Pag Ako Pumayat, "HU U?" Ka Sakin!: SEQUEL (Under Revision)

Chapter Twenty Five

"I know, I know. Kaya nga sinisigurado ko sayong hinding-hindi ako susuko, diba? I'm willing, kin. Kahit di pa 'ko ready, kakayanin ko. Maghahanap agad ako ng work kung-- kung sakali man. Gagawin kong lahat para sayo. Mahal na mahal kita, okay? Don't worry too much."

Hinalikan niya ako at pinunasan ang mga luha ko.

***

"Mika-chan!"

Isang pamilyar na boses ang tumawag sakin at nakita ang bola sa gilid nang maiwasan ko ito. Inis na nilingon ko kung saan ito galing at nakita na naman si Russel Tanaka na tumatakbo at tumatawa.

"Gomen, ne!" (Sorry ha!)

Badtrip! Sinasadya niya bang tamain ako ng bola every time nandito ako sa park?
Kainis na Russel!

"Mag-isa ka lang ba? Nasan si Tantan?"
"Di ko alam."
"Boyfriend mo tas di mo alam?" Naglakad na 'ko pero sumunod siya.
"San ka pupunta?"
"Dyan lang sa tabi-tabi--"

"TANAKA! NAGLALARO PA TAYO EH!"

Napalingon kami sa team mate niyang sumigaw. "Ah sige, maglalaro na muna kami. Ingat ka, Mika."

Mukhang bumait ah.
"Ikaw din."
"Sige." Nagpaalam siya't tumakbo pabalik sa mga kalaro niya.

Tagal na din pala naming di nagkita. Sa dinami-dami ng araw, ba't ngayon pa?
Pumara ako ng taxi at pumunta sa isang mall. Kakain nalang akong mag-isa. Minsan kailangan rin nating mapag-isa eh. Ni ayoko muna makipag-usap sa mga tao ngayon.

Pumili ako ng isang restaurant at umorder nang umorder. Biglang tumunog ang phone ko at nakitang nagtext si Joyce pero di ko na muna pinansin dahil busy pa 'kong kumain.

Napansin ko pa yung katabi kong table na titig na titig sakin kaya tinitigan ko rin siya ng isang anong-pake-mo!-look.

Bigla na namang tumunog ang phone ko at nakitang nagtext si kuya Shun at tinanong kung asan na ba daw ako. Tinext ko siya na pauwi pa ako kaya tinawag ko na ang waiter at para ibigay ang bayad.

Ayoko pang umuwi. Ayokong makita nila sa bahay na malungkot ako. Alam ko na. Pupuntahan ko si Melody!

Dapat everyday ko na siyang puntahan magmula ngayon. Hindi pa ako nakakabisita simula nung makauwi kami galing Japan dahil naging busy sa school. Dadalhin ko siguro dito si kuya Shun next time para ipakilala siya 

"Chi..."
Umupo ako sa harap ng puntod niya't nilapag ang bulaklak at chocolate drink.
"Sobrang miss na talaga kita. Sorry ha, ngayon lang ako nakadalaw. Busyng-busy kasi eh. Tsaka..."
I sighed then wiped my tears.

"Ang laki ng problema ko ngayon. Sana mapatawad mo na ako sa mga kasalanan ko sayo. Sana gabayan mo 'ko, chi. Ang bigat sa pakiramdam eh. Gusto ko ko lang namang sumaya at maramdaman yung may nagmamahal sayo pero--- pero bakit parang tutol ang mundo? Parang kahit anong pilit ko para sumaya, sakit at lungkot rin ang kapalit? Ganito ba talaga pag nagmamahal ka, chi?" Kumuha ako ng tissue at pinunasan ang lapida niyang medyo maalikabok.

Binibisita rin ba siya lagi ng pamilya niya? Kamusta na kaya sila Tita...

Hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon. Hindi ko kasi makausap si Melody. Gusto ko siyang makausap. Gusto kong marinig ang boses niya. Gusto kong marinig kung anong naiisip niya ngayon, kung anong sasabihin niya sakin.

Nakaramdam ako ng konting ihip ng hangin. "I-Ikaw ba 'yan, chi?"
Para akong t*ngang nagsasalita dito. Diba, sabi nila pag nasa sementeryo ka tapos kinakausap mo yung patay, pag may hangin ka raw na nararamdaman, ibig-sabihin nandyan yung kaluluwa?