Dochter van een god

12

Thomas pakte een paar wapens uit zijn huis en we zijn nu weer op weg naar het bos. "Vandaag ga ik je leren met pijl en boog schieten, messen werpen, met een dolk vechten, en allemaal dingen zonder wapens. Hier." Hij gooit de boog naar mij toe en daar na ook nog de pijlen. Ik leg de pijl aan bij de boog ofzo maar het blijft niet zitten. Ik duw het terug maar het blijf maar weg gaan ofzo. Op dat soort momenten denk ik echt: Waarom Hades? Waarom niet Apollo ofzo dan kan ik tenminste boog schieten. Wat kan ik nu? Doden terug brengen ja daar word niemand blij van ik zie wel hoe al die mensen naar mij kijken tijdens de lunch en ook naar Nico wij zijn vreemd hier op de campus en daar kunnen we niks aan veranderen. Ik hoorde van Nico dat er een paar maanden geleden niet eens een huis voor Hades kinderen was. Dat is toch belachelijk wij horen hier blijkbaar dus echt niet thuis. "Liv? Hallo? Liv!?" Ik schrik me rot ik heb dus blijkbaar terwijl ik stond te denken die pijl eindelijk afgeschoten, maar waarom zou ik dat nou doen? "Je weet blijkbaar al hoe je een pijl moet schieten maar nu eens kijken of je een monster kan raken." Ik denk niet dat het me nog een keer gaat lukken te schieten ik bedoel net lukte het nogal onverwacht maar ik ga het proberen. We lopen dieper het bos in en zien een hellehond liggen in de zon. "Waarom lopen ze hier los?" "We komen aan de grens van de het beschermingsveld. Als je langs die steen bent gelopen dan kan hij je dus aanvallen. Jij blijft vandaag aan deze kant en gaat hem gewoon proberen te raken als het niet lijst geen probleem ga er niet achteraan je kunt niet op dit moment gewond gaan raken. Begrepen?" Ik knik. Ik kom voorzichtig dichterbij het monster. Ik probeer zo zacht mogelijk te doen. Dat hij mij niks Kan doen betekend niet dat hij me niet kan horen. Ik ben bijna bij de steen maar verpest het zoals altijd weer. Ik ga op een takje staan. Het beest spingt op en kijkt mij met vernietigende ogen aan. Dan rent het weg ik kan er niks aan doen maar ik ren er toch achter aan. "Liv!" Roept m'n broer nog maar ik ben al weg.
Sorry dat ik gwn maanden niet heb geschreven ik weet gewoon echt totaal niet wat ik moet schrijven😂 maar nu weet ik het wel en ik hoop dat jullie het leuk vonden en ik denk dat ik niet meer moet gaan beloven dat ik elke week ga schrijven. Maar ja ik wil wel gewoon verder gaan met dit verhaal enzo en ik ben echt blij dat er een paar van jullie echt van die reacties achter laten dat jullie het leuk vinden dat zorgt et echt voor dat ik door wil gaan enzo. Dus thanx daarvoor💕