Unutursun

Unutursun - VI

Sözümü tutamadigim icin cok, cok, cok, cok özür dilerim. Bölüm de olmasi gerektiginden kisa oldu ama elimden bu kadari geldi. Sizi daha fazla bekletmek istemedim. Kusura bakmayin, keyifli okumalar 💕

Bölüm Ithafi: @sinemkokdamar

'Tükürdüğünü yalayanlari gectim. Sıctığı ağzı öpenler var..'

6. Bölüm

Elem&Tufan

"Can?"

"Elemdi degil mi?" Tek kasimi kaldirarak yüzüne baktim. "Iceri almayacak misin?"

"Hayir, kusura bakma evde yalnizim."

Carpik bir gülüsle konustu. "Korkma seni yemem." dedi gereginden fazla yaklasarak.

Bir adim geriledim. "Söyleyecek baska birseyin yoksa iyi aksamlar." Kapiyi kapatacagim sirada eliyle bunu engelledi.

Sinirle kapiyi tekrar actim. "Bana bak! Su Kötü cocuk triplerin bana sökmez. Adam gibi ne söyleyeceksen söyle sonra git. Isim var benim."

"Yoksa eve erkek mi attin?" diye sordu siritarak.

"Sinirini asma istersen?"

Umursamaz bir tavir takinarak kapinin pervazina yaslandi. "Konusalim mi?"

"Hangi konu hakkinda?" diye sordum bikkinlikla.

"Elif."

Saskinlikla yüzüne baktim. "Elif hakkinda ne konusacaksin?"

Ellerini siritarak birbirine sürttü. "Orasi da sürpriz kalsin ne dersin?"

"Kalmasin, söyle."

Yaslandigi yereden ayrildi. "Yarin seni okuldan alirim."

Gitmesine izin vermeden kolundan yakaladim. "Elif görebilir, sorguya ceker simdi."

"Cikis saatinden on dakika sonra kapida ol." dedi ve kolunu kurtararak ayrildi. Merdivenlerden indigi sirada cebinden sigara paketini cikardigini gördüm. Sinirle tekrar iceri girdim ve kapiyi kapattim.

Bu mu Elif'in bahsettigi kibar cocuk? Zamaninda fazla yüz vermisler buna. Bu tavirlarin baska aciklamasi olamaz.

Salona gececegim sirada kapi yine caldi. Sinirle kapiyi actim ve "Ne var?" diye sormamla karsimda babami görmem bir oldu.

Ellerinden posetleri alip kenara cekildim. "Kusura bakma baba. Baskasi sandim."

"Bekledigin biri mi vardi?" diye sordu ayakkabilarini cikardigi sirada. "Rahatsiz eden biri mi oldu yoksa? Yukari cikarken siyahlara bürünmüs bir cocuk gördüm. O mu birsey yapti?"

Endiseyle sormasina karsi gülümsedim. "Birsey yapan olmadi baba. O cocuk dedigin kisi de Can. Sevil teyzenin oglu."

"Ne olmus ona öyle? Yoldan cikmis gibi bir hali vardi." Bilmiyorum anlaminda omuzlarimi kaldirip indirdim.

Daha fazla soru sormasini engellemek istedigimden "Yemek Hazir, mutfaga gecelim hemen." dedim ve posetlerle mutfaga gectim.

Klasik isleri bitirip odamda gectim. Aklima geldikce yazdigim bir defterim var. Duvarimi kaplayan kitapliktan onu secip yatagima oturdum. Kapagini acip beni benden alan o söze takildim yine:

Yâ Rabbi yolunu bilene, yolumu düşür..

Kendi yazdiklarimin disinda anlam tasiyan baska bir sözde kaldim.