Dochter van een god

7

Ik lig in mijn bed na te denken over wat er vandaag allemaal is gebeurd. Chiron heeft besloten mij toch nog 3 dagen op het kamp te laten. Om te trainen. Ik zal wel getraint worden door de rest van het gezelschap om een sterke team band te krijgen ofzo. Morgen ga ik beginnen met zwaard vechten dat krijg ik van Percy. Daarna geschiedenis en vechtplannen maken(Annabeth), doden oproepen en schaduw reizen (Nico), survivelen dingen als wapens maken en jagen (grover), met monsters vechten(thomas). Opeens komt Nico weer eens uit de muur. Het is niet echt schrikwekkend meer, want het is nu al zo vaak gebeurd. Hij loopt zo stil mogelijk als hij kan naar zijn bed want hij denkt dat ik slaap. Ik vraag mij af waar hij altijd heen gaat. Zou hij het mij vertellen. Hmmmmm maar een manier om het goed te vragen. Ik spring zo snel mogelijk mijn bed uit en spring op die van Nico. "Dus..... waar ga jij altijd zo geheimzinnig heen?" Nico schrikt en gooit mij in een reflex van zijn bed af. Hij pakt een zwaard en net als hij mij wil steken ziet hij mijn gezicht. "Liv sorry gaat het?" "Dus je zou mij steken als je niet zag dat ik mij was?" Zeg ik lachend. "Ik dacht dat je een monster was. Je weet wel wat mensen adhd noemen dat zijn onze vecht reflexen." "Dus ik was bijna dood door jou reflexen?" Ik kom nu niet meer bij van het lachen. "Maar goed waar ga je altijd zo geheimzinig heen?" Nico gaat weer rustig in zijn bed liggen. "Dat kan ik je niet vertellen het heeft met hades te maken. Hij heeft mij laten zweren op de stix het niemand te vertellen behalven als hij vind dat ze het mogen weten." "Wat is de stix?" Vraag ik terwijl ik in mijn bed ga liggen. "Dat is een rivier in de onderwereld als je iets zweert op de stix en het niet na komt ga je dood. "Oow." Dat was het laatste dat ik zei, want daarna zijn we allebei in slaap gevallen. Deze nacht droom ik over iets heel anders dan normaal. ik bedoel meestal droom ik over dingen dingen als nou ja dingen die gwn niet in het echt zouden kunnen. Maar dit was zo echt het was alsof ik er bij was ofzo. Je vraagt je nu vast af waar ik was en wat ik daar deed. Dat ben ik vreemd genoeg vergeten. Maar wat nog vreemder is dat ik wakker werd midden in de bossen op het kamp. Ik heb statisch haar alsof ik een elektrische schok heb gekregen en naast mij is er een of andere krater. Ik lig in mijn pyjama en de onder kant van mijn broek is verbrand. En ik weet wie dit gedaan heeft. Omg dit doe je toch niet zomaar een beetje je nicht proberen te vermoorden. En ook nog eens het andere kind van je ex. Even serieus dit gaat echt te ver ik kan er toch niks aan doen dat ik besta. Ik ben zo boos. Ik sta op en loop weer terug naar het kamp. Ik weet niet wat er gebeurd maar ik voel iets het voelt als een of andere kriebel in mijn buik. Het is niet zo een kriebel als omg vlinders in mijn buik, maar gewoon een kriebel. En het is niet alleen dat het voelt alsof ik alle macht van de wereld heb. "Liv." Hoor ik zacht naast mij. Ik schrik zo erg en draai mij om. "Caroline?" zeg ik zacht. Caroline knikt. "Omg Caroline ik dacht dat ik je voor eeuwig kwijt was." ik begin opeens te huilen en zij ook zo vallen we huilend in elkaars armen. Op het moment dat ik haar aanraak deins ik al terug. Caroline is koud ijs koud en als ik beter kijk ziet ze er ook niet zo gezond uit als ze  er vroeger uit zag. "Care, hoe kan dit? hoe ben jij hier gekomen?" "Jij hebt mij opgewekt uit de dood natuurlijk." "Wacht jij weet van het hele halfgod gebeuren?" " Ja natuurlijk, ik ben een dochter van aphrodite. Voor dat ik stierf had ik al door wat je was liv. Ik ben tijdens mijn tocht naar het kamp vermoord." 

heeey mensen sorry dat het iets langer duurde voor dit hoofdstuk. ik wist echt niet wat ik wou schrijven maar ik ben nu klaar. ik ga vanavond naar Ariana Grande!!!! ik ben zo blij!!! en ik heb geen idee waarom ik dit met jullie deel maar goed. en ik wou jullie nog bedanken voor het lezen ik heb nu meer dan 300 reads. ik weet dat het weinig is met andere verhalen maar ik vind het geweldig.