Κεφάλαιο 17ο

370 27 0
                                    

"Ξυπνα κούκλα μου 10 πήγε η ώρα"
"Δεν κοιμάμαι"
"Και γιατί δεν σηκώθηκες?" Δεν απάντησα "σε μια ώρα έχεις μάθημα"
"Δε θα πάω..είμαι άρρωστη"
"Να σου φέρω το θερμόμετρο τοτε"
"Είμαι άρρωστη ψυχικά"
"Δηλαδη?" Ρώτησε και εκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι
"Δηλαδή φοβάμαι..φοβαμαι τον Γιάννη"
"Ελα μωρέ που τον φοβάσαι!"
"Δεν ξερω τι μπορεί να μου κάνει από στιγμή σε στιγμή"
Γέλαγε "Δεν είναι και δολοφόνος ρε Μελίνα" σηκώθηκε και πήγε μέσα

Η ώρα πέρασε και ήρθε το βράδυ
"Είδες τα κλειδιά μου?..."μπήκε στο δωμάτιο και με είδε "ακόμη στο κρεβάτι είσαι εσυ?Θα παθεις τίποτα"
"Σηκώθηκα πριν για να φάω"
"Μεγάλη διαδρομή έκανες.." Ειρωνευτηκε
"Και με παίρνει ο Γιάννης συνέχεια τηλέφωνο"
"Ε αφού δεν πήγες στη δουλειά ανησύχησε ο άνθρωπος"
"Εσύ Φεύγεις?"
"Ναι παω στην εταιρία"
"Καλή δουλειά"
Έφυγε και βγήκε έξω αμέσως μετά χτύπησε η πόρτα
"Τα ξέχασε τελικά τα κλειδιά της"
Σηκωθηκα και άνοιξα την πόρτα
"Παναγία μου" φωναξα και πήγα να κλείσω την πόρτα
"Τι έχεις παθει?" Ρώτησε ο Γιάννης
"Γιατί ηρθες?"
"Ήρθα να δω αν είσαι καλά..ρώτησα και την Μυρσίνη και μου είπε ότι δεν είσαι καλά ψυχικά..τι επαθες?χθες φοβόσουν τα πάντα.τι σου συμβαίνει?"
"Μια χαρά είμαι...Λοιπόν ήρθες με είδες φύγε τώρα"
Άνοιξα την πόρτα κι εκεινος την έκλεισε
"Κάτσε λίγο" Μου είπε και ήρθε κοντά
"Τι θελεις?" Ρωτησα τρομαγμένη
"Θελω να σου πω ότι αυτό που σου είχα πει με τα έγγραφα θα κάνω τα πάντα για να το ξεχασεις"
"Το ξεχασα ήδη!" Απάντησα αυθόρμητα
"Αληθεια?" Χαμογέλασε
"Ναι αλήθεια"
"Πάω στη κουζίνα να πάρω.."
"Τι να παρεις?"
"Ένα ποτήρι νερό!"
"Όχι θα πάω εγώ!"
Πηγα στη κουζίνα και έβαλα νερό
Πήρα τηλέφωνο τη Μυρσίνη
"Ελα"
"Εσύ έλα εδω!"
"Γιατι?"
"Φοβάμαι..είναι ο Γιάννης εδω"
"Ε και?"
"Δεν σου το είπα αλλά χθες άκουγα να λένε με τον Φώτη για έναν φονο"
"Μήπως έλεγαν για καμιά ταινία?"
"Όχι ο Γιάννης κάποιον σκότωσε!"
Γύρισα απ την άλλη και ο Γιάννης ήταν πίσω μου
Φωναξα και μου έπεσε το κινητό
"Τι έλεγες με την Μυρσίνη?"
"Τι να έλεγα τίποτα έτσι μιλούσαμε"
"Της είπες ότι είμαι δολοφόνος?" Με κοίταξε άγρια και ήρθε πιο κοντά μου
"Μα τι λες?" Απάντησα φοβισμένη
Με ακούμπησε στον λαιμό!
Εγώ έτρεμα και έκλαιγα.
Φωναξα "βοήθεια" και πήγα πίσω απ το τραπέζι
Εκείνος άρχισε να γελάει...

Κι εγώ θα ζω στο Λονδίνο...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin