Unutursun

Unutursun - XLI

Dipnotunu okumaniz önemle rica olunur 😌

Medya: Uygun bir sarki bulamadim, son dinledigimi ekliyorum bu sebeple 😄
Rahmet Safa - Bu gece beni düsün
Keyifli okumalar ve simdiden hayirli bayramlar 💕

Iclal&Kiram

41. Bölüm

Bazen kararlarinizi sorgulamaya basladiginizda ne kadar gec kaldiginizi fark edersiniz. Fark edip hata yaptiginizi anlarsiniz. Önünüze serilen iki secenekten birini gözünüz kapali secebilirsiniz elbette. Fakat bu tür secimlere önemli konulari dahil etmemelisiniz. Mesela evlilik gibi..

Fevri davrandigimi basimda tacim ve elimde cicegim ile cafe'de siparis bekledigimizde anladim. Belirttigim gibi ne yaptigimi algilamakta cok gec kaldim. Sebepsiz yere evlenmek zorundaymis gibi hissettim ve evlendim, dile kolay..

Kolunu omzuma atan Kiram'a kaydi bakislarim. Yüzünde en ufak bir tedirginlik belirtisi bulamadim. Öyle mutluydu ki, sanki yillardir aradigi askina kavusmus gibi. Oysa birbirimizi tanimaya daha yeni baslamistik.

Benim aksime veridigi kararlardan o kadar emin ki, saskinliga ugramamak mümkün degil. Belki de beni tedirgin yapan yaninda esi olarak bulunmama ragmen icten ice hala onu Bartin'la kiyasliyor olmamdir. Kiram'la oldu da Bartin'la neden olmadi sorusudur beni kararimi sorgulamaya zorlayan.

Oysa beni Bartin'dan sonra ki yikilisim Kiram'a yöneltti.

Hayirlisi böyleymis diyerek konuyu kapatabilirim de aslinda. Bu sekilde kendimi rahatlatiyor olsam da önüme serilen yiginlar dolusu dert ve yapmam gereken aciklamalar konunun benden bagimsiz bir sekilde tekrar gün yüzüne cikmasini sagliyor. Korkum el alemden ziyade anne ve babamin tepkisi. Onlari ikna ettikten sonra bu duruma gelmis olsaydim su an ki tedirginligi yasamazdim. Her kiz gibi bende mutluluguma dahil oluslarini izlemek isterdim. Nasip degilmis cümlesi ne kadar avutur simdi beni?

Sucu tamamiyle Kiram'a yikma gibi bir hakkim yok tabi. Onun aceleci tavirlarina dur diyebilirdim isteseydim. Istememisim ki dur demedim.

Beni bogan bu düsüncelere ragmen dönen muhabbetten uzak kalmadim. Su an icin her ne kadar kötümser yanim ön plana cikmis olsa da olaya en güzel acidan bakmaya zorladim kendimi. Sonucta iyi yanlari da var. Misal; Evlendim! Evde kalma korkum kalmadi.

"Durdun durdun turnayi gözünden vurdun." Övüldügümü anlamam fazlasiyla utanmami sagladi. "Kalkalim mi artik?" Oldukca yüksek koltukta ayaklarimin yere degmeyisini izledim. Ayakkabilarimi cikarmis olmanin etkisi de olabilir bu.
Soruyu olumlu yanitlayip ayakkabilarimi tekrar giydim. Vedalasma ve tebrik faslinin sonunda Kiram'la cafe'nin önünde yalniz kaldik. "Ne yapiyoruz?" diye sordu öylece beni izleyerek.

"Eve gidiyorum."

"Hangi eve?" Önümüzden gecen taksiyi durdurdum. "Hangi eve olacak? Bizim eve."

"Evlendigimizin farkinda misin?" Gülümseyerek yanitlamayi sectim. "Ayni evde kalmamiz gerekmiyor mu sence de?"

Taksici kornayi defalarca calarak acelesi oldugunu belirtti. "Evlendigimizden haberdar degiller. Sen bunun farkinda misin?" Bir isareti ile taksiyi gönderdi ve kolumdan tutarak yüzüne bakmami sagladi. "Iclal iki ay sonra askere gidiyorum. Sen hala neyin korkusunu yasiyorsun? Surda son günlerimi mutlu bir sekilde gecireyim istiyorum, cok mu görüyorsun?"

Gidecegini kendime hatirlattikca tüylerim diken diken oldu. Bartin gibi, o da gidecek ve yine yalniz kalacagim. "Biz neden evlendik ki?" diye hiddetle cikistim bir an kendimi tutamayarak. Kolumu elinden kurtarip geriledim. "Sen askere gidene kadar benimle rahatca gönül eglendir diye mi? Sonra ne olacak? Bir sene boyunca Iclal senin hasretini ceksin. Kimin umrunda ki?"