The Bad Girl's story

Nineteen

***

Halley's POV

The night after that incident, wala akong ginawa sa kwarto ko kundi ang umiyak ng umiyak.

All I did was a big sht! Ang tanga-tanga ko!

Wala akong kasingsama. Bakit ba ang bobo bobo ko?!

Inalala lang ni Justin ang kalagayan ko! Pero ako?! Anong ginawa ko sa kanya?! Naghiganti!! Tangina! Ang bobo mo Halley for doing such things.

I will curse myself, forever.

I shook my head and wiped my tears after.

Nakatitig lang ako sa kwintas na binigay sakin ni Justin noon.

Hindi ko na 'to maisusuot pa dahil sira na ito at ako ang siraulong sumira nito!

Putanginamo Halley! You're such a shitty dumpy girl! Bakit hindi ka pa mamatay?!

E kung maglaslas nalang kaya ako ngayon?!

Ayoko! Masasaktan lang ako. Hindi ako tanga para gawin 'yon.

I heaved a sigh.

I checked the time, eleven na pala. Gabing-gabi na. Ilang oras narin pala akong umiiyak.

Kinuha ko nalang ang jacket ko at isinuot ang flip flops saka ako mainggat na lumabas ng bahay.

I need fresh air.

I need to see Justin bago sila umalis bukas.

Naglakad nalang ako since malapit lang naman ang bahay nila sa amin.

Pabigat ng pabigat ang paghakbang ko. My heart racing inside of me as my tears continously falling from my eyes.

Bakit?! Bakit ako nagkaganito?!

Hindi ko alam but I felt someone is looking at me.

I turned my back and roam my eyes around me.

I wiped my tears and continue to walk.

Sana naman wag ako marape dito. Jusko.

Mas binilisan ko nalang ang aking paghakbang. Nagiging iba na kasi ang atmoshere sa paligid ko.