διάβασα κυριολεκτικά 6 ώρες μαθηματικά γιατί γράφω και είμαι χάλια ... Απλώς δεν ήθελα να σας αφήσω παραπονεμενους!
Σας ευχαριστώ πολύ για την στήριξη σας! Χάρη σε εσάς φτάσαμε τα τοπ30! Πάμε για τα τοπ20. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους!
Πατήστε το υπέροχο χρυσό αστεράκι και αφήστε μου ένα σχόλιο λέγοντας μου την γνώμη σας :)
Φιλάκια πολλά!
-Lib

Adam GreenΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα