Fifty Shades of Fucked Up ~ Deel 1. HERSCHIJVENDE!!!!

043

*Caithlyn point of view*

Ik geef Harry nog een laatste kus voordat ik naar buiten loop. Ik voel zijn ogen branden in mijn rug als ik de straat oversteek, daarom kijk ik zelf nog een paar keer achterom. Het zijn maar een paar uurtjes zonder hem, moet te doen zijn en niet te veel aan gisteravond denken. Denk aan vanochtend.
Zodra het beeld van vanochtend inderdaad in mijn hoofd naar boven weet te komen, begint het alweer te kriebelen. Soms denk ik echt, sinds dat ik zo vaak seks heb met Harry, dat ik seks verslaafd begin te worden want iedere keer verrast het me weer als ik merk hoe fijn en hoe open het voelt om je lichaam met iemand te delen, iemand waarvan je houdt.

Ik merk pas te laat dat ik sta te dromen als ik eenmaal voor mijn kluisje sta en mijn tas & jas erin doe. Ik heb nog 5 minuten. Tijd voor een klein kopje koffie en wat rust in mijn hoofd. Hoe fijn het was, hoe lekker ik het vond van vanochtend, toch hebt ik veel te verwerken van de afgelopen 24 uur. Er loopt hier iemand in de buurt rond die de pik op mij heeft. Misschien is het iemand die achter Harry aanzit, of achter mij, wie zal het zeggen. Ik krijg de rillingen weer over mijn rug als ik terug denk aan het moment dat ik het briefje op tafel vond met daarop: "Dit is nog maar het begin," in grote koeienletters.

Ik schud mijn hoofd een keer door elkaar en schenk voor mezelf een kop koffie in.
"Daar is ze weer hoor." De vrolijke stem van mijn baas Quinn suist door mijn oren & als ik me omdraai staats hij daar met een grote glimlach me aan te kijken.
"Alles goed met onze Caithlyn?" Nou nee eigenlijk niet maar dat kan ik hem niet vertellen.
"Ja met mij is alles prima, met jou?" Ik probeer nog een poker face te maken, maar dat gaat me niet zo heel goed af, zoals gewoonlijk. Ik ben nooit goed geweest in nep doen.
"Prima? Dat kan altijd beter. Is er iets?" Jezus man, staat dat op mijn voorhoofd geschreven ofzo? Waarom zien mensen altijd aan mij dat er iets is? "Nee alleen een beetje moe, ik heb vannacht niet thuis geslapen, was een beetje laat geworden."
"Je bent toch niet op stap geweest op een zondag hoop ik?"
"Nee joh, nee ik ben vannacht bij mijn vriend blijven slapen."
"Oh ja dat is toch die automonteur hier tegenover? Tenminste zoiets zei Jade."  Typisch Jade.
Ik besluit maar gewoon vrolijk te knikken met (alweer) een gemaakte glimlach op mijn gezicht.

"Ja echt een toffe gozer is dat. Het hele dorp heeft het over zijn klantvriendelijkheid en zijn snelle service." Ja, en de vrouwelijke kant van dit dorp heeft het over zijn uiterlijk en fantaseren over hem, maar oké. Ik draai me een keer om en kijk door het raampje. Wat dat betreft heb ik het goed getroffen want als ik door het raampje kijk kijk ik recht naar de garage. De roldeur staat ook nog eens wagenwijd open, alleen de enige die ik zie is Dylan, niet dat ik daar nou zo heel erg blij van wordt of zo. Net als ik me weer om wil draaien, komen ze allebei naar buiten, Dylan & Harry. Omijngod. Ik krijg meteen een rood hoofd als ik naar hem kijk en wil wegduiken, maar geen een spier in mijn lijf werkt mee. Dylan steekt een sigaret op en leunt tegen het muurtje, Harry haalt zijn telefoon uit zijn kontzak van zijn losse spijkerbroek. Dat zwarte shit met die V-hals... Die tattoo die er dan nog net onderuit komt maakt het af.

Ja ik moet nu echt gaan stoppen met dromen & aan het werk gaan. Als dat maar goed komt vandaag, ik hoop mijn hoofd erbij te houden aangezien ik vandaar een hond moet castreren. Ik gooi de laatste slok van mijn koffie achterover, zet het kopje op het aanrecht en loop dan naar de spreekkamer waar ik de komende 2 uur in zit. 

....
Nadat ik twee uur lang consulten heb gehad, is het nu eindelijk tijd voor mijn pauze. Het eerste wat ik doe is die stomme lange witte jas uit trekken die me de hele ochtend al mateloos aan het irriteren is. Ik loop via de achterdeur van mijn spreekkamer richting de kluisjes en besluit, aangezien ik toch alleen pauze heb, die door te brengen in de spreekkamer. Ik pak mijn tas uit mijn kluisje, het eerste wat ik uit mijn tas haal is mijn eten en mijn telefoon & dan loop ik terug.

Languit onderuitgezakt op mijn bureau stoel leg ik mijn benen op tafel en zet de internet bundel van mijn telefoon aan. Geen nieuwe berichten via whatsapp, ook van Harry niet, maar die zal het wel druk hebben met zijn werk. Wel check ik even wanneer hij voor het laatst is gezien en dat is een paar minuten geleden. Nou ja wat maakt het ook uit eigenlijk, ik hoef hem niet altijd 24/7 up - to date houden. Ik sluit whatsapp, pak een van mijn boterhammen en open dan Facebook.

Wanneer ik druk bezig ben met het checken van mijn tijdlijn, vliegt zonder het zelf te weten mijn pauze voorbij. Er wordt een paar keer op mijn deur geklopt.
"Ja?!" Roep ik geïrriteerd hard. Ik heb pauze man, laat me met rust.
Het gezicht van mijn collega Tess verschijnt wanneer de deur wordt open gemaakt. De glimlacht van hier tot Tokio als ze me aankijkt vol vreugde.
"Ik kom je ontvoeren." Verbaasd kijk ik haar aan als ik de laatste hap van mijn boterham wegslik en een slok van mijn water neem. "Je moet even naar de balie komen." Op de een of andere manier hoop ik meteen op 1 ding en dat is dat Harry daar staat, op mij te wachten.  Dat zal toch niet hij heeft het druk met zijn werk, daarom heeft hij me ook geen berichtje gestuurd. "Quinn heeft je even nodig." Oh. Kut. Zie je nou. Hij is er niet. Zonde van je tijd om er over na te denken eigenlijk.

Teleurgesteld loop ik met haar mee naar de balie, de eerste persoon die achter de balie zit is Jade, niet Quinn, want die staat juist aan de balie druk met iemand een luidruchtig, lachwekkend gesprek staat te voeren.
"Ah daar is ze." Zegt Quinn, en dan zie ik pas wie de persoon is waarmee hij staat te praten als hij zich omdraait... En ja hoor.. Het is Harry.

Hij glimlacht van oor tot oor als hij me aankijkt als ondertussen ik ondertussen probeer mijn vuurrode hoofd te verbergen.
"Ik laat jullie wel." Zegt Quinn als hij Harry een schouderklop geeft.
"Wat doe je hier?" Vraag ik lachend maar toch met een vuurrode kop.
"Ik had pauze & ik zag dat je op whatsapp was geweest. Dusja." Ik zou hem heel graag een kus willen geven, maar ik vind dat best lastig aangezien er een paar mensen in de wachtkamer zitten & Jade ons continu in de gaten houdt.

"Wat doen we? Gaan we naar buiten of naar mijn spreekkamer?"  Bij het laatste woordje lichten zijn ogen op als kerstlampjes, dus ik neem aan dat hij daar heen wil. Als hij maar geen seksuele dingen in zijn hoofd heeft...

Ik pak zijn hand vast en loopt met hem mee naar de spreekkamer & zodra de deur in het slot valt draai ik me om en zoen ik hem. Hij lijkt er zelf een beetje van te schrikken, maar ik kon het niet langer meer inhouden.

"Sorry." Zeg ik met een kei rode kop als ik hem weer loslaat. Hij grinnikt een keer en gaat met zijn hand over zijn nek.
"Ik moet de hele tijd aan je denken, aan gisteravond." Zegt Harry vol medelijden.
"Ik ook."  Zeg ik stilletjes.
"Het deed echt pijn om je zo te zien." Hij aait over mijn wang en geeft liefdevol een kus op mijn voorhoofd.

Hij leunt tegen de behandeltafel aan en slaat zijn armen om me heen. "Heb je nog iets van de politie gehoord?" Ik schud triestig mijn hoofd.
"Het komt wel goed, en anders blijf je net zo lang bij mij tot we naar Amerika gaan, tenminste, als je dat nog wilt."
"Tuurlijk wil ik dat." Niks houdt me tegen om met hem mee te gaan naar het feest van zijn zus & al zijn familie leden te leren kennen inclusief al zijn andere vrienden.

"Gelukkig, dan hoef ik me daar geen zorgen over te maken." Er vormt een kleine glimlach op zijn gezicht, pakt mijn hand en trekt me naar hem toe. Opeens voel ik me weer stukke beter dan toen ik vanmorgen begon met werken. Ik weet niet wat die persoon wil met dat dreigbriefje, maar ik weer met de volle overtuiging te zeggen dat niks of niemand ons uit elkaar krijgt.

______________________
Back in town.
Ik vond het maar weer eens tijd om te gaan schrijven haha. Ik wilde eigenlijk gisteravond al updaten, maar het is kermis in het dorp & het is nou al hartstikke kut.. Ik weet dat ik laatst zei dat ik een vriend had, dat is over & uit door iemand die achter mijn facking rug om naar hem toe ging & die iemand was mijn beste vriendin, beetje jammer hè. Zo zie je maar weer. Life is hard. Dusja
Ik stop niet, door al deze shit komt er alleen maar meer kriebels voor een ander nieuw boek, dus jullie horen sowieso meer van mij.
Wish me luck this weekend.