Invisible

hoofdstuk 19

P.o.v. Casper

"Goed idee. Eerst nieuwe kleren." "Voor mij is mijn haar alleen lastig." "Spirituele kapper?" Zeg ik grappend. "Haha heel grappig. Maar eigenlijk best een goed idee." Ik kijk haar verbaast aan. "Meen je dat?" "Tuurlijk." Ze pakt haar telefoon en zoekt iets op. "Hier gevonden. Kom het is vlakbij." We lopen een paar straten verder en gaan dan uiteindelijk bij de kapper naar binnen. Als de kapper ziet dat Sarah een geest is valt haar mond open. "Wat kan ik voor je doen, geest?" Fluistert ze. "Ik wil dat je mij een onherkenbaar kapsel geeft. Het maakt niet uit. Zolang je me na dit niet meer kan herkennen. Hetzelfde geldt voor hem." Sarah wijst naar mij. "Klopt." "Jij kan geesten zien?" Stamelt ze. "Ik ben een gewonde geest." Zeg ik wijzend naar mijn gebroken arm. "Tuurlijk. Kom mee. Anna doe jij hem." Ze wijst op mij en loopt dan met Sarah naar achter. "Tuurlijk." Ze laat me plaats nemen op een stoel. "Wat voor kapsel wil je?" "Iets dat totaal onherkenbaar is." Ze knikt als teken dat ze het begrijpt. Dan gaat ze aan de slag.

Een half uur later

Ik kijk in de spiegel als ik merk dat ze niks meer doet. Ik schrik me rot als ik in de spiegel kijk. Mijn eerst zo blonde haar is nu verandert in een kort bruin kapsel. Anna loopt weg en komt even later weer terug met een lenzen doosje. "Hier dit zijn kleuren lenzen." Ze helpt met in doen en ik kijk weer in de spiegel. 2 nu bruine ogen staren terug. "Je mag ze niet in hebben bij het slapen en bij het douchen. Als je gaat zwemmen mag je geen water in je ogen krijgen met de lenzen in. Iedere ochtend en avond 1 druppeltje van dit flesje op de lenzen anders drogen ze uit." Verteld Anna in het kort over de lenzen. Ze geeft het doosje en het flesje en dan betaal ik haar. Ik blijf nog even wachten op Sarah en na een saai kwartier komt ook Sarah aanlopen. Ze heeft nu steil zwart haar met verschillende kleuren highlighs in haar haar. Haar eens zo grijze ogen zijn nu zo blauw als een wolkenloze lucht. We staren elkaar met open mond aan. Dan komt de vrouw eraan die Sarah heeft geholpen. "Dankuwel." Zeggen Sarah en ik tegelijkertijd. "Geen probleem ik help geesten graag." Zegt de vrouw. Haar ogen stralen uit dat ze bang is voor ons. Sarah heeft het ook opgemerkt en vraagt: "Waarom bent u bang voor ons?" De vrouw hapt zichtbaar naar adem. "Waarom!" Fluistert ze ontzet.