"Καλημέρα Κάτια " είπα στην γραμματέα και κολλητή μου.
"Καλημέρα κυρία Αντερσον " είπε ειρωνικά . Αν και μόλις 27 ετών, απαιτώ τον σεβασμό των υπαλλήλων μου,έτσι το κυρία πάντα συνοδεύει το όνομα μου,πράγμα που η Κάτια πάντα κοροϊδεύει.
"Ακύρωσε όλα τα ραντεβού μου για σήμερα και στείλε μέσα τον Ανταμ." Η Κάτια με κοιτούσε με γουρλωμένα ματιά.
"Τι είπες;!"
"Άσε με ρε Κάτια και θα σκάσω,πρέπει να δουλέψω με τον ηλιθιο"
"Χαχα να το δω αυτό και τι στο κόσμο!" είπε γελώντας δυνατά,κάνοντας έτσι πολλά βλέμματα να γυρίσουν και να την κοιτάξουν.
"Πες στον αχώνευτο να έρθει και φέρε μου τον καφέ μου" είπα και μπήκα στο υπέροχο γραφείο μου.
Το γραφείο ήταν αρκετά μεγάλο, με ξύλινο πάτωμα και μπεζ τοίχους με ξύλινες λεπτομέρειες. Απέναντι από το γραφείο μου υπήρχε μια τεράστια τζαμαρία, από την οποία μπορούσα να δω όλη την πόλη. Μακάρι να είχα τον χρόνο να κάτσω να την θαυμασω κάποια στιγμή αλλά πραγματικά δεν έχω χρόνο ούτε για να πάρω αέρα.
Άφησα την τσάντα μου στο μπράτσο της καρέκλας και έκατσα. Αποφάσισα μέχρι να έρθει ο ηλιθιος να εξετάσω μια υπόθεση που έχω.
Η πόρτα άνοιξε και η Κάτια μπήκε μέσα κρατώντας τον καφέ μου.
"Ο βλακας είναι απέξω"
"Πες του να περάσει."είπα και έβαλα τον φάκελο της υπόθεσης παραδίπλα.
Δεν περνάει μισό λεπτό και η πόρτα ανοίγει,χώρις να χτυπήσει κάνεις βέβαια και το άρωμα του εισέρχεται στον χώρο. Σηκώνω το κεφάλι μου και τον βλέπω να φοράει ένα μαύρο κουστούμι και να κρατάει τον καφέ του. Γαμωτο γιατί έπρεπε να είναι ωραίος; Τι; Τι είπα μόλις τώρα; Όχι Κασσάνδρα είναι ένας ηλιθιος πατατοκεφαλος.
"Κασσάνδρα "είπε με ένα ενοχλητικό χαμόγελο καθώς καθισε στην καρέκλα.
"Ω παρακαλώ καθισε "είπα ειρωνικά δείχνοντας την καρέκλα που ήδη καθόταν.
"Λοιπόν, ακούω, τι ήταν τόσο σημαντικό που έπρεπε να σε δω πρωί πρωί; "
"Ναι γιατί ξέρεις εγώ το πρωί ξύπνησα με αυτήν την θέλησή να σε δω για να μου χαλάσεις την υπόλοιπη μέρα "είπα ψευτο-γλυκα
"Για την υπόθεση Σπεκτορ είναι;"
"Ναι,ο πατέρας σου είπε..."
"Ξέρω τι είπε" είπε αυταρχικά
"Ε μα φυσικά" ξερολα είπα σιγανά
"Είπες κάτι;"
"Εγώ; Προς θεού όχι!"
"τέλος πάντων, πες μου για την υπόθεση "
"Τζόζεφ Σπεκτορ, ο κύριος ύποπτος για την δολοφονία της γυναίκας του. Η αστυνομία έχει και άλλους υπόπτους αλλά λόγο της πολιτικής θέσης του κυρίου Σπεκτορ ήθελαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι να τον κατηγορήσουν για τον φόνο." είπα δείχνοντας μερικές φωτογραφίες
"Και εμείς έχουμε αναλάβει την υπεράσπιση του"συνέχισα.
"Πολύ καλά, κανόνισε μια συνάντηση με τον Κύριο Σπεκτορ... "
Τα λόγια του διέκοψε η Κάτια
"Συγγνώμη για την ενόχληση, Κασσάνδρα έχω τον κύριο Φιντς στο τηλέφωνο, λέει ότι είναι επείγον. "
Ωχ, την υπόθεση του κοιτούσα πριν λίγο. Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξη.
"Συγγνώμη μισό λεπτό Ανταμ "είπα και σηκώθηκα.
"Πάρε τον χρόνο σου"είπε και βγήκα από το δωμάτιο
Όταν επέστρεψα στο γραφείο το θέαμα που αντίκρισα με έκανε να θέλω για άλλη μια φορά να δολοφονήσω τον Ανταμ Γκρίν.
Είδα τον Βλακα να στέκεται πάνω από τα χαρτιά της υπόθεσης Φιντς, τα οποία ήταν γεμάτα καφέ!
Κατεστραμενα!
Είπε μόνο μια λέξη και αυτή τελείως ειρωνικά.
"Ουπς"
_________________________________________
Χευ :) καινούργια ιστορία λοιπόν!
Ελπίζω να σας αρέσει. Είναι λίγο διαφορετική από αυτές που συνήθως γράφω,καθώς δεν έχει τίποτα το υπερφυσικό μέσα. Αλλά θα είναι ο πιο παθιασμένος έρωτας, αυτό σας το υπόσχομαι, όπως και τα συχνά κεφάλαια!
Φιλιά πολλά
Vote /comment αν σας άρεσε σας παρακαλώ.
-Lib
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Adam Green
Romance"Ένστασή! " φώναξα δυνατά "Απορρίπτεται"είπε ο δικαστής και άρχισα να χάνω τις ελπίδες μου καθώς έβλεπα το χαμόγελο του μεγαλύτερου αντιπάλου μου, του Άνταμ Γκρίν. Να συστηθω,το όνομα μου είναι Κασσάνδρα Άντερσον και μόλις αναγκάστηκα να δουλέψω με...
