MbiMb ✔ (Pt.1)

Κεφάλαιο 32 : Πρέπει να φύγω , να ξεφύγω

"Λοιπόν απο που το έσκασες εσύ;"

"Απο το σπίτι μο προφανως " 
"Ο λόγος παρακαλώ; "
" Εμ δεν μπορω να σου πω "
"Πόσο είσαι;"

"δεκαεφτά "
"Μάλλον θα χρειαστεί να καλέσω την αστυνομια τότε . Εισαι ανήλικη και κάποιος θα σε ψάχνει " είπε και πήγε να σηκωθει . Η ηλίθια να κοιτάζει την δική της δουλεια και να με αφήσει ήσυχη
" Όχι , όχι . Ειμαι σίγουρη οως κανένας δεν θα με ψάχνει . Οι γωνείς μου λέιπουν " είπα και την τράβηξα να καθήσει κάτω
"Κοπελιά αν δεν μου πεις τον αληθινο λόγο θα καλέσω '' είπε και με κοίταξε στα μάτια
"Σε παρακαλώ είναι πολύ μπερδεμένα ; "
"Ενταξει πέρνω "
"Όχι , όχι . Κινδυνευω σπίτι ."  αυτό ανακάθησε στην καρέκλα της και με είδε με σοβαρό βλέμμα
" Απο ποιόν "  είπε
" Έναν τυχαίο που με ακολούθησε σπίτι και με πείραξε και τελικά τυχάινει να είναι φίλος του ετεροθαλή δερφού μου . Απο τον αδερφο μου που με πλησιάζει σεξουαλικά και απο το αγόρι μου που μου λέει συνέχεια ψέματα και παρολίγον να σπάσει την πόρτα του δωματίου μου και επίσης γνωρίζει αυτόν που με πείραξε . Σε παρακαλώ μην πεις σε κανέναν . Φοβάμαι να πάω σπίτι . Κινδυνεύω . Δεν θέλω . " είπα ενώ δεν το είχα προσέξει αλλά έκλαιγα . 
"Ουάου. Πώς σε πέιραξε;"
"Σε παρακαλώ είναι πολύ προσωπικό "
"Πες μου γι αυτό" είπε και πριν ξεκινήσω να της πω πως δεν επρόκειτο να της πω . Είδα εκεινη την κοπέλα με τα ρούχα της σερβιτόρας . Εκείνη την Έλενα που ο ΆΛεξ της έκανε όλα αυτά τα αισχρά πράγματα και με έβλεπε καλάκαλά  Τότε συνηδητοποίησαπως η σερβιτόρα που μου μιλούσε απλα με καθυστερούσε. Η Έλενα μάλλον είχε καλέσει τον Άλεξ
"Προσπαθείς να με καθυστερήσεις έτσι δεν είναι ; " εκείνη δεν απάντησε απλά κοίταξε κάτω

"Παίρνει τον Άλεξ . Σε παρακαλώ όχι . Δεν ξέρεις τι μου έχει κάνει αυτός ο άνδρας.Δεν το αντέχω" είπα και έπιασα το κεφάλι μου και με τα δύο χερια ενώ δάκρυα έτρεξαν απο ταμάτια μου    " Δεν νομίζω να το αντέξω για ακόμη μία φορά . Μια φορά ήταν αρκετή . Όχι , όχι" σηκώθηκα πάνω και έτρεξα προς την έξοδο.Άκουσα την Έλενα να λέει στο τηλέφωνο να λέει  ΦΕΥΓΕΙ και να έρχεται προς το μέρος μου και ναμε τραβάει μέσα . Εγώ ως πιο ψηλη της την έσπρωξα και έπεσε στο έδαφος και άρχισα να τρέχω . Άρχισα να διασχίζω το πάρκινγκ του ταχυφαγείου που ήταν τόσο μεγάλο χωρίς λόγο . 'Ηταν ν'υχτα . Δεν ξεχώριζα την τύφλα μου . Έτρεχα όμωςσε μια κατεύθυνση . Σε κάποια φάση άκουσα ένα αυτοκίνητο απο πίσω μου . Συνεχισα να τρέχω και γύρισα το κεφάλι μου . Ήταν ένα αγωνιστικό αυοκίνητο δεν μπορούσα να διακρινω τη μάρκα ήταν αλλά συνέχισα να τρέχω μέχρι που το αυτοκίνητο α΄ξησε ταχύτητα με προσπέρασε και έστριψε μπροστά μου πραγμα που με έκανε να προσπαθήσω να σταματήσω αλλά δυστηχώς έπεσα πάνω στο αυτοκινητο . Μου πήρε λίγη ωρ να συνέλθω αλά μόλις βρήκα τα λογικά σηκώθηκα και έτρεξα προς την αντίθετη κατευθυνση αλλά κάποιος έπεσε πάνω μου και με ακινητοποίησε στο πάτωμα έκλεισε το στώμα μου και με κουβάλησε μέσα στο αυτοκινητο . Πρέπει να ήταν άντρας διότι ηταν πολύ δυνατός . . ¨οταν με έβαλε μέσα στο αυτοκινητο μπόρεσα να αρχίσω να φωνάζω αλλά αυτός άρχισε να με χαστουκίζει . Μου έδωσε τρια ώσπου σιώπησα . Είχα δει το πρόσωπο του όταν άνοιξε την πόρτα και το φως άνοιξε . Είχε καφέ μαλλιά και μάτια και αυστηρές γωνίες . Φαινόταν σκληρός ενώ είχε ύφος σοβαρό . Μπήκεκαι κείνος μπροστά στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε το αυτοκίνητο . Όταν ξεκίνησε κάποιος τον έπιανε τηλέφωνο και το ήξερα διότι ήταν συνδεδεμένο με το αυτοκινητο . Το απάντησε και μίλησε μια γυναικεία φωνή .
"Την έπιασες; " 
"Ναι μπορεί να σε ακούσει " είπε αυτός
"Γλυκιά μου , θα μετανιώσεις την ώρα και την στιγμή που πλησίασες αυτό το κλαμπ . Λου παρτην και κλείδωσε την . Μην την αφήσεις απο τα μάτια σου και κάνε την να το μετανιώσει" 

αυτός φανερά αγανακτησμένος είπε ένα εντάξει και έκλεισε το τηλέφωνο . Εγώ κοίταζα έξω απο το παράθυρο και προσπαθούσα να καταλάβω ποιος ήταν και ποιός ήταν ο σκοπός όλου αυτού . Δεν είχε κλειδώσει το αυτοκίνητο . Αλλά έτρεχε πολύ γρήγορα .  

"Σε παρακαλώ . Άφησε με . Δεν έκανα τίποτα " έκλαψα .
" Δεν φταιω εγώ κούκλα . Εγώ διαταγές εκτελώ "  Όταν σταμάτησε το αυτοκίνητο σε ένα κόκκινο φανάρι αμέσως άνοιξα την πόρτα και βγήκα απο το αυτοκίνητο και έτρεχα αντίθετα της κίνησης όσο πιο γρήγορα μπορούσα . Αυτός με ακολουθούσε απο πίσω αλλά είχαμε πολλή διαφορα μεταξύ μας . Είχε ανάψει πράσινο φανάρι και τα αυτοκίνητα άρχισαν να τρέχουν . Ήταν πολύ επικύνδυνο . Ένα μεχτύπησε στα πλάγια ελαφριά όμως αλλά μου ανέκοψε την πορεία και ο Λου πως στο καλό τον φωνάζανε πλησίαζε όλο και πιο κοντά μου . Ο οδηγός του αυτοκινήτου είχε σταματήσει και κατέβει απο το αυτοκίνητο και με έπιασε απο το χέρι για να δει αν είμαι καλά . Του είπα οτι είμαι μια χαρά αλλά δεν με άφηνε διοτι ειπε πως θέλει να με πάει στο νοσοκομείο για να δει ναείμαι όντως καλά αλλιώς θα το είχε στην συνηδηση του . Ο Λου ήρθε κοντά μας με έπιασε απο το μπράτσο και είπε στον κύριο πως όλα ήταν εντάξει και πως θα με έπαιρνε αυτός νοσοκομειο κι έτσι ο Λου με τραβούσε πίσω στο αυτοκίνητο το οποίο αυτή την φορά κλείδωσε . Φτάσαμε σε κάτι που έμοιαζε με αποθήκη με έβαλε μέσα σε ένα δωμάτιο και μου έβαλε αλυσίδες γύρω απο το ένα χέρι και το ένα πόδι και είπε
"Θα περάσουμε πολύ ωραία μαζί ...

Ω θεε μου . Τι σκατά έκανα το βιβλίο μου . Ελπίζω να μην αλλάξω γνώμη γι αυτο το κεφάλαιο .  Αν αλλάξω μέχρι απόψε θα ανεβάσω άλλο με τον ίδιο αριθμό αυτού του κεφαλαίου αλλά σας παρακαλώ πείτε μου και σεις την άποψη σας . Δεν ξέρω αν σας αρέσει ή ξεφευγω απο το θέμα. Απλά κάθε μέρα έχω και διαφορετικές ιδέες . Λοιπόν ψηφίστε και αφήστε σχόλιο !!!!! Bye Mbimbers mou xxx !!!