Toprak örnekleri toplayip,fotoğraflar cektim. Atin üstüne atlayip koye doğru gitmeye basladim.Koye giden patikadan geçerken ağaçların arasında 2 tane gölge gördüm. Bembeyaz karlı havada o kadar net gözüküyorlatdi ki emindim gördüğüme. Simsiyah çarşaf icindeydi ler,boyları cok uzundu iki insan boyundaydilar. Hızlı hizli yürüyorlardi...Korkmustum,pesletinden gitmek imkansizdi o anki korkuyla. Köye varmistim. Köy kahvesine gittiğimde insanlar beni hos karşıladı. Çay soyleyip benle sohbet ettiler. Her seyin yolunda olduğunu söyledim. Azadin zaman zaman dengesiz hareketler yapabilecegini,anlayisli olmam gerektiğini söylediler. Hic de dedikleri gibi birisi olmadigini soyledim Azadin. Kahvede oturduktan sonra Azadin evine doğru gittim. Ati kapinin onundeydi. Alt kapı da acikti. Kapidan içeri girip "ben geldim kardeşim" dedim. Ses gelmiyordu. "Azad" diye seslendim. Ortalıkta hala Azad yoktu. Kendi odamin oldugu kata çıktım. Ses seda yoktu yine. En ust kata cikip Azadin odasina bakmam gerekiyordu,evin her yerini aramıştim. Azadin kapisinin onune geldigimde içeriden Azadin sesi geliyordu. Yine arapça konuşuyordu ancak bu sefer farklı bir ses daha vardı sanki...Cok ince,cok tiz bir sesti...Sanki bir yandan da enstrüman sesi gibi geliyordu. Sesler iyice yukselmisti ve ben gerçekten korkuyordum. Kapinin altindan Dumanlar çıkıyordu. "Azad" diye bağırıp içeri girdim...
Azad odadaydi. Ama bir gariplik yoktu ortada. Sadece yuzume bakiyordu öylece. Ne oldu kardeşim der gibi bir ifade takindi. "Bagiriyordun,aci çekiyor gibiydin Azad" dedim. Oyle bir hal takiniyordu ki kendimi şizofrenmis gibi hissediyordum. "Ben mi?" diye sordu. Bu sefer konuyu gecistitmeyecektim. Evet sen dedim. Sesin bütün her yeri inletti hatta Azad dedim. "Yanlis duydun herhalde" dedi ve odadan dışarıya cikti. Pesinden gittim. "Hayır kendimdeydim. Seni rahatsız eden bir şeyler mi var?" diye sordum. "Sacmalama Oktay" dedi. Korkum gecmisti çünkü o an tamamen Azadin hareketlerine odaklanmistim. "Peki" dedi. " Madem merak ediyorsun gel gidip göstereyim" dedi. Bu dedikleri kortkutmustu beni. Ancak merak ediyordum. Azad dünyada görebileceğiniz en iyi huylu insanlardan birisi gibiydi ama yalniz kalinca neden boyle şeyler yaşıyordu ya da koydekiler neden onun sıradışı şeyler yapabilecegini söylüyordu merak ediyordum. Kapinin önündeki atlara atladik. Köyün icine doğru gidiyorduk. Azad hic bir şey söylemiyordu. Bana seslenip "korkacak bir sey yok, sadece merakını gidermek istiyorum" dedi. Onun kendinden emin halleri insani rahatlataboliyordu. En sonunda köydeki o icinde resim olan harabe evlerden birine girdik.
Attan asagiya atladi. "Bu köyde kimse geceyi dışarda geçirmez. Kimse yeni güne sokakta baslamaz. Herkes evinde girer yeni güne" dedi. Bunları neden soyledigini sordum. Bu koyun sahipleri oldugunu ve onların gece dışarıda fazla sayida insan görmek istemediklerini soyledi. Koyun sahipleri kim diye sormak gelmiyordu icimden, az çok tahmin edebiliyordum. Saate baktim,saat 12 ye 3 vardı. "Gerçekten görmek istiyor musun" diye sordu. Korrkmaya baslamistim. Azad halinden emin gibiydi ancak o da durmak istemiyordu,belliydi. Atlara atladik ve hizla Azadin evine doğru ilerledik. Zaman hizla geçiyordu ve nihayet eve varmistik. Eve girdiğimizde saat 12 olmamisti. Azad bana bakip "Eğer istiyorsan yarın gidebilirsin" dedi. "Burada kalacak degilim" dedim. Azad salonda bir basina oturuyordu. Dertli oldugu belliydi. Onun zor bir hayati olduğu belliydi. Annesini kaybetmis babasini görmüyor ve yanliz bir hayat yaşıyordu. Yanina gittim,artık benimde onun bir kardeşi olduğumu soyledim. Ancak tabiki bu onu teselli edecek değildi. "Peki neden sen de gitmiyorsun bu köyden?" Diye sordum. "Gidemem" dedi. "Neden" diye sordum tekrar. Cevap vermedi. Ben odaya çıktım,5-10 dakika sonra da Azadin odasina ciktigini duydum. Uykuya dalamiyodum bir türlü. Alt kata inip Azadin sigaralarindan bir kac tane aldim ve odaya ciktim
