Gizemli 🌀

21.Bölüm-Yoğun Bakım

''Burda daha var bende içicem al hadi.'' dediğinde elindekini alıp içmeye başladım. Begüm Elif'le Ada'yı peşine takıp odadan çıktığında Hakan yanımda ki koltuğa oturup kendi meyve suyunu içmeye başladı. Benim ki bittiğinde başımı omzuna yaslayıp annemi izlemeye başladım. yorgunlukla gözlerim kapandığında son hatırladığım şey Hakan'ın saçlarımı okşadığıydı.

******************************************

Uyandığımda kendimi annemin yattığı oda yerine başka bir oda da bulmuştum. Bakışlarımı oda da gezdirdiğimde annemin odasıyla aynı olduğunu gördüm. Yerimden hızlıca kalkıp odadan çıktığımda Begüm'ün benim kaldığım odaya doğru geldiğini gördüm. Begüm'de beni fark ettiğinde hızlanıp yanıma geldi. Bana sıkıca sarıldıktan sonra geri çekilerek gülümsemeye çalıştı.

''Nasılsın Canım?''

''Beni boşver şimdi annemin yanına gitmem lazım.'' dedikten sonra kollarından kurtulup annemin odasına gitmek için asansöre doğru yürüdüm.Önce kaçıncı katta olduğuma baktım. Bu kat gayet sakin görünüyordu ve ilk iki katta ki gibi yoğun bir ses yoktu. Sanki hastanede kimse yokmuş gibi ıssızdı. Begüm yanıma gelip asansörü çağırdıktan sonra sessizce gelmesini bekledik. Asansör 7.Katta durup kapıları açıldığında dönüp Begüm'e baktım. Asansöre girdikten sonra o da bana dönüp açıklama yapmaya başladı.

''Aşağıda ki katlarda genellikle ameliyathane ve yoğun bakım üniteleri olduğu için çok gelen giden ve ses oluyordu. Hakan da rahat uyuman için en sessiz kattan bir oda ayarladı sana.'' dedikten sonra başımı sallayıp önüme döndüm. Asansör 2.katta durduğunda Begüm'ü beklemeden annemin odasına gittim.İçeri girdiğimde uyanmış olduğunu görmemle boynuna sarılıp ağlamam bir oldu. Sarsılan omuzlarından onun da benimle birlikte ağladığını anladım. Biraz daha sarıldıktan sonra kendimi geri çekip yanına oturdum.

''Nasılsın annem ? Ağrın var mı? Bir yerin acıyor mu? Bir şeyler ister misin yiyecek içecek ne olursa ?...'' daha sormaya devam edicektim ki annemin elini konuşmama izin vermedi.

''Nefes al Ceylin. İyiyim ben. Bir şey de istemiyorum. Sadece babanı görmek istiyorum ama hemşireler yataktan kalkmama izin vermiyolar.'' dediğinde aklıma gelen babamla yerimden hızlıca kalktım.

''Hemşireler izin vermiyorsa bir bildikleri vardır anne. Ama ben gidip şimdi babama bakıcam nasıl olduğunu öğrenip gelicem. Tamam mı?'' dediğimde annem başını sallamakla yetindi. Hızlıca ona sarılıp yanağından öptükten sonra en baştan beri oda da olupta sesini çıkarmayan Hakan'a döndüm. O da ayağa kalkıp benimle birlikte odadan çıktığımız gibi beni kolları arasına aldı ve sıkıca sarıldı. Bende kollarımı onun beline sarıp sarılmasına karşılık verdim. Birbirimizden ayrıldıktan sonra alnıma kondurduğu öpücükle kendimi daha iyi hissetmeye başladım. Eğer yanımda Hakan olmasaydı 'Sevgili Korumalarım' ve arkadaşlarım olmasaydı ne yapardım hiç bilmiyorum. Beni öpmesine hafif tebessüm ettikten sonra elini tuttum.

''Babam nerde ?''

''Yoğun bakıma aldılar. Hayati riski devam ediyormuş.'' dediğinde elini daha fazla sıkmaya başladım. O da benim elimi sıkıca tutup beni yürütmeye başladı. Annemin odasının bulundğu koridordan sağa döndükten sonra karşımızda yoğun bakım yazan kapıyı gördüm. Biraz daha hızlanıp kapıdan girip etrafıma baktım. Sol tarafımda kalan camların birinin önünde Kaan'ı görünce oraya yönelip camın önüne geçtim. Babam yatakta o kadar cansız yatıyordu ki etrafında ki makinelerde yaşadığını belirten çizgiler olmasa öldüğünü düşünücektim. Hakan yanıma gelip bana destek olmak istercesine omzumu sıktığında gözlerimi babamdan ayırmadan konuşmaya başladım.

''Eğer ona bir şey olursa ben annemi toparlayamam. O ölemez anladın mı ölemez.'' dediğimde Hakan'da beni kendine çekip sıkıca sarıldıktan sonra konuşmaya başladı.