PERSONEL SERVİSİ
, son otobüsü kullanan, tüm şoförleri de bırakırdı. Orta ve arka kapıdan şoförler seri bir şekilde inmeye başladılar, çok kalabalıklardı, sopa değil silah olsa bile çok sıkıntılı bir durumdu,
Sopalar bizimkilerin ellerinden düştü, ağızları açık inen şoförleri izliyorlardı, günün tüm stresini bedenlerine çekmiş, terli, sinirli, grev maduru şoförler. Kum torbası olmak bizimkilerin olmak isteyecekleri son şeydi, silkelendiler, birbirlerine baktılar ve kaçmaya başladılar.
Bizimkiler bir sokağa, sopaları almış olan şoförler arkalarında geliyorlardı, Ferdi ayrılalım dedi. Ferdi ve Salih bir sokağa, Uğur ve Tolga bir sokağa girdi, Ferdi ve Salih'in peşinde fena koşuyorlardı. Uğur ve Tolga bir sokağı döndüler, birkaç kişi buradalar gel lan dediler, Uğur ve Tolga çok şaşırdılar şoförler ne zaman yokuşun tepesine çıkıp geri iniyorlardı? Diğer sokağa saptılar, Tolga çok hızlı koşmaya başladı artık bu akşam dayak yemeyecekti, bir sağ bir sol sokak derken tek başına kalmıştı, Uğur neredeydi? Uğur, Tolga hızlanınca dayak yiyeceğini anlamıştı ve köşeyi döner dönmez eski bir arabanın altına attı kendini ve gözlerini sımsıkı kapadı, bugün dayak yemek istemiyordu, arabanın altı ne de serindi, rahatlamıştı, göz kapakları ağırlaştı, biraz dinlense iyi olacaktı derken, Alkolün etsisiyle bildiğin sızdı.
Tolga çok hızlı koşmuştu, artık yokuştakiler de bulamayacaktı, caddeye kadar koşmuştu, ama şoförler ışınlanıyor muydu? Anlam veremedi, karşısına çıkan üç şoförü de arabaların arasından zigzaglar çizerek egale etti. Pek te durmaya niyeti yoktu artık, biraz daha koştu, aha bir kalabalık aralarında kimse beni bulamaz dedi ve daldı hızlıca kalabalığın arasından en uca kadar gelmişti, oda neydi, karışık sandviççinin önündeydi adam hızlıca paket yapıp sıradakilere veriyordu, Tolga anlamadan eline bir karışık sıkıştırdılar ve kuyruktan ayrılmıştı bile. Birden tanıdık gözlerle karşılaştı, Koray.
Ferdi ve Salih bir gün önce yedikleri dayağında etkisiyle yavaşlamışlardı akıllarına, Salih'in apartman numarası geldi, Bilader benim apartman numarasını çekelim yerler dedi, Ferdi iyi fikir dedi. Hemen köşeyi döndüler Ayçicek apartmanına girdiler, Peşlerinden gelenler apartmanın kapalı kapısıyla karşılaştılar, hemen karar verdiler ilk ışık yanan evin camlarını kırıp, apartmana dalacaklardı, beklediler, evet bir ışık yandı garipti birinci katının ışığı yandı, olsun dediler camlara taşları yağdırmaya başladılar, camlar bir bir inmeye başladı.
Ferdi ve Salih apartmanın içinden ayrılmaya karar verdiler, Ferdi orta kapıdan, Salih alt kapıdan kaçmaya başladı, bu sırada taş aramak için açılan bir kuzen orta kapıdan çıkan Ferdiyi gördü. Kaçıyorlar buradalar dedi, Ferdi neden paldır küldür çıktım diye kendine kızdı, peşindeydiler yine. Salih sesleri duydu hemen bir arabanın arkasına saklandı, Ferdi önde arkasında kuzenler yokuştan aşağı koşturuyorlardı, Salih yokuştan yukarı doğru çıktı sola döndü, pencerelerin nasıl kırıldığına baktı ve hızlıca devam etti ve ışıkları yanan kahveye daldı, oda neydi Yavuz!
t":f"]%
