Uzun bir aradan sonra iyi aksamlar..
Tatil bitti, Gavurun memleketine dönüldü, okul basladi.
Toparlanmam icin zaman istiyorum sizden, topraktan ayrilmak kolay degil. Bölümlerin arasi uzayabilir ama siz anlayislisiniz degil mi?
Daha fazla uzatmiyorum, simdiden tesekkür ediyorum.
Medya: Resul Dindar - Gezma Sevdugum
Keyifli okumalar ♥
10. Bölüm
Elem&Tufan
"Söyledigime bin pisman ettin Elif!" Koridorda ilerlemek icin kolumu elinden kurtarmaya calistim. "Insafsiz! Insan daha erken haber verir! Arkadasinim ben senin, can dostunum." Kollarini birbirine baglayarak benden iki adim uzaklasti.
Derin nefes aldim. "Can dostum ben anlatmayi sevmiyorum, biliyorsun."
"Ama -" kolunu tutup pesimden sürükleyerek konusmasini böldüm. "Ortada fol yok yumurta yok neyin hayalini kuruyorsun ki sen?"
Tufan ile tesadüfen ortaya cikan bulusmanin üzerinden dört gün gecti. O gün bugündür konusmuslugumuz yok. Böyle giderse proje de hayal olacak. Bu olayi Elif'ime anlattigimda ise asiri tepki göstererek önce bana vurmaya basladi ardindan ise kurmaktan kacindigim hayalleri hatirlatti bana.
O kadar abartti ki, söyledigi her cümleden farkli bir anlam cikarmaya calisti. Benim umutlanmamak icin kacindigim seyi yerime bizzat o yapti.
"Hayaller kurmak icin vardir gülüm." dedi siritarak. Koluma girerek esit bir tempoda kantinin yolunu tuttuk.
"Yikildiginda üstünden kalkabilecegin hayaller kurmak makbüldür yavrum."
"Edebiyat yapmazsan olmaz zaten." Dedigine gülümseyerek Kantine girdik. Atistirmaliklardan alip beraber bir masaya oturdugumuz sirada Elif'in telefonu caldi. Aydinlanan yüzünden arayanin Can oldugunu anladim.
Utanarak konusmaya baslamasiyla gülümsememi engelleyemedim. Asik insanin hali farkli oluyor..
"Merhaba." Basimi kaldirmamla eli ensesinde basimizda duran Tufanla göz göze geldim. Gözlerimi kacirarak "Merhaba." diye cevapladim.
Elif Tufani görmesiyle daha da gerildi ve el isareti vererek yanimizdan ayrildi. Her ne kadar bu durumdan hosnut olmasam da gitmesini engellemedim. "Otursam - Yani proje icin. Konusmak amacli."
"Tabii." dedim haline gülümseyerek. Karsimdaki sandalyede yer aldi. "Bir an önce baslamaliyiz diye düsündüm. Iki haftamiz kaldi ya hani -"
"Haklisin. Bos vaktin var mi su aralar?" Yaninda düsünerek konusabilmenin verdigi mutlulukla kendimi icten ice tebrik ettim.
"Bu hafta sonu calisiyorum. Cuma erken cikiyoruz, senin de vaktin varsa eger?"
Bir müddet düsündüm ve isimin olmadigi kanaatine vardim. "Olur aslinda ama aksam erken cikmaliyim. Babamla randevum var." dedim tebessüm ederek. Cuma aksamlarini mutlak balik ekmek günümüz olarak belirledigimizden beri cok nadiren aksattigimiz icin vazgecilmez kilinmistir benim icin. O aksam babam icin her türlü isi bir kenara birakirim.
"Uzun sürecegini sanmiyorum. Olmadi yarida keser baska bir gün devam ederiz." Olumlu anlamda basimi salladim. Aklima takilan soruyla ellerimle oyalanmayi yarida kestim ve yüzümü ona cevirdim.
"Nerde bulusacagiz?"
Bu soruyu bekliyormus gibi aninda cevapladi. "Yakinlarda Tutku adinda bir cafe var. Biliyor musun orayi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutursun
Teen Fiction"Allah der ki, kimi benden çok seversen onu senden alırım. Ve ekler, onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım. Ve mevsim geçer gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur. Aklın şaşar dostun düş...
