I'm perfect for you

1 | Fouten & Vermoeide ogen

1 | Fouten & Vermoeide ogen

Iemand klopte op de deur, ik keek weg van de papieren die ik aan het lezen was. "Binnen." Zei ik, de deur ging open en beste vriend Felix stapte binnen. "We hebben een vergadering binnen 3 minuten. Dus sta op met die luie kont van je op en kom mee." Zei hij bazig, ik smeet mijn balpen naar hem. "Ja, nu heb je me echt pijn gedaan Abby." Zei hij sarcastisch, hij plaatste zijn hand op zijn heup om het dramatischer te maken. Ik rolde mijn ogen en schoof mijn stoel naar achteren.

"Ik heb geen zin om Marianne onder ogen te komen." Zei ik, ik wreef de kruimels van mijn kleed af. Felix fronste "Mario heeft gelijk, je eet echt als een holbewoner." Zei hij, ik rolde mijn ogen naar hem. "Ik moest snel zijn, als Marianne me weer betrapt ga ik weer op mijn donder krijgen." Zei ik toen ik de deur achter me sloot. "Dat is bij iedereen zo." Zei hij. Ik tuitte mijn lippen, daar was ik het niet echt eens mee. "Volgens mij heeft ze een pik op me." Zei ik, we stapte binnen in de lege vergaderzaal.

Ik zette me neer met mijn rug naar het raam en Felix zette zich recht tegenover me neer. Mario stapte binnen en zette zich naast Felix "Dat is niet waar." Zei Felix, Marie stapte binnen met een tas koffie. "Wat is niet waar?" Vroeg ze toen ze de tas neerzette aan het hoofd van de tafel waar Marianne altijd zat. "Dat Marianne een pik heeft op Abby." Beantwoorde Felix haar vraag, ze zette zich neer naast me. "De eerste dag ging je wel op haar plaats zitten." Zei ze. "En je hebt haar koffie opgedronken." Gaf Mario nog een reden. "En-" Begon Felix toen Marianne binnenkwam. Haar gezicht stond zoals gewoonlijk strak, haar lippen op elkaar gedrukt en haar rode haren los.

Ze zette zich neer en ik nam meteen de balpen die voor me lag tussen mijn vingers, ik schreef de datum van vandaag op. "Dus -" begon ze haar zin maar werd onderbroken door haar gsm die afging. "Met Marianne Grif." Zei ze, ze zweeg even en begon toen witter te zien. "Tuurlijk, ik laat het meteen brengen." Zei ze en legde af.

"Abigail, meekomen." Zei ze en ik kromp ineen toen ik mijn volledige naam hoorde, iedereen keek naar me en ik stond snel recht en stoot daardoor mijn knie tegen de poot van de tafel. Ik beet op mijn lip om het niet uit te schreeuwen, Felix sloeg zijn hand over zijn mond zodat zijn lach de vergaderruimte niet vulde. "Abigail." Zei ze nog eens en stapte de vergaderzaal uit. Ik toonde mijn middelvinger waardoor Felix begon te lachen en ging de deur uit. Ik zag Marianne naar haar bureau toe lopen en opende haar deur en liet hem open staan voor me. Ik stapte binnen en zag haar een document naar me uitsteken.

"Breng dit naar Meneer Styles." Zei ze, ik nam het aan. "Welk verdiep?" Vroeg ik, ze keek op. "Het hoogste." Zei ze. "Maar dat is toch-" begon ik maar ze onderbrak me. "Van de baas." Zei ze. "Abigail, wie is onze baas?" Vroeg ze, ik drukte de documenten tegen me aan. "U?" Vroeg ik, ze liet zich zakken in haar stoel. " Meneer Styles is de baas van iedereen hier." Zei ze. "Breng deze documenten naar hem en spreek hem vriendelijk aan en altijd Meneer Styles zeggen. Zeg ook dat de cijfers gestegen zijn met 2,7 percent. Je kan gaan." Zei ze.

Ik stapte naar de lift en wachtte samen met nog een andere vrouw, toen de liftdeuren open gingen stapte we beiden naar binnen. Ik drukte op de bovenste knop en voelde de rest naar me staren, ik keek naar beneden tot de lift boven was. Ik nam diep adem en de liftdeuren schoven open en ik stapte er uit. Het eerste wat me opviel was dat alles hier wit en zwart was. De muren waren wit, de stoelen en de bureaus waren zwart.

Er zat een blondharig meisje van mijn leeftijd ongeveer, ze keek op en lachte vriendelijk naar me. Ik stapte naar haar toe. "Kan ik u helpen?" Vroeg ze. "Ja, ik moet deze documenten aan Meneer Styles geven. Is hij hier of moet ik later terugkomen?" Vroeg ik. "Een momentje." Zei ze en begon op haar computer te tikken, ze keek op. "Hij zit op zijn kantoor." Ze wees naar de zwarte deuren achter me, ik keek naar de zwarte deuren die de witten muren domineerde. "Maar hij heeft binnen 15 minuten een vergadering, dus u zal snel moeten zijn." Zei ze, ik glimlachte vriendelijk en zei dankje. Ze stond op en liep naar de zwarte deuren en klopte er twee keer op, ze bleef staan tot de deur open ging. Ik bleef staan aan haar bureau en keek naar de witte vloer. "Juffrouw," Vroeg ze, ik keek op. "U kunt gaan." Zei ze en ging weg van de deuren.

Ik stapte naar de deur die op een kier stond, ik duwde de deur verder open en draaide me om voor de deur dicht te doen. Toen ik me weer omdraaide lande mijn ogen op het grote raam dat naar buiten keek.

Iemand schraapte zijn stem en ik keek naar het bureau waar een man achter zat. Hij droeg een zwart pak met een donker blauw hemd en een zwarte das, zijn haren waren bruin krullend en zijn haren waren naar achteren door met zijn hand het te veel naar achteren te doen. Zijn ogen waren op het computerscherm gericht en zijn vingers raasde over het klavier, hij had donkere kringen onder zijn groene ogen die dof waren.

Ik herkende hem meteen als de man die ik op de covers van verschillende tijdschriften moest bewerken, volgens Marie (die hem altijd interviewde) vertrouwde hij niemand buiten het gebouw.

Ik stapte naar zijn bureau toe. "Ik moest u dit document van Mevrouw Grif komen brengen en zeggen dat de cijfers gestegen zijn met 2,7 percent Meneer Styles." Hij keek op toen ik begon te praten en knipperde enkel met zijn ogen een paar keer. Ik hield het document naar hem uit maar hij bekeek het nog niet, ik legde het dus neer op zijn zwarte bureau waar niets op te zien was behalve een paar balpennen een agenda en plaknotities. Toen ik weer op keek was hij nog steeds aan het kijken. "Prettige dag nog Meneer Styles." Zei ik en stapte naar de deur toe. Ik legde mijn hand op de klink, klaar om hem naar beneden te duwen maar stopte toen ik zijn diepe stem hoorde.

"Wat is je naam Juffrouw?" Vroeg hij. Ik draaide me om en zijn handen lagen nog steeds op uitgespreid over het klavier en zijn vermoeide ogen keken nog steeds naar me. "Abby Willems." Zei ik, hij knikte als teken dat ik kon gaan. Ik opende de deur en sloot ze weer achter me, het meisje achter de bureau lachte vriendelijk naar me en ik lachte terug.

Ik drukte op de knop van de lift en wachtte tot de deuren open schoven en stapte daarna naar binnen en duwde op nummer 9.