Fifty Shades of Fucked Up ~ Deel 1. HERSCHIJVENDE!!!!

027

*Caithlyn point of view*

The morning after... schrik ik wakker, met mijn hoofd op Harry's borst, zijn armen liggen om me heen en als ik naar hem kijk, slaapt hij nog vredig. Ik voel een klein glimlachje op mijn gezicht verschijnen als ik terug denk aan gister avond. Ik deed iets wat ik nog niet had verwacht, maar ik deed ook iets waar ik dus absoluut geen spijt van heb en wat ik, hopelijk, ook zeker niet ga krijgen.

Ik leun op mijn ellenbogen zodat ik naar Harry kan kijken. Niet alleen naar zijn gezicht, maar ook naar de rest van zijn lijf. Zijn haren hangen futloos in zijn gezicht, zijn gezicht straalt pure rust en vrede uit, zijn borstkast, zijn buik, zijn.... litteken?

Een litteken op zijn rechter zij, vlak bij zijn oksel.. waarom is me die niet eerder opgevallen? Hij heeft me dit nooit verteld, niet dat ik dat erg vind. Hoe kan ik dit niet eerder opgemerkt hebben? Het is super dik, en ook de gaatjes van waar de hechtingen hebben gezeten zijn redelijk goed te zien.

Wie zou Harry nou pijn willen doen? Ik krijg buikpijn bij het idee. Hoeveel pijn zou hij hebben gehad? Wie zou het hebben gedaan? Wat zou er überhaupt zijn gebeurt? Dit moet wel met dat drugs verleden te maken hebben. Zou dit het enige litteken zijn? Sterker nog, wat hield hem tegen het aan mij te vertellen? Nare gedachten, illusies en vooral, heel veel vragen spoken rond in mijn hoofd.

Zonder dat ik het zelf in de gaten heb, omdat ik zo gefocust ben op dat litteken, wordt Harry wakker. Hij knijpt zijn ogen nog een paar keer dicht door het felle licht wat zijn ogen in schijnt en wrijft met zijn handen in zijn gezicht.

"Goeiemorgen." lach ik als hij langzaam écht wakker wordt.
"Goeiemorgen." Hij komt een beetje omhoog om me een kus op mijn voorhoofd te geven. "Ik dacht even dat gisteravond een droom was tot ik jou zag liggen."
"Hoelang heb je je nou eigenlijk in moeten houden?"
"Om jou te neuken bedoel je?" Ik knik.
"Eigenlijk vanaf onze eerste date al een beetje."

Hoelang geleden was die date? Een maand ofzo. "Daarna werd het echt erger en moeilijker." Mijn ogen schieten automatisch naar dat litteken en ik wil er eigenlijk naar vragen.. maar ik wil de sfeer tussen ons niet verpesten nu. Ik wil zo graag weten wat er toen is gebeurd. Misschien wil hij er wel niet over praten, straks wordt hij boos. Nee, dat zet ik uit m'n hoofd, Harry wordt niet zomaar boos. Een stukje nieuwsgierigheid in mij haalt me toch over om er over te beginnen.

"Harry." Ik wordt zenuwachtiger dan ik al was als ik zijn naam uitspreek. "Wat is dit?" Ik tik heel voorzichtig het litteken aan op zijn zij en hij maakt een kleine schrikkende beweging.
"Niks." antwoord hij kortaf. "Niks bijzonders in ieder geval."
"Oké en wat is het dan wel?" Dram ik door.
"Het is niks schat." Wat heeft hij te verbergen? Harry lijkt nogal ongeduldig en ongemakkelijk te worden en probeert van onderwerp te veranderen door over Amerika en het feest van zijn zus te beginnen.

Ik laat het er maar bij zitten, wie weet verteld hij het ooit uit zichzelf. Gedachten van gisteravond laten me weer lachen, ook al deed het best pijn. 
In een snelle beweging draait Harry ons om, zodat ik onder lig en hij boven me ligt. Hij zoent me, slaat de dekens van ons af en legt zijn handen op mijn gezicht.
"Maak je alsjeblieft geen zorgen om dat litteken okay?" vraagt Harry. Ik schud mijn hoofd en streel met mijn hand door zijn haar. Toch laat het me niet los.

Het is niet dat ik me zorgen maak, het is gewoon dat ik wil weten wat het is. Misschien is hij wel bedreigd jaren geleden, of hebben mensen hem proberen te vermoorden. Ik kijk in zijn ogen en kan me gewoon niet beseffen waarom iemand Harry pijn zou willen doen.

"Het laat je niet los hea?" vraagt hij. Ik schud heel eerlijk mijn hoofd. Hij zucht diep. "Okay." Hij gaat met zijn hoofd op mijn borst liggen en pakt mijn handen vast.
"Toen ik wilde stoppen met dealen, omdat mijn ouders en mijn zus er achter waren gekomen, werden mijn "bazen" om het zo even te noemen, heel erg boos. Ze dachten dat ik had gezegd dat er een deal clubje was en toen werden ze nog kwader. Ze strafte me. Sloten me op voor dagen, misschien zelfs weken. Toen mocht ik kiezen, of een van mijn vingers of een messensteek op een willekeurige plek."

"En mag ik ook weten wie dat deed bij je?"
"Nou ik... ja ik wil het wel zeggen maar ik wil je niet ongerust maken."
Het moet dan wel iemand zijn die ik ken. "Jij bent dan de enige die het weet."
Ik voel mijn ogen groot worden als ik besef wie het is.
"Dylan..?" vraag ik op een pieptoon. Hij zucht diep, alsof hij zich schaamt. "Ja. Dylan."

Wat een ongelofelijke lul... hoe kan Harry nu nog bevriend zijn met hem? Wie geeft zijn beste vriend nou een messensteek in zijn zij? Kan me niet schelen dat je dat doet onder invloed van drugs.

"Kijk hem alsjeblieft daar niet op aan, hij had geen keus. Hij had ook zo veel spijt."
"Dat kan ik niet beloven, Harry."
"Ja dat dacht ik al." Hij leunt op zijn ellenbogen om me aan te kunnen kijken. "Begin je er nooit over bij hem? Alsjeblieft?"
"Nee, dat doe ik niet." 
"Okay." Hij lacht. "Nou ander onderwerp alsjeblieft."

Een ding weet ik echt heel erg zeker, ik blijf zoveel mogelijk uit de buurt bij Dylan. Dat Harry hem vertrouwt, okay dat moet hij echt zelf weten, maar zelfs onder invloed van de sterkste verboden middelen had ik nog nooit Stacey zoiets aan gedaan. Eigenlijk had ik vanaf het begin al mijn twijfels bij hem. Dat is achteraf natuurlijk wel makkelijker gezegd, nu vooral omdat ik dingen over hem weet.

"Wat doe je dit weekend?"
"Nu waarschijnlijk iets met jou."
Hij lacht naar me en zoent me op zijn hemelse manier. Die zoen laat me even alle vervelende gedachten vergeten, vooral als hij mijn benen uit elkaar schuift en zijn hemelse, rustige zoen verandert in een ruwe, hardere zoen...

~~~~~~~~~~~~~~
Spannnnnneeeendddddd

Ik houd het kort, ik moet gaan werken

Doeggggxx tot snel.