Invisible

epiloog

P.o.v. Sarah

Tien jaar later

Ik rek me uit en sta op uit mijn stoel. Genoeg gedaan voor vandaag. Na die ene dag tien jaar geleden zijn Casper en ik nog closer geworden. Na alles wat we hebben doorstaan hebben we school afgemaakt. We zijn gaan studeren en toen vroeg hij mij ten huwelijk. Niet lang daarna zijn we getrouwd. Dat was 5 jaar geleden. Nu hebben we een soort goed doel dat kinderen helpt als ze een slechte jeugd hebben. Het gaat met onze relatie echt super. Ik kan echt niet meer zonder hem. We hebben ook een dochtertje. We hebben haar Sandra genoemd naar Cassandra. Ze is nu ongeveer 5 en gaat net naar school. Ondertussen ben ik alweer zwanger van een nieuw kind. Casper is alleen overbezorgd: werk niet teveel, dat doe ik wel, ga toch even zitten. Het enige voordeel is dat ik chocola van hem krijg. Maar goed, mijn werk is echt fantastisch. Al die lieve kinderen helpen zodat ze niet hetzelfde mee gaan maken als ons. Ongeveer een jaar nadat we dit goede doel hadden opgericht zei de overheid dat ze het een geweldig idee vonden. Nu zijn er in iedere gemeente dit soort goede doelen opgericht. Ook krijgen we er geld voor wat het dus mogelijk maakt dit als een echte baan te doen. Mijn ouders zijn super trots op me en Casper zijn vader op Casper. Cassandra komt ook wel eens op bezoek. Sandra heeft de gave dat ze met geesten kan praten en ze dus ook kan zien. Als ze ouder is gaan we haar ook vertellen over ons avontuur. Maar dat duurt nog wel even. Ik kijk glimlachend toe hoe Casper Sandra aan het vermaken is met een paar poppen. Ik ben nog Casper nog steeds dankbaar voor het redden van mijn level. Maar ja. Alles is uiteindelijk goed gekomen en daar ben ik blij om.