"Ένστασή! " φώναξα δυνατά
"Απορρίπτεται"είπε ο δικαστής και άρχισα να χάνω τις ελπίδες μου καθώς έβλεπα το χαμόγελο του μεγαλύτερου αντιπάλου μου, του Άνταμ Γκρίν.
Να συστηθω,το όνομα μου είναι Κασσάνδρα Άντερσον και μόλις αναγκάστηκα να δουλέψω με...
"Κασσάνδρα..." είπε ο Ανταμ ανοίγοντας την πόρτα του γραφείου μου,χωρίς να χτυπήσει. "Συγγνώμη Κασσι, αλλά δεν μπορούσα να τον σταματήσω" είπε η Κάτια αλαφιασμενη. "Δεν πειράζει Κάτια, πήγαινε στο γραφείο σου" είπα και της χαμογέλασα. "Ανταμ, πως μπορώ να σε βοηθήσω;" είπα και σηκώθηκα από το γραφείο μου,αποφεύγοντας εσκεμμένα να τον κοιτάξω στα μάτια. "Αφήσαμε μια κουβέντα στην μέση χτες" είπε και ήρθε από πίσω μου, καθώς κοιτούσα την θέα από το παράθυρο μου. "Έχεις να πεις κάτι;" είπα και γύρισα. Μέγα λάθος. Ακουμπούσα πάνω του και αν εσκυβε θα με φιλούσε. Γαμωτο, πόσο θέλω να ξαναγευτω αυτά τα υπέροχα χείλη. Συνέλθε Κασσάνδρα. "Τα λόγια είναι περιττά" είπε και αμέσως με φίλησε, άγρια στην αρχή και ήρεμα, γεμάτα πάθος στο τέλος. "Ανταμ..." "Σε θέλω Κασσάνδρα!" είπε και με κοίταξε στα μάτια. Ήταν τόσο ερωτικό όλο αυτό. Ήμουν έτοιμη να του επιτεθω και να του δωθω εκείνη τη στιγμή αλλά η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα η Κάτια. "Κασσάνδρα χτυπάω τόση ώρα, νόμιζα ότι έγινε κάτι" είπε, κάνοντας με να ξεφύγω από το ξόρκι του Ανταμ. " Τι είναι Κάτια;" είπα φανερά εκνευρισμενη. "Γιατί δεν μου είπες για το Παρίσι;" "Για το ποιο;" Ωχ το Παρίσι. Ξέχασα να ρωτήσω."Ανταμ,μιλα.." "Πρέπει να πάμε στο Παρίσι να υπογράψουμε τα συμβόλαια" είπε και δεν πήρε το βλέμμα του από πάνω μου. "Τι;! Και εγώ το μαθαίνω τώρα;" "Ε αφού δεν καπνίζεις πούρα" είπε χαμογελώντας. Πραγματικά το ευχαριστιοταν... "Κάτια, φεύγω, αν με ζητήσει κανείς να με πάρει στο κινητό μου. Ανταμ, τι ώρα φεύγουμε;" είπα αγχωμένη "Σε πέντε ολόκληρες ώρες" είπε γελώντας "Ωχ θεέ μου, γιατί σε μένα;" είπα καθώς έτρεχα να πάρω την τσάντα μου για να πάω σπίτι να φτιάξω την βαλίτσα μου. "Θα σε περιμένω στην είσοδο του σπιτιού σου να πάμε στο αεροδρόμιο στις 6" φώναξε ο Ανταμ όταν πια είχα απομακρυνθεί από το γραφείο μου.
Μπήκα σαν την τρελή μέσα στο σπίτι. Τι να πρωτοπαρω μαζί; Έπιασα την βαλίτσα από την ντουλάπα όπου την είχα χώσει και ξεκίνησα να την γεμίζω με επαγγελματικα ρούχα. Η βαλίτσα είχε σχεδόν γεμίσει και ήμουν έτοιμη να την κλείσω, όταν μπροστά μου είδα το μαύρο φόρεμα που μου είχε πάρει ως δώρο η Κάτια στα γενέθλια μου.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Βρε λες; Είπα και χωρίς να το πολυσκεφτω το έβαλα προσεκτικά μέσα στην βαλίτσα.
Όλα ήταν έτοιμα και στις 6 ακριβώς άκουσα την κόρνα από το αμάξι του Ανταμ. Έχω πάρει μαζί μου ρούχα για μια βδομάδα περίπου, ελπίζω να φτάνουν. Δεν ρώτησα καν πόσες μέρες θα μείνουμε μέσα στην βιασύνη μου. Κλείδωσα την πόρτα βγαίνοντας και κατευθύνθηκα προς το μαύρο υπέροχο R8 του Ανταμ.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Πριν προλάβω να κουνηθω ο Ανταμ ήρθε και πήρε την τσάντα μου, αγγίζοντας με ελάχιστα, αλλά αρκετά για να με κάνει να νιώσω υγρασία ανάμεσα στα πόδια μου. Δαγκωσα το χείλος μου και μου το έπιασε με τον αντίχειρα του "Πόσο θέλω να το δαγκώσω εγώ αυτό το χείλος..." είπε και πριν προλάβω να απαντήσω έφυγε. Μπήκα στο αμάξι και μόλις μπήκε και αυτός ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. "Ανταμ, για πόσο καιρό θα μείνουμε;" "Τρεις μέρες..." "Αχαμ..." επικρατούσε μια αμηχανία. "Μια από αυτές,σκοπεύω να την περάσω πλάι σου" είπε και με αφοπλισε... "Ορίστε;" "Μου υποσχέθηκες κάτι αν σου έλεγα νηφάλιος ότι σε θέλω" "Τηρώ τις υποσχέσεις μου" "Βασίζομαι σε αυτό" είπε και μου έκλεισε το μάτι.
Η πτήση μας ήταν ήρεμη και μιλούσαμε για διάφορα θέματα τα οποία με έκαναν να ξεχάσω ότι συνομιλουσα με τον Ανταμ. Πως φτάσανε ως εδώ; Εμείς μαλωναμε σαν το σκύλο με τη γάτα και τώρα τον θέλω μέσα μου. "Κασσάνδρα" είπε ο Ανταμ βγάζοντας με από την προσωπική φούσκα σκέψεων μου"Φτάσαμε" είπε και κοίταξα έξω. Το ξενοδοχείο ήταν καταπληκτικό. Το κοιτούσα με ανοιχτό το στόμα μέχρι να πάρω την βαλίτσα μου και να προχωρήσω στο εσωτερικό. "Είναι εκπληκτικό" ειπα "Ένα από τα καλύτερα" ειπε ο Ανταμ ο οποίος μίλησε με το παλικάρι στη ρεσεψιόν και πήρε τα κλειδιά των δωματίων μας. "Από εδώ" είπε και έδειξε το ασανσέρ.. Ωχ ασανσέρ, εγώ και ο Ανταμ... Χαμογέλασα και μπήκα μέσα. Όταν μπήκε και εκείνος πάτησε το κουμπί και οι πόρτες έκλεισαν παγιδευοντας μας μέσα. "Κασσάνδρα..." "Ανταμ" είπαμε και οι δύο με πόθο και.....
_________________________________________ Πφφ μισώ τον εαυτό μου που το έκοψα εδώ, αλλά το κεφάλαιο βγήκε μεγαλούτσικο και η συνέχεια θα μπει σε λίγο καιρό... :) Εύχομαι να σας άρεσε, είχα έμπνευση 1 το βράδυ :p Σας ευχαριστώ πολύ για την στήριξη σας Vote και comment αν σας άρεσε :) Φιλιά πολλά -Lib
