Mafya'nın Karısı (Tamamlandı)

-33-

"Ya bebeğim ona ne oldu"

Çivilendiğim yerden büyük bir hızla hareket ederken salona geçtim.

Özgür Rüzgar'ı kucağına almış sakinleştirmeye çalışıyordu. Hızlı adımlarla yanlarına gidip Rüzgar'ı kucağıma aldım.

Kucağıma aldığımda ağlaması azalsada ağlıyordu kuçağımdayken sırtını ovup salamaya başladım

"Özgür nasıl buldunuz"

Özgür bakışlarını Rüzgar'dan çekip gözlerime baktı ve yanıma gelip ne zaman aktıklarını farketmediğim gözyaşlarımı sildi.

"Tamam meleğim bir şey yok"

Rüzgar'ın ağlaması durunca içimde ki tüm korku geçmişti bebeğime bakıp küçük kafasından öptüm.

"Ne oldu burda"

Kapıdan gelen endişeli sesle o tarafa döndüm Melis kapıdan bize doğru geliyordu. Okan'da arkasından...

Melis yanıma gelip Rüzgar'ı kucaklarken Okan elini Özgür'ün omuzuna koyup ne olduğunu sordu.

Özgür olanları anlatırken Melis sinirle bi küfür savurmuştu bu güzel kızın içinde de canavar yatıyormuş be...

"Ben o kıza güvenmiyorum"

Sert bakışlarımı Melis'e yolayıp susturmak zorunda kaldım Seda benim kardeşim ve asla yeğenine isteyerek zarar vermez.

"Ne, gerçekten o kıza güvenmiyorum" artık sessiz kalamazdım.

"Melis o benim kardeşim ve yeğenine asla isteyerek zarar vermez"

"Verdi ama..."

Hızla yerimden kalkıp Rüzgar'ı Melis'in kucağından aldım ve salonu terk ettim.

Kimse kardeşim hakında böyle konuşamaz buna Özgür'de dahil gerçi Özgür konuşmaz ama ben yinede söyleyim.

Ağlamaktan yorgun düşen oğlumu odamıza götürürken yavaşça kapıyı açtım. Babasının tarafına yatırıp bende yanına uzandım.

Küçük bey uykusu olsada uyumuyor ve benide uyutmuyordu acaba içimde olan sıkıntıyımı anlamıştı.

"Bebeğim o senin teyzen asla sana zarar vermez"

Minik oğlumun elini tutarken elerinin ne kadar hareketli olduğunu farketim ve gülümsedim.

**

Göz kapaklarım acıyla açılırken elimle yanımdaki oğlumu kontrol ettim ama yoktu.

Yerimden hızla kalkıp odada ki karnlığı ışığı açarak aydınlattım. Ama oğlum yoktu odadan hızla çıkıp aşağı koşmaya başladım.

Salona baktığımda Melis ve Okan birbirlerine yapışmış konuşuyorlardı. Özgür'de etrafta yoktu.

Salondan çıkıp mutfağa girmemle o paha biçilmez manzarayı görmem bir olmuştu.

Özgür Rüzgar'ı omuzuna koymuş ve yemek hazırlıyordu Rüzgar koca gözleriyle babasını izlerken Özgür'de konuşuyordu.

Rüzgar;