Nu we samen zijn

Hoofdstuk 63

Draco ligt met een boek op zijn bed, terwijl ik ijsberend door de kamer loop. Ik kan niet wachten om naar mijn vader in het St. Mungo's Hospital te gaan. Zelf ben ik er honderd procent zeker van dat hij bewoog. Op dat moment voelde ik zoveel hoop. Hoop dat hij daarna gelijk rechtop zou gaan zitten. Dat hij me aan zou kijken en zou zeggen: 'Wat heb ik gemist?' Maar hij deed het niet. Hij bleef stilliggen, alsof hij nooit bewogen had. Waarom bewoog hij op dat moment? Het bewijst dat er nog leven in hem zit, maar het bewijst niets zo lang ik degene ben die het heeft gezien. Waarom bewoog hij niet eerder? Het frustreert me dat ik de enige was. Als hij een halve minuut eerder was, dan hadden Alexander en Draco het ook kunnen zien. En dan nog die zuster... Ze bedoelde het echt niet verkeerd; in haar ogen kon ik het medeleven zien. Misschien was dat juist wat me zo kwaad maakte. Ik word al te vaak zo aangekeken, door mensen die het heus goed bedoelen. Maar het voelt dan juist of ik een mislukkeling ben, alsof mijn leven mislukt is. Het doet me denken aan de weken nadat mijn moeder net was overleden. Toen keken mensen me ook op die manier aan. Een jong meisje zonder moeder, dat zorgt wel voor zulke blikken.

'Ellie, kom eens hier.' Draco's stem stopt mijn gedachten. Hij duwt zichzelf omhoog op zijn bed en steekt uitnodigend zijn armen uit. Moe van frustratie en verdriet laat ik me naast hem op het bed zakken. Hij trekt me naar zich toe en houdt me stevig vast. De stilte die er in de kamer hangt, maakt me weer rustig.

'We moeten zo weg,' verbreekt Draco de stilte. Ik maakt een protesterend geluid. 'Wil je niet naar Ginny?' Draco kijkt me verbaasd aan. 'Jawel, maar dit is zo fijn,' fluister ik. Hij glimlacht naar me en geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Dat vind ik ook en het liefst zou ik dit de hele avond doen. Maar het is goed voor je om naar Ginny te gaan. Ze heeft jou ook nodig,' zegt hij. 'Ik weet het,' zeg ik, met een zucht sta ik op. 'Dan ga ik me klaarmaken.'

Na één keer kloppen zwaait de deur van the Burrow open. Ginny staat in de deuropening. Als ze ons ziet, klaart haar gezicht op. 'Wat ben ik blij dat je er bent!' Ze doet een stap naar voren en omhelst me. Daarna steekt ze haar hand naar Draco uit. 'Bedankt dat je zo goed voor Ellie zorgt.' Draco glimlacht en schudt haar hand. 'Kom verder,' zegt Ginny, nadat ze Draco's hand heeft losgelaten. Ze loopt voor ons uit de hal door, naar de keuken van het huis. Vanuit de keuken hoor ik al stemmen komen. Nieuwsgierig stap ik naar binnen.

Aan de tafel zit de hele familie Weasley. Naast George is een lege plek; hij kijkt triest uit zijn ogen. De ondeugende blik van eerst is niet meer te herkennen. Naast Ron zitten Hermione en Harry, allebei aan een kant van hem. Ik voel Draco's hand in die van mij verstarren, bij het zien van al die mensen. Tot kort geleden had iedereen een hekel aan hem en hij aan hun. Toch laat ik hem los, om iedereen te begroeten.

Als eerst loop ik naar Arthur en Molly Weasley. Ze staan op uit hun stoel en omhelzen me. 'Fijn om je weer te zien, Ellie.' Ik schud de handen van de oudste broers van Ginny, die ik niet zo goed ken. George geef ik een knuffel, want hij kan alle liefde gebruiken die er is. Dan kom ik aan bij Hermione. Ook zij staat op van haar stoel. Ze pakt me bij mijn schouders vast. 'Ellie, leuk dat je er bent,' glimlacht ze. Daarna omhelst ze me stevig. Ron doet hetzelfde, evenals Harry. 'Ellie, volgens mij heb jij meer met Voldemort meegemaakt dan wij weten. Als je het wil, hoor ik dat graag,' zegt hij zachtjes. Ik knik. 'Dat komt nog wel.'

Nadat ik iedereen begroet heb, loop ik terug naar de deuropening waar Ginny en Draco nog steeds staan. Hij kijkt onwennig naar de mensen aan de tafel. Vanaf de tafel zie ik verwarde, gemengd met verwelkomende blikken. 'Jongens, zorg ervoor dat Draco zich welkom voelt,' zegt Ginny. 'Kom erbij zitten, kinderen,' zegt Molly dan. Na die woorden begint iedereen weer te praten. De keuken vult zich met de stemmen, waardoor de aandacht van Draco en mij afgaat. Ik glimlach bemoedigend naar hem en loop naar mijn plek aan de tafel.

I'm back! Vanaf nu weer regelmatige updates van mijn boek. Bedankt voor het lezen en stemmen :) Love, Lynn.