Tehlikeli Güzel (TAMAMLANDI)

Tehlikeli Güzel

SELİM

Bağıran sese karşılık bir süre Bora'yla birbirimize baktık. Ses kesinlikle aşağıdan geliyordu ve kimden geldiği gayet açıktı. Bora'yla ağzımızdan tek bir kişinin ismi çıktı.

"Alevhaaaaan!"

Alevhan hemen odaya daldı, bir şeyler saklamak istediği her halinden belliydi. İlk soru sorma cesaretini gösteren Bora oldu.

"Eylül'ün babası hala bodrumda mı, lan yoksa?"

Oha. Orda mıydı, o pezevenk? Bora'nın sorusunun devamını ben endişeli bir cümleyle tamamladım.

"Acı acı inleyen o sesin sebebi sensin, dimi? Naptın lan adama?"

Saçlarını eliyle dağıttı ve kafasını yana eğerek yarım bir cümle kurdu.

"Şey..."

Bora'yla aynı anda bağırarak bu tavuğu yumurtlatmaya çalıştık.

"Ney?!"

"Adamın Şebnem'i taciz etmeye kaldığını öğrenince dayanamadım, ne yapayım? Sanırım bir uzuvunu kesmiş olabilirim..."

O adam Şebnem'i taciz mi etmişti?! Bir dakika, bir dakika? Bir uzuvuyunu derken? Bora şaşkınlıkla aklımdan geçeni sordu.

"Bir uzuvuyunu mu?"

Alevhan gözüyle aşağı işaret etti ve Bora küçük bir korkma belirtisi gösterdi.

"Haaasktr."

Bense istemsizce yutkundum. O adam bunu fazlasıyla hak etmişti ama düşünmesi bile korkunçtu.... Kekelememeye çalışarak tekrar sordum.

"Peki çığlık atmasının sebebi-?"

Sanki yaptığı şey gayet normal bir şeymiş gibi omuz silkti.

"Kanaması yine başlamıştır. Merak etmeyin, biraz daha dayanır o şerefsiz. Siz gidince özel doktorunu çağırttır pansuman yaptırırım."

Tam Bora'yla rahatlayıp derin bir oh çekmiştik ki Alevhan cümlesini tamamladı.

"Sonrada kaldığım yerden devam ederim, daha kesilecek bir sürü uzuvu var."

Ne diyeceğimi bilemeden açık olan ağzımı zar zor kapattım, Bora'nın da benden pek bir farklı yoktu ama konuşma cesaretini, pardon kekeleyerek konuşma cesaretini göstermişti

"Ta..mam. Git. Adamın, ağzını mı bantlıyorsun... Dudaklarını mı dikiyorsun... Ne yapıyorsan yap, Şebnem duymasın."

Alevhan pişkince gülümsedi.

"Dudak dikmek fena fikir değilmiş aslında. Bunu sevdim."

Ona kötü bir kaç bakış atıp, hep birlikte odadan çıkınca kapının önünde Bora'yla Alevhan birbirine dönüp konuşmaya başladı bende, korkup kapının önünde dikilen Şebnem'e içeri gir işareti yaptım. Önce direndi ama sonra çok sert bakmış olmalıyım ki, çocuklar arkasını dönmeden önce içeri girip kapıyı kapatmıştı. Sabrımı mı deniyordu bilmiyorum ki?

En sonunda kıyafetlerle odaya girebilmiştim. Beni görür görmez meraktan çatlamasına ramak kaldığı için yanımda bitiveren Şebnem'le karşılaştım.

"Selim, kimmiş o çığlık atan?"

"Yok bir şey, Şebnem. Alevhan yalnızlık sendromunu atlatabilmek için kedi almış, onlarda alt katta birbirlerine girmişler."

"Hadi ya, kim galip gel... Dıt! Selim!"

Gülerek elimdeki kıyafetleri yatağa attım.

"Kabul et, ikna oldun."