Dochter van een god

1.

"Liv Smith! Ga maar in de wachtkamer zitten" zegt de vrouw achter de Bali ik draai me om en loop naar de eerste stoel die ik zie. Ik zit nu bij de huisarts om getest te worden op ADHD. Dat kan er ook nog bij deze maand ben ik er achter gekomen dat ik dyslexie heb en dan waarschijnlijk ook nog ADHD. "Liv Smith!" Schreeuwt de vrouw achter de Bali weer. "Ga maar naar de eerste kamer." Ik pak m'n tas op en loop naar de deur waarop een hele grote 1 staat. Ik blijf even staren naar de grote 1, doe dan voorzichtig de deur open en loop naar binnen. Daar staat een nogal vreemde man hij best wel lang en draagt een zonnebril. Welke huisarts draagt er nou een zonnebril. "Ga maar zitten op die stoel daar." Zegt de man terwijl hij wijst naar zo een lig stoel. "Wat gaat u met mij doen?" Vraag ik. De huisarts geeft geen antwoord en loopt naar een kastje toe. Hij mompelde iets in zich zelf over eerst bewijs of zo. Ik begrijp er niet echt veel van, dus ik blijf op de stoel zitten. Ik tik zachtjes met m'n benen op de grond. Tot dat de huisarts zich boos omdraait en vraagt of ik kan stoppen. Hij stelt me een paar vragen en doet een paar testen. "Je kunt gaan kom morgen rond de zelfde tijd terug dan heb ik de uitslag. Ik spring van de stoel af en loop de kamer uit. Als ik eenmaal thuis ben hoor ik m'n broer en moeder over het kamp praten waar hij elk jaar heen gaat. "Ik vind dat ze mee moet ze is net als ik een halfgod." " Lieverd dat weten we niet ze heeft tenslotte niet dezelfde vader als jij. Ik begrijp niet veel van wat ze zeggen maar loop zachtjes dichterbij ze hebben nog niet door dat ik luister. "Mam ze heeft net als ik ADHD en dyslexie dit kan geen toeval zijn." " De ADHD is nog niet zeker." "Mam ze is een halfgod en je weet wat dat betekend ze is hier niet veilig ze moet mee naar het kamp. " Ik loop zachtjes naar achter ik heb genoeg gehoord. Dan word ik van achter gepakt. Voor dat ik kan gillen doet hij zijn hand voor m'n mond. Ik schop kijhard tegen de deur aan en m'n moeder en broer zien wat er gebeurt. Ik kijk naar achter en zie dat het de huisarts is. Dan doet hij zijn bril af. Hij heeft maar een oog. Zijn armen gaan strakker om me heen. Ik krijg geen lucht. Dit is niet hoe ik wil gaan sterven. Dan komt m'n broer opeens met een zwaard aan lopen. Hij haalt uit naar de cycloop maar snijd mij in m'n wang. De cycloop slaat het zwaard uit zijn handen. Dan doet hij iets wat ik niet had verwacht. Hij sluit zijn ogen en blijft gewoon stil staan. De cycloop lacht. Dan komt er onverwachts een bliksemschicht de kamer binnen. De cycloop zijn greep verslapt en ik geef hem een keiharde trap. Hij laat me los en ik ren naar m'n broer toe. Hij gaat beschermend voor me staan en een paar seconde later komt er nog een bliksemschicht, maar deze keer waar de cycloop staat. Hij is veranderd in een hoopje as en op dat hoopje ligt een zonnebril. Mijn broer loopt naar het hoopje toe. En pakt de zonnebril. Dan geeft hij het aan mij. Ik kijk misselijk naar het ding en duw het van me weg. "Liv dit is een trofee ik wil dat jij het houd als herinnering aan de dag dat je er achter kwam wat je bent." Voor dat ik de kans krijg het aan te nemen pakt m'n moeder het. " Het is wel even genoeg zo Thomas. We kunnen beter meteen naar het kamp vertrekken." Ik knik en loop naar mijn kamer, als ik daar ben pak ik mijn dierbaarste spullen en doe ik ze in een koffer. Ik kijk nog snel in de spiegel en doe mijn lange bruine haar in een straart. Ik probeer naar mezelf te glimlachen maar het lukt niet ik word er zelfs nog verdrietiger van door mijn droevige bruine ogen in de spiegel te zien. Ik kijk snel weg en pak mijn koffer. Dan loop ik naar beneden.   Hey mensjes dit is het eerste hoofdstuk ik hoop dat jullie het leuk vinden ik ga proberen elke week een nieuw hoofdstuk te plaatsen.