Κι εγώ θα ζω στο Λονδίνο...

Κεφάλαιο 7ο

"Μα γιατί δεν απαντάτε?Σας έφερα την τσάντα σας!" Συνέχισα να λέω χαμογελαστή
Εκείνος με κοιτούσε με θλιμμένα ματιά χώρος να πει λέξη.
Μου έκανε νόημα να περάσω.
Κοιτούσα το σπίτι..Ηταν μεγαλούτσικο!Είχε πολλά έπιπλα αλλά ήταν σε γενικές γραμμές γκρίζο..σκούρο και μουντό..
"Ωραίο σπίτι" είπα μέσα στην αμηχανία της σιωπής
"Πώς έμαθες που μενω?"
"Ηταν ο Φώτης στο θέατρο και βιαζόταν να φύγει όμως έπρεπε να σου φέρει την τσάντα που είχες ξεχάσει και προσφέρθηκα να την φέρω εγώ γιατι δεν είχε πολύ χρόνο..κι έτσι μου είπε που μένεις και να 'μαι!" Είχα καλή διάθεση όμως κατάλαβα ότι πρέπει να σταματήσω να γελαω γιατί το κλίμα ήταν βαρύ

"Γιατι μου κάνεις τη καλη?"
"Το εννοεις?"
"Γιατί σήμερα μιλούσες καλα?"
"Κανονικά μιλούσα"
"Γιατι με παιζεις?"φωναξε
Κοίταξα γύρω μου και είδα κάτι πεταμένα μπουκάλια
"Ήπιες ε?Φεύγω αν είναι δεν θέλω να πεις τίποτα που θα το μετανιώσεις!"
"Όχι εδω θα κάτσεις!" Με έσπρωξε και έκατσα στον καναπέ
"Γιατί πάντα εμφανίζεσαι μπροστά μου?Ακόμη κι όταν δεν είσαι εδώ σε βλέπω!"
"Τι λες?"
"Γιατί μπαίνεις στο μυαλό μου?Τι θελεις εκεί μέσα?τι θελεις από μενα?δεν μπορώ να σε βγάλω από εδώ μέσα γιατί?γιατί?μπορείς να μου πεις?"
"Ηρέμησε μην τρέμεις ηρεμ.."
"Σκασε!" Φώναξε
"Κάτσε κάτω και χαλάρωσε!"
"Δεν θέλω να χαλαρώσω?Πότε χαλάρωσα για να χαλαρώσω τωρα?Πότε?Ποτέ!Ποτέ!" Φώναζε.Αναποδογυρισε το τραπέζι και έσπασαν όλα.
"Σταματα σταματα!" Φωναξα
"Τα είδες αυτά πως εσπασαν?Έτσι έσπασα κι εγώ όταν μου είπες ότι δεν έχω καρδιά!Εγώ δεν έχω συναισθήματα?" Χαμηλωσε τη φωνη του"Δεν ερωτεύομαι εγω...." παύση"κάνεις λαθος!" Φώναξε " Εγώ ερωτεύομαι και κλαιω και χτυπιέμαι και πίνω!Όμως δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν!Με πρόδωσε ο άνθρωπος που είχα πάνω απ όλα και δεν μπορώ να έχω κανέναν πάνω απ όλα!"
"Εσένα να έχεις και να μην πίνεις..να μη γίνεσαι ρακος!"
"Σταματα!εσυ με κάνεις ρακος!"
"Εγω?" Τα έχασα
"Δεν ακούς τι λέω τόση ώρα ετσι?Έχω πιει ναι!Όμως λέω αυτό που θέλω να πω!Είσαι στο μυαλό μου όλη μέρα σε βλέπω στον ύπνο μου..αλλη μια καταστροφή έρχεται.." γυρισε πλατη,πηγα κοντά του και τον ακούμπησα "νόμιζα ότι είναι η μοναδική όμως δεν ήξερα το μέλλον...τωρα το συναίσθημα είναι μεγαλο και φουντώνει με τον καιρό θα καταστραφώ το ξέρω!" Άρχισε να κλαίει
"Ηρέμησε τώρα" του είπα γλυκά και τον αγκαλιασα "Ελα να κάτσουμε" καθησα στον καναπέ και εκείνος ξάπλωσε,έβαλε το κεφάλι του στα πόδια μου
"Με βλέπεις σας ψυχοπαθή"
"Όχι.."
"Είμαι σίγουρος ότι έχεις μιλήσει στην φίλη σου την ψυχολόγο για μένα"
"Της μίλησα γιατί εισαιπαράξενος..βρίζεις τα παιδιά,μου μιλάς απότομα και την επόμενη μέρα είσαι καλός μαζί μου και μετά πάλι.. έχεις συμπεριφορά που δεν μπορώ να καταλάβω και να τα βγάλω πέρα..ήθελα να δω τι θα κάνω"
Δεν μίλησε..Πέρασαν λίγα λεπτά..
"Ηταν πριν 3 χρόνια,στην Ελλαδα,μια κοπέλα,η Τατιάνα,την είχα ερωτευτεί κι εκείνη το ίδιο..ήμασταν μαζί για δύο χρόνια ευτυχισμένοι.Αλλα με διαφορετικη ευτυχία.Μια μέρα είχα δουλειά και θα αργούσα όμως έφυγα νωρίς γιατί νυσταζα..γύρισα σπίτι μπήκα στην κρεβατοκαμαρα και τους είδα με τον καλύτερο μου φίλο!" Δάκρυσε "Μια κοπέλα που είχε κάποια αντιπαράθεση με την Τατιάνα ήρθε την επόμενη μέρα και μου έδειξε φωτογραφίες με ημερομηνίες..2 χρόνια με απατούσε με τον κολλητό μου.."
"Είναι τραγικό αυτό αλλά μέσα σε έναν χρόνο δεν μπόρεσες να το ξεπεράσεις?συμβαίνουν αυτά!"
"Αυτό προσπάθησα πολύ να το ξεπεράσω..όμως 2 μήνες μετά τον χωρισμό μας ήρθαν σπίτι μου δύο αστυνομικοί και με πήγαν στο τμήμα"
"Τι?" Φωναξα σοκαρισμένη
"Ρωτούσα τι συμβαίνει και μου είπαν ότι ειμαι κατηγορουμενος για λυστεια εγγράφων από γνωστή ελληνική εταιρία..εγω δεν είχα ιδέα γι αυτό..με έβαλαν μέσα μέχρι να γίνει το δικαστήριο..σε ένα μήνα έγινε και καταδικαστηκα με φυλάκιση..λίγες μέρες μετά ήρθε ένας νέος μάρτυρας που κατέθεσε ότι είδε την Τατιάνα να κλέβει αυτά τα έγγραφα..τόσο καιρό δεν ερχόταν γιατί τον είχε απειλήσει η Τατιάνα και φοβόταν..Τελικά με έβγαλαν και μπήκε η Τατιάνα στη θέση μου!"
"Και στην αρχή ποιος σε είχε καταγγείλει?"
"Η Τατιάνα"