Chapter 21

3.7K 125 12
                                    

Chapter 21

I feel numb but my tears keep on falling from my eyes. Nang makalabas sa elevator ay agad akong nagmartsa palabas ng hotel at pinuntahan kung saan nakapark si Chlay.

"Ang bilis mo naman ata?" takang tanong niya.

"Drive now." malamig na sambit ko.

Hindi na siya nagtanong pa at nagmaneho na. I have a flight to catch.

"Gaano niya ba kamahal si Samantha noon?" tanong ko nang nakatingin sa labas.

I heared him sigh.

"Sigurado ka bang gusto mo marinig? Masasaktan ka lang." wika niya.

"Tell me." i said.

"He loved her so much, na tipong kaya niyang talikuran lahat para sakaniya."

Mapait ako napangiti. Doon pa lang wala na akong panama.

"Then why do they broke up?" i asked.

"It was Samantha who broke up with him, he was miserable when Samantha left... why am i telling you this." he muttered.

"It's okay."

Manhid na ako. Maybe i asked that to wake myself up that there's no chance for us at all, not even a tiny chance, wala talaga.

He never loved me, he never did. It was still Samantha, at mukhang ngayon ipagpapatuloy na nila ang natigil nilang storya, and in their story i am just one of those character who's not necessary, not needed, not important, kumbaga extra lang. Pandagdag aliw lang sa bida.

How shameful is that...

Nang makarating ay nakahanda na ang maleta ko, at nandoon na rin si mommy at daddy sa living room, hinihintay ako.

"We only have few hours, sweetie. Aalis na tayo."

Tumango ako.

"Mag-iingat kayo, mama." wika ni Chlay.

Hindi naman talaga kami magtatagal, we will just stay there for a month. Babalik rin kami kaagad. This is just a business trip.

Maybe i'll catch up na lang sa mga mamimiss kong klase. I need this vacation, to forget even just for a while.

"Saan si papa?" tanong ni daddy sa mga kasambahay.

"Nasa opisina niya lang po."

"Sabihin mo aalis na kami." wika naman ni mommy.

Tumango ang kasambahay at tumungo sa opisina ni lolo. We waited for the old man to come but he didn't show up.

"Anong sabi ni papa?"

"E'di umalis daw po kayo."

Napailing naman kami. And why do we have to tell him that we're leaving? Babalik naman kami. This is just a business trip.

Sumama si Chlay sa paghatid saamin sa airport. May isang oras pa kami bago ang flight namin.

"Bantayan mo si papa, Chlay habang wala kami." wika ni mommy.

Tumango si kuya.

"Yes, mom." he said.

Hindi na nagtagal ay nagpaalam na rin si kuya. Ilang minuto na lang at lilipad na kami papuntang America.

The flight took 16 hours and an half minutes before the plane landed on America. Nakaramdam naman ako ng pagkaginhawa.

Finally, i am now continents away from Drexzel...

It was a breathe of fresh air, because of the new environment it somehow freshes me.

"Bakit hindi mo man lang sinabi na umalis ka! kainis 'to!"

Slave to You [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon