Κι εγώ θα ζω στο Λονδίνο...

Κεφάλαιο 32ο

Μέρα από κάποιες ώρες..
"Πανέμορφα είναι τα Χανιά"
"Ναι είδες?"
"Που πάμε τωρα?"
"Παμε να νοικιασουμε ένα αυτοκίνητο και να πάμε στο σπίτι των γωνιών μου"
"Α ωραια..είναι μακρυα?"
"Λιγο..δηλαδή οι γονείς μου μένουν στο χωριό"
"Στο χωριό?"
"Ναι γιατι?"
"Οχι τίποτα..όταν λες χωριό εννοείς κανονικό χωριό ή παλιά ήταν χωριό και τώρα όχι"
"Κανονικότατο.."
"Ωραια" είπα για να μην τον προσβάλω αν και δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η ιδέα
"Μην φοβάσαι να είναι πολύ όμορφα εκεί"
Πήραμε το αυτοκινητο και μετα απο λίγη ώρα είμασταν στο χωριό.
Πήγαμε στο σπίτι των γονιών του και άνοιξε η μητέρα του
"Γιαννη μου καλώς ήρθες"
"Καλώς σας βρήκα..ο πατέρας που ειναι?"
"Είναι μέσα πάω να τον φωνάξω" κοίταξε πίσω του "Γειά σου..εσυ ποια εισαι?"
"Γειά σας με λέμε Μελίνα" Εδωσα το χέρι μου ντροπαλά
"Γεωργία χάρηκα"
"Κι εγω"
"Πάω να φωνάξω τον Σταμάτη"
Περάσαμε μέσα
"Γιαννη μου ήρθες" τον αγκάλιασε
"Τι κάνεις πατερα?"
"Καλά ειμαι εγω"
"Από δω η κοπέλα μου η Μελίνα"
"Χάρηκα" Εδωσε το χέρι του και χαμογέλασα
"Κι εγώ"
Καθησαμε στο σαλονι
"Εσύ Μελίνα τι επάγγελμα κάνεις?"
"Θεατρολογος είμαι κι εγώ κύριε Σταμάτη"
"Εγώ πάω να αφήσω τις βαλίτσες στο δωμάτιο"
"Θα έρθω κι εγώ" είπα
"Οχι μωρό μου μην κουράζεσαι" πήρε τις βαλίτσες και πήγε μέσα
"Αλήθεια Μελίνα που γνωριστηκατε με τον Γιάννη?" Ρώτησε ο Πατέρας του
"Στην Αγγλία.."
"Ελληνίδα δεν εισαι?"
"Ναι Ελληνίδα είμαι αλλά πήγα στην Αγγλία γιατί εδώ δεν έβρισκα δουλειά"
"Και κάνεις την ίδια δουλειά με τον Γιάννη..πως έτυχε?"
Παραξενευτηκα με τις πολλές ερωτήσεις όμως απάντησα
"Πηγα να δουλέψω σε εκείνον και έτσι γνωριστήκαμε"
"Είναι αφεντικό σου δηλαδή"
"Ακριβώς"
"Και τον αγαπάς?"
"Πολυ" απάντησα ντροπαλά
"Εκείνος σε αγαπάει?"
"Ετσι δείχνει"
Ήρθε ο Γιάννης
"Η μαμα που είναι?"
"Πάνω πήγε να αλλάξει γιατί φορουσε τα ρούχα του σπιτιού..έρχεται τώρα"
"Ωραία"
"Εσύ Μελίνα από που είσαι ακριβώς?"
"Ο Πατέρας μου είναι από την Αθήνα και η μητέρα μου από την Ρόδο"
"Α πολύ ωραία η Ρόδος"
"Ναι ωραία είναι"
"Ποσο χρονών εισαι?"
"Κάτσε ρε μπαμπα με το μαλακό οι ερωτήσεις"
"Δεν πειράζει Γιάννη...είμαι 25"
"Ήρθα κι εγώ"
"Άντε έχουμε καλεσμένη κι εσύ αργείς" είπε ο Γιάννης
"Δεν με πειράζει εμένα" είπα
"Τι κάνεις κούκλα μου?"
"Καλά εσεις?"
"Καλά..πόσο θα μείνετε?"
"Δεν ξερω" κοιταξα τον Γιάννη
"Στο μέρες και δύο νύχτες" απάντησε
"Γιατι τόσο λίγο?"
"Μελίνα μου θα πάμε σε ξενοδοχείο μετά.."είπε και ψυθηρισε "..για να είμαστε πιο άνετα" μου έκλεισε το μάτι

Το βράδυ πέσαμε να κοιμηθούμε.
"Καληνύχτα" έκλεισα το φως
"Τι θα κοιμηθούμε τώρα?"
"Ναι..εγω νυστάζω"
"Νυσταζεις πολύ?" Με αγκάλιασε
"Ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου αλλά εγώ εδώ ντρέπομαι.."
"Δηλαδή πρέπει να περιμένω?"
"Ναι"
"Πλάκα κανεις..κι αλλο?"
"Εντάξει μωρέ δύο μέρες παραπάνω τι εγινε" Γύρισα απ την άλλη "Άντε Καληνύχτα"
"Καληνύχτα!"

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε από τον κόκορα
"Δεν το πιστεύω τι ώρα ειναι?" Είπα κοιμισμενη
"5 και 10"
"Νυστάζω!"
"Ηρέμησε αύριο θα πάμε στα Χανιά"
Σηκώθηκε και βγήκε έξω.
Ο κόκορας συνέχισε "Σκασε γαμωτο σου μην σε βάλω στην κατσαρόλα και σε δώσω στις κότες να σε φάνε!..τι κεω Χριστέ μου"