Alsjeblieft Niet!

14

Perspectief Soukaina:

De wekker van mijn telefoon ringt al keihard in mijn oren. Het is maandag, waarom is dit weekend zo snel gegaan dan?

Ik stop mijn wekker en kijk op mijn telefoon. Een berichtje van Asyah.

Asyah: Ik kom niet naar school vandaag. Ik ben ziek. K zie je maandag.
Soukaina: Beterschap ezeltje van me.
Asyah: Thanks, schoolze.

Het bijzondere van onze vriendschap is dat, ookal hebben we ruzie, dat we niet zonder elkaar kunnen.

Maar oke, dat wordt dus nu alleen reizen voor mij. Pff volgens mij gelooft ze me nog steeds niet. Ze is echt blind.

Ik maak me klaar om te racen naar het station en naar school te gaan. En ik weet precies bij welk station meneer de loverboy in zal stappen.

Ik prop mijn oortjes in mijn telefoon en kijk zonder verder meer te bewegen uit het raam en geniet van mijn muziek.

In de trein hoor ik de stem vertellen dat we het station zijn genaderd waar Yassin in zou moeten stappen. Nog steeds keek ik uit het raam.

Als die flikker maar niet in mijn buurt komt.

Alsof iemand boze oog gegooid heeft, binnen 5 seconden kwam hij naast me zitten.

Ik keek om en zag zijn toch wel mooie gezichtje naast me.

'Wat doe jij hier?' Vroeg ik arrogant.

'Ik zou maar niet zo'n toon aanslaan als ik jou was.' Zei Yassin intimiderend.

'Oh en wat dan?' Vroeg ik nog steeds arrogant.

'Anders zegt Asyah byebye tegen haar o zo goede leven.' Zei hij serieus.

Zijn mooie gezichtje veranderde in het gezicht van een duivel.

'Pardon?'

Waar had hij het over? Hij keek met zijn hoofd om zich heen of er niet iemand mee zat te luisteren en keek weer mijn richting op.

'Ik weet dat jij haar hebt aangesmeerd dat ik een slechte jongen ben. Ik heb haar hele zoekgeschiedenis doorzocht en jullie gesprek afgeluisterd. Denk je nu echt dat ik dom ben?' Zei hij, dit keer wel iets zachter.

Ik kreeg een soort steek door mijn lichaam. Dit is foute boel. Erelayema.

Ik wist niet wat ik moest zeggen.

'Als je na dit gesprek, iets maar dan ook iets tegen Asyah zegt dan zwaait er wat oke?' Zei hij boos terwijl hij een zakmes subtiel tevoorschijn hield en weer in zijn zak stopte.

Ik zat met open mond in mijn treinstoel en had het ineens heel warm.

'Dus hebben we een deal?' Vroeg hij met een schuine lach.

Ik gaf hem trillend een hand.

Daarna stond hij op en ging in een andere coupé zitten.

Oke dit had ik dus totaal niet verwacht. Ik had echt een probleem. Ik wil Asyah beschermen maar ik kan niks zeggen anders raakt ze verder in de shit.

En dan ook nog die bedreiging met het zakmes. Nog in shock kwam de trein aan en verliet ik bang het station richting school.

Bij bijna iedere stap die ik zette keek ik doodsbang om me heen of die flikker van een Yassin niet binnen een straal van 5 meter van mij was.

In de collegezaal keek ik ook om me heen. Hij zat 6 rijen voor me. Als hij zich omdraaide keek hij recht in mijn ogen. Aan het begin en aan het einde van de les keek hij me 2 keer indringend aan waardoor ik de afspraak NIET kon vergeten.

Ik hoop dat Asyah het ooit over haar hart kan krijgen het me ooit te vergeven. En wat als ik het zou vertellen. Dan zou ze me toch nooit geloven....

Hij heeft haar al om zijn vingers gewonden.