Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 10

Ποτέ στην ζωή μου δεν με είχε τιμωρήσει καθηγητής ούτε με είχαν βγάλει ποτέ έξω από την τάξη. Βέβαια δεν υπήρξα ποτέ μου από τις μαθήτριες που είχαν ως σκοπό της ζωής τους να κάνουν τους καθηγητές να τις λατρέψουν αλλά είχα γενικά μία καλή σχέση μαζί τους. Πάντα συμμετείχα σε σχολικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες, όλη η σχολική κοινότητα με ήξερε λόγω της κινητοποίησης μου και του ενθουσιασμού μου. Οπότε δεν μπορούσα να πιστέψω το γεγονός ότι την τελευταία μου χρονιά, την χρονιά που θα έπρεπε να είναι όλα καταπληκτικά στην ζωή μου υπήρξε καθηγητής που με έβαλε τιμωρία χωρίς να φταίω κιόλας. Φυσικά ποιος άλλος θα έφταιγε για το τι έγινε παρά η μία και μοναδική Άστερ Ντέιβις;

Όλα ξεκίνησαν το πρωί της επόμενης μέρας που μετά από τρεις ώρες μάθημα είχα ελεύθερη περίοδο. Εφόσον δεν είχε κανένας άλλος και δεν ήθελα να κάνω άλλη επανάληψη αποφάσισα να περιπλανηθώ άσκοπα στον τεράστιο σχολικό χώρο χαμένη στις σκέψεις μου. Μετά από λίγα λεπτά περπάτημα έφτασα στο πίσω μέρος του σχολείο το οποίο, σε αντίθεση με το παλιό μου ήταν εξίσου προσεγμένο όπως η μπροστινή πλευρά. Ήταν αρκετά μικρό βέβαια με λιγοστά παγκάκια στα οποία κανένας δεν καθόταν.

Ήμουν χαμένη στα δικά μου προβλήματα και ως αποτέλεσμα δεν παρατήρησα ότι κατά λάθος πήγα να πέσω για δεύτερη φορά εκείνη την μέρα πάνω σε κάποιον. Μόλις λίγα λεπτά πριν είχα πέσει πάνω στον Μαρκ αφηρημένη όμως εκείνος δεν έδειξε να τον πείραξε καθόλου. Συζητήσαμε για λίγο και μετά συνέχισα την άσκοπη περιπλάνηση μου. Όμως στο άτομο το οποίο έπεσα πάνω την δεύτερη φορά δεν θα με άφηνε να φύγω δίχως να με προσβάλει. 

''Πρόσεχε που πηγαίνεις γαμώτο'' μου αποκρίθηκε οργισμένη η Άστερ και με έσπρωξε προς τα πίσω.

''Συγνώμη'' απάντησα μονότονα και έκανα μία ταχέα κίνηση να την προσπεράσω όμως εκείνη με σταμάτησε πιάνοντας με από το μπράτσο.

''Τι έχεις;'' ρώτησε ύποπτα και επεξεργάστηκε το πρόσωπο  μου. Ξεφυσώντας τίναξα νευρικά το χέρι μου για να με αφήσει όμως δεν το έκανε.

''Τι έγινε, δεν σου αρέσει ο βροχερός καιρός;'' ρώτησε σαρκαστικά όταν είδε ότι δεν επρόκειτο να της απαντούσα.

''Ναι'' απάντησα ξερά ''Αυτό είναι Άστερ το βρήκες''.

''Τότε έπρεπε να είχες μείνει πίσω στην Ελλάδα σου, εδώ τέτοιο καιρό έχουμε'' μου είπε προσβλητικά και άφησε απότομα το χέρι μου προκαλώντας μου πόνο στο σημείο που με έσφιγγε τόση ώρα.