Nu we samen zijn

Hoofdstuk 17

In een snel tempo loop ik over de gangen, terug naar de Room of Requirement. Plotseling hoor ik stemmen, waardoor ik mezelf tegen de muur druk. Langs de muur loop ik langzaam verder tot ik zie waar de stemmen vandaan komen. Een paar meter verderop staan Amycus Carrow, zijn zus Alecto Carrow (ook dooddoener) en Snape onder het licht van een fakkel die aan de muur hangt. Het licht werpt donkere schaduwen op hun gezichten. Ik houd me zo stil mogelijk en focus me op hun stemmen.

'Wat bedoel je met: 'Ze zijn weg'?' sist Snape. Alecto Carrow houdt haar mond stijf dicht en kijkt naar haar broer. Amycus Carrow schuifelt zenuwachtig heen en weer. 'Een paar dagen terug zaten we Longbottom achterna, maar op de zevende verdieping raakten we hem ineens kwijt. Sindsdien is hij niet meer naar de lessen gekomen,' zegt Carrow. 'En wat zei je over die meiden, Weasley en Smith?' Bij het horen van onze namen loopt er even een rilling over mijn rug. 'Ze zijn vandaag niet in de lessen gekomen,' zegt Alecto zacht. 'Zij zijn ook weg?' Snape verheft zijn stem. De boosheid is van zijn gezicht af te lezen.

Wat heb ik een hekel aan die professor. Hij heeft zijn eigen schoolhoofd, Albus Dumbledore vermoord, en nog mag hij schoolhoofd van Hogwarts zijn. Simpel weg omdat Dumbledore hem altijd heeft vertrouwd. Maar hij speelt dubbelspel, dat is duidelijk. Snape is op en top dooddoener.

'Ja, ze zijn ook weg,' antwoordt Amycus. De Carrows kijken nerveus naar de grond. 'Zorg dat je ze vindt. Als je ze vindt, maak duidelijk dat niet met ons te spotten valt.' De stem van Snape klinkt ijskoud. 'Dat komt goed,' grijnst Amycus. Hij klinkt al een stuk zelfverzekerder. 'En als je ze niet vindt, probeer het dan uit de andere leden van dat zogenaamde Dumbledore's Army te martelen.' Daarna duwt Snape de Carrows opzij en loopt hij weg.

Ik houd mijn adem in als hij voor me stil blijft staan. Zijn donkere ogen onderzoeken de plek waar ik sta, die voor hem leeg is. Of ieder geval: leeg hoort te zijn. Ik heb sterk het gevoel dat hij weet dat er iemand staat. Hij staart me een seconde in de ogen, voor hij zich omdraait. Ongeduldig wacht ik met opgelucht ademhalen voor hij de hoek om is. De Carrows zijn op hun plek blijven staan.

'Waar zijn die vervloekte kinderen?' sist Amycus tegen Alecto. 'Ze kunnen niet zomaar weg zijn, niemand komt Hogwarts uit zonder dat wij het merken. Er is zoveel bewaking,' zegt Alecto. 'Er moet een manier zijn dat ze zich kunnen verstoppen voor ons. Daar moeten we achter komen, misschien komen die anderen nog van pas.' Amycus heeft een agressieve blik in zijn ogen. 'Dat moet ons lukken, we zijn Carrows,' grijnst Alecto. Na die woorden draaien ze zich om en lopen de gang uit.

Zuchtend zak ik langs de muur naar beneden. Even blijf ik zitten om te verwerken wat ik heb gehoord. De Carrows zullen hun best doen om erachter te komen waar we zijn. Gelukkig ben ik net bij Colin geweest en weet hij dat ze moeten uitkijken. Maar ik vrees er ook voor dat de Carrows achter onze schuilplaats komen. Dat is enigszins onmogelijk, want je kunt alleen binnenkomen als je precies weet waar je wilt zijn. Toch ben ik bang dat ze het zullen ontdekken. Mijn vingers trekken even samen door de kramp die ik krijg van de vreemde positie waarin ze staan, doordat ik mijn ketting vasthoud. Ik duw mezelf met mijn vrije hand omhoog en loop naar de Room of Requirement.

Als ik binnenstap valt Ginny me gelijk om de hals.'Wat fijn dat je er weer bent, El,' fluistert ze. Ik grinnik even om haarbezorgdheid. 'Ik was maar even weg,' zeg ik. 'Het leken wel uren, niet waarNeville?' Ginny trekt me aan mijn hand mee naar de tafel. Neville bromt ietswat op 'het viel best mee' lijkt. 'Je moet even eten en ons daarna vertellenhoe het ging,' zegt Ginny bemoederend. Ik rol even met mijn ogen, want ik hebhelemaal geen honger. Braaf ga ik aan tafel zitten en pak het fruit aan datGinny me voor houdt. Neville en Ginny gaan ook aan tafel zitten en kijken meverwachtingsvol aan. Terwijl ik eet vertel ik wat ik heb gezien en gehoord. VanColin tot de Carrows en Snape.

Mijn broertje is jarig en ik heb hem een uitnodiging van Hogwarts gegeven (want hij is 11 geworden). Ik ben de beste zus ooit haha. Love, Lynn.