Dochter van een god

18

Ik ga alvast even sorry zeggen als dit deel verwarrend is of zoiets, maar ik ben lang weg geweest van wattpad en ik heb geen idee of ik sommige dingen nou wel of niet in het verhaal heb gebruikt. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

Ik heb toch maar gewoon een kampshirt aan getrokken met een spijkerbroek. Caroline gaat me hier voor haten, maar wat maakt het uit. Ik ben over een paar weken toch dood, want deze quest gaat sowieso mislukken. Ik bedoel deze squad vs de goden. Ja dat gaat echt niks worden. Ik wil mijn moeder echt graag veilig Zien, maar ik ben echt niet het goede persoon om haar veilig te brengen. Het is al kwart over 9 en Stefan is er nog steeds niet. Na nog een kwartier wachten loop ik toch maar gewoon naar buiten. Ik zie Simon staan en hij loopt op mij af. "Waarom ben je nog niet op het feest?" Vraagt hij. " Ik zou wachten op Stefan, maar hij is niet gekomen." Hij kijkt me medelevend aan. "Ik zag hem net nog lopen met Drew. Het spijt me, maar ik denk niet dat hij nog gaat komen." " Ja, dat snap ik ook wel." Zeg ik geïrriteerd. Hoe kan Stefan mij dit aan doen. Hij laat me serieus zitten. Het liefst wil ik nu naar binnen rennen en huilen. Maar dan heeft hij te veel macht over me. Ik wil hem bewijzen dat ik sterker ben, maar hoe doe ik dat?  Ik keek naar Simon en ik weet al wat ik ga doen. Ik ga gewoon met hem naar het feest ik heb Stefan niet nodig. "Gaan we nog?" Vraag ik lachend en ik grijp z'n hand en trek hem mee. De kinderen van Hephaistos hebben hard gewerkt aan de verlichtingen en boxen. Het is echt geweldig wat ze allemaal kunnen maken. Er staan een paar mensen te dansen. Ik zie Caroline met een sater en Lydia ergens met een halfgod. Ik zoek Nico en Thomas, maar ik kan ze nergens vinden. Ook Drew en Stefan zijn spoorloos. Annabeth en Percy lopen naar ons toe. "Hey liv." Zegt Annabeth.  " hoe vind je je eerste feest op het kamp?" " het is geweldig." Opeens worden de lichten allemaal roze en de muziek word slomer. In mijn ooghoek zie ik Stefan komen aanlopen maar Simon heeft me de dansvloer al opgetrokken. Het  kan me op dit moment ook niks schelen wat Stefan ervan zou vinden. Nico en mijn broer zijn nog steeds niet te vinden en ik zie Clarisse ook nergens. Ik moet stoppen met zo afgeleid zijn en kijk weer naar Simon. Zijn Bruine ogen zijn zo mooi. Ze komen steeds dichterbij en voor ik het weet heeft hij me gezoend. Ik ken hem nog niet eens een dag. Zal ik terug zoenen? Fuck it ik ga waarschijnlijk toch over een paar dagen dood waarom ook niet? Ik zoen terug en een paar seconden later zie ik in mijn ooghoeken Stefan weglopen. "Ik moet gaan." Zeg ik tegen Simon en ik loop Stefans richting op. Ik weet wel hoe ik een moment moet verpesten. "Stefan stop!" Schreeuw ik. En hij staat stil. " waarom loop je weg?" "Is dat niet duidelijk dan?" Zegt hij boos. "Omg ben je hier serieus boos om? " vraag ik. " JIJ BENT DEGENE DIE MIJ LAAT ZITTEN. Waarom ben jij boos op
Mij?" " het spijt me liv." "Waarom kwam je niet?" "Dat kan ik niet zeggen." "Doei Stefan." Zeg ik en ik loop boos weg. Na een paar meter lopen zie ik Clarisse huilend lopen. Ik ren op haar af en vraag wat er aan de hand is. "Het is uit." Zegt ze en ze rent huilend weg. Ik loop verder en voor dat ik het weet zie ik mij broer Nico zoenen met een andere jongen. Mijn broer is gay? Dat had ik niet vewacht maar wie zou die andere jongen dan zijn? Ik loop dichterbij en kan dit niet geloven. Dit is de reden dat het uit is met Clarisse. Mijn bijde broers zijn met elkaar aan het zoenen. Ik loop weer terug naar Simon. "Het spijt me zo erg dat ik je liet zitten." Zeg ik en ik barst in huilen uit. Hij slaat zijn armen om me heen en ik voel me meteen een stuk beter. "Laten we even naar een rustigere plek gaan." Zegt hij en ik knik. Hoe akward is dat. Ik ben serieus net gaan huilen. Waar hij bij is. Wat is dit? Wat is er mis met mij?  We gaan ergens op een bankje naast het bos zitten en ik lig met mijn hoofd tegen zijn borst aan." "Hij liet me zitten Simon. En hij wilt me niet eens vertellen waarom." Ik wil hem ook vertellen over mijn broers, maar wat als niemand het nog weet. Waarschijnlijk willen ze nog geheim
Houden dat ze  op jongens vallen. Simon streelt mijn haar. "Ik ben er voor je. Als je iets nodig hebt vraag het maar." "Dankje Simon." "Stefan is echt een klootzak. Hij verdient jou niet."