Adam Green

Εσένα.

Ήμουν κλεισμένη στο σπίτι. Δεν το πιστεύω ότι με πρόδωσε έτσι. Εγώ πήγα να του ζητησω βοήθεια και τον έπιασα με την πρώην του πανω στο γραφείο.
Ένιωθα προδομένη. Μετά από όλα αυτά που περάσαμε μαζί, πραγματικά πίστευα ότι υπήρχε μέλλον για εμάς τους δυο.
Βρισκόμουν στο σαλόνι , καθισμένη στον αναπαυτικό καναπέ μου. Μία πράξη που επαναλαμβάνω συνέχεια τις τελευταίες μέρες. Φορούσα μία απλή , γκρι, βαμβακερή φόρμα και ένα απλό άσπρο μπλουζάκι.
Κοιτούσα τα χαρτιά της υπόθεσης φιντς αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ με τίποτα.
Ξαφνικά ακούω τον χαρακτηριστικο ήχο του κουδουνιού.
Σηκώνομαι από τον καναπέ και τα γυμνά μου πόδια ακουμπάνε το ξύλινο κρύο πάτωμα. ένα ρίγος με διαπέρασε τόσο για το κρύο όσο και για την παραμικρή πιθανότητα για το ποιος μπορεί να είναι.
Αγγιξα το ασημένιο πόμολο και πριν ανοιξω κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέπτη.
Τα μάτια μου είχαν χάσει την ζωηραδα τους και τα μαλλιά μου την λάμψη τους. Φαινόμουν εξουθενωμένη.
Με μία βαθιά ανάσα ανοιξα την πόρτα και αντίκρισα το μαγευτικό βλέμμα του Άνταμ.
Φορούσε το μαύρο του κουστούμι και κρατούσε τον χαρτοφύλακα του.
"Κασσανδρα" είπε με ένα αινιγματικό ύφος. Τον είδα να με κοιτάει ολόκληρη. Έφερα τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου νιώθοντας αβολα κάτω από το βλέμμα του.
" Άνταμ" είπα και δεν κινήθηκα από την πόρτα.
"Μπορώ να περάσω;"ελα μου ντε;
"Δεν ξέρω... Ανάλογα"
"Ανάλογα τι;"
"Εχεις σκοπό να με πληγώσεις περισσότερο;"
Είδα στενοχώρια και ενοχή στο ύφος του.
Αμέσως με έπιασε και ένωσε τα χείλη μας.
Ήταν αυτό που χρειαζόμουν. Ήταν απλά τέλειο. Εικόνες εκείνου και της Ρεμπεκας ήρθαν στο μυαλό μου.
"Όχι ,σταματά" είπα και τον εσπρωξα.
"Κασσανδρα..."
"Όχι Άνταμ. Τι ήθελες;"
Κατάλαβε τον λόγο που τον έδιωξα.
"Σου έπεσαν κάτι χαρτιά στο γραφείο μου" είπε και έβγαλε από τον χαρτοφύλακα του τα χαρτιά κατά του Ρίτσαρντ.
"Πέρνα" είπα και έκανα στην άκρη.
Με αποφασιστικά βήματα προχώρησε προς τα μέσα. Ή κολώνια του γεμισε τον χώρο και ένιωθα ότι ήμουν κλεισμένη στην φυλακή του.
"Στο σαλόνι" είπα και του έδειξαν τον μεγάλο χώρο. Με ένα νεύμα προχώρησε και έκατσε στην μεγάλη πολυθρόνα .
Προχώρησα και εκατσα σταυροπόδι στον καναπέ.
"Λοιπόν..." ειπα
"Ξέρω ότι ήμουν απαράδεκτος και ότι το συγγνώμη δεν θα καταφέρει ποτέ να φτιάξει αυτό που έγινε αλλά πραγματικά..."
"Άνταμ..."
"Όχι κασσανδρα άσε με να τελειώσω." Είπε και ενευσα, "Σχεδόν σε βίασε γαμω το κέρατο μου!" Φώναξε και πραγματικά τρομαξα γιατί ποτέ δεν τον είχα ξαναδεί έτσι.
"Χρειζοσουν την βοήθεια μου! Ήμουν εδώ! Σχεδόν σε βιαζε και εγώ στεκομουν 30 μέτρα μακριά! Και δεν έκανα ΤΙΠΟΤΑ! ΤΙΠΟΤΑ! Ήμουν τόσο τυφλωμένος από την ζήλια μου που δεν είδα την αλήθεια! Γιατί ζήλεψα κασσανδρα! Από την ημέρα που φτάσαμε στο παρισι ζω πρωτόγνωρα συναισθήματα και δεν μπορούσα να δεχτώ ότι δεν σήμαινε τίποτα σε σένα!"
Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου και εκείνος συνέχισε ακάθεκτος.
"Και όχι μόνο αυτό.. όταν ζητησες την βοήθεια μου με επιασες και με άλλη! Τόσο μαλακας είμαι!"
"Άνταμ.."
"Κασσανδρα"είπε και ήρθε δίπλα μου"δεν σου ζητάω να με συγχωρέσεις,θα ήταν πολύ εγωιστικό . Απλά σου ζητάω μία ευκαιρία. Αν κερδίσω την συγχώρεση σου. Σε παρακαλώ"
Με δάκρυα στα μάτια ενευσα και ο Άνταμ χαμογέλασε.
"Σευχαριστω . Σου υπόσχομαι ότι θα κερδίσω την εμπιστοσύνη σου... Ένα βήμα την φορά" είπε και σκουπισε τα δάκρυα μου.
"Τώρα ... Πες μου τα πάντα για αυτό το καθικι τον Ρίτσαρντ!"

_______________________________
Γεια σας!!!!!
Γύρισα και υπόσχομαι συχνές ανανεώσεις!
Σας ευχαριστώ πάρα πάρα πάρα πολύ που με στηρίζετε καθώς πέρασα μία πολύ δύσκολη (ψυχολογικά) περίοδο και πραγματικά συγκινήθηκα πολύ βλέποντας ότι δεν με ξεχασατε και το ότι μερικοί ενδιαφερθηκατε πραγματικά για το πρόβλημα μου. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ πραγματικά.
Φιλιά πολλά!
Vote και comment αν σας άρεσε.

-Lib