I'm perfect for you

29 | Stil & Bespreken

29 | Stil & Bespreken

Het was alweer maandag en ik moest gaan werken terwijl Felix nog steeds last had van zijn kater. Of misschien is hij intussen al ziek geworden.

Vandaag was het veel kouder dus besloot ik om mijn gestreepte jas over mijn zwart kleed aan te doen. Op het bureau was het altijd warm genoeg. Ik deed mijn zwarte hakken aan en deed mijn jas aan en keek in de spiegel toen er op de deur geklopt werd. Ik keek nog eens of ik geen lippenstift op mijn tanden had en stapte naar de deur en opende hem.

Groene ogen keken naar me en ik glimlachte. "Harry? Wat kom jij hier doen?" Vroeg ik verrast. Hij krapte aan zijn nek. "Ik wou kijken of ik jullie mee naar het werk kon nemen?" Vroeg hij.

"Felix is ziek." Zei ik en keek naar zijn slaapkamer deur in de hoop dat hij naar buiten kwam met een lach op zijn gezicht maar natuurlijk gebeurde dat niet. Ik keek naar Harry die zoals vaal al naar mij aan het kijken was. Hij schaamde zich er ook nooit voor als ik hem betrapte, hij bleef meestal verder staren.

Hij knikte. "Wil je mee rijden?" Vroeg hij en zijn blik smeekte me bijna waardoor ik niet anders kon dan knikken. Ik nam mijn handtas en sleutels en ging de gang op, ik stak de sleutel in het slot en draaide hem dicht.

Toen we aan de lift stonden duwde hij op de liftknop en ik beet op mijn lip terwijl ik naar de ijzeren deuren keek. Wat zouden zeggen als Harry en ik samen uit een auto stappen? Of samen naast elkaar lopen? De deuren schoven open en we gingen naar binnen. "Wat is er Abby?" Vroeg hij na een tijd stilte, ik keek op van de vloer van de lift en keek in zijn ogen. "Niets, gewoon aan het na denken." Zei ik en keek weer voor me. "Waarover?" Vroeg hij en de deuren van de lift schoven open.

"Over de roddels die gaan verteld worden." Zuchtte ik en stapte de lift uit. Ik voelde zijn warme hand rond mijn pols en hij trok me terug naar hem, ik draaide me om zodat we elkaar aan keken en ik zag dat hij verward keek. "Hoe bedoel je de roddels?" Vroeg hij.

"De dingen die ze gaan zeggen als ze ons samen zien Harry. Je bent mijn baas, heb je daar al eens over na gedacht? Ze zullen denken dat ik bij je kom slijmen voor promotie of voor je geld of wat dan nog." Zei ik, ik probeerde niet te tonen dat het me dwars lag maar het lag me enorm dwars. Ik wil geen promotie voor niets, ik hoef zijn geld niet.

"Dan ontsla ik ze." Zei hij alsof het niets was. "Dat kan je niet zomaar doen." Zei ik en rolde mijn ogen. "Kan ik wel, ik ben de baas." Zei hij met een frons. Ik schudde mijn hoofd. Lost hij zo zijn problemen op?

"Laten we door gaan, we willen niet te laat komen." Zei ik en trok mijn pols los die hij nog steeds vast had. Ik hoorde hem zacht zuchten en stapte voor me naar zijn auto.

Wat me opviel was dat hij niet zoals de vorige nacht zijn hand op mijn onderrug gelegd had en vanbinnen voelde ik iets knagen. Waarom nu niet en toen wel? Was het omdat Adam en Felix erbij waren?

"We zijn nog niet uit gepraat." Zei zijn diepe stem toen we waren aangekomen bij zijn grijze Aston Martin, ik keek naar hem. "Zijn we wel." Antwoorde ik en stapte in, ik deed de deur dicht en maakte me vast. Niet veel later volgde Harry en sloeg zijn deur dicht en maakte zich ook vast.

"Zijn we niet. Er valt nog veel te bespreken." Hij klonk weer zakelijk zoals in het begin en ik keek naar buiten toen hij de parking af ree. "Ik zou niet weten waarover." Zei ik. Toen ik uit mijn ooghoek naar hem keek zag ik dat zijn knokels wit waren van zijn stuur veel te hard vast te nemen en zijn kaaklijn gespannen stond.

Voor de rest van de rit was het stil, zelf zijn klassieke muziek stond niet op. Geen van ons beide keken naar elkaar, te koppig om toe te geven. Ik weet dat hij het hierbij niet ging laten. Hij is Harry Styles en krijgt altijd zijn zin.

Hij parkeerde zich op zijn gepersonaliseerde plek en we stapte uit. Ik wou graag sneller weg stappen maar wist dat ik dan nog meer in de problemen ging geraken dan ik al was dus stapte we naast elkaar het gebouw binnen.

Ik voelde de blikken al en ik hoorde het gefluister. Ik hoopte stiekem dat ze mij met iemand anders verwarren omdat ik anders gekleed ben en mijn haren voor een keer deftig gekruld waren. Dat hoopte ik echt.

We stonden weer samen voor de lift toen ik zijn stem nog eens hoorde. "Kom om 13 uur naar mijn kantoor, zie dat je nog niets gegeten hebt Abigail." Zei hij en ik wou mijn ogen rollen maar deed het niet. "Ik ga naar Felix tijdens mijn pauze Meneer Styles." Zei ik en ik zag verschillende mensen die ook op de lift stonden te wachten zich omdraaide en geschokt naar me keken.

"Kom dan nu meteen mee naar mijn bureau Abigail. We hebben enkele dingen te bespreken." Je kon aan zijn stem horen dat hij zich kalm probeerde te houden. De liftdeuren schoven open. "Zoals u wilt Meneer Styles." Zei ik. We stapte in en Harry duwde op de bovenste knop en de deuren schoven weer dicht.

Hij stond in het midden van de lift en domineerde het. Niemand keek hem recht in de ogen aan en ik zag de ego's van de andere mannen zakken. Ik stond aan de zijkant met de anderen en staarde naar zijn rug.

Toen we eindelijk op zijn verdiep kwamen stapte we uit en stapte zijn kantoor binnen, ik deed net de deur dicht toen er op geklopt werd.

Harry draaide zich weg van zijn bureau en keek naar me en daarna naar de deur. "Binnen." Zei hij luid, ik zette een paar stappen opzij en Laura kwam binnen. "Goedemorgen Meneer Styles, u heeft om 10 uur een vergadering met Meneer Claeys." Zei ze, hij knikte enkel en toen ze zich omdraaide zag ze mij staat.

"Ik wist niet dat u een vergadering had? Ik zweer dat er niets in de laptop stond." Zei ze, ik keek weer naar Harry en zag dat hij een kleine lach had terwijl Laura op haar gsm bezig was. "Dit is Abigail van de covers en fotoshoot' s." Zei hij. Ze stopte en keek nog eens naar me. "Ik had je niet herkend." Zei ze en keek naar mijn kledij, ik gaf haar een kleine glimlach en Harry zei dat ze kon gaan.