Το μέντιουμ {TYS_GR}

~Εισαγωγή~

Μάιος 2013, Κερατέα

Η Σοφία μπήκε αναστατωμένη στον χώρο.

-Τι συμβαίνει Σοφία;, ρώτησε η Μέλπω.

-Μέλπω, Μέλπω, βοήθεια. Θέλω να κοιτάξεις τη σφαίρα σου και να μου πεις. Τι βλέπεις; Έχω μέλλον με τον Αντώνη;

-Κάτσε, μισό λεπτό, που μου βιάζεσαι κιόλας! Έτσι απλά γίνονται αυτά τα πράγματα; Πρέπει να ετοιμαστώ, να έρθω σε επαφή...

-Σε επαφή; Με ποιον;

-Με το κοντρόλ! Με ενημερώνουν πως τελειώνει ο χρόνος μας! Τι ρωτάς καλέ Σοφία; Με τα πνεύματα θα έρθω σε επαφή!

Για λίγο επικράτησε σιγή.

-Μάλιστα.

-Τι μάλιστα;

-Κάτσε καλέ, να δω, ακόμα δεν έχουν εμφανιστεί!

Λίγο αργότερα, φαινόταν χαρούμενη, λες και μόλις είχε πληροφορηθεί ένα πολύ ευχάριστο νέο.

-Γάμο βλέπω Σοφάκι μου. Αλλά για να είμαστε σίγουρες, πρέπει να σου ρίξω και τα χαρτιά.

-Να μου τα ρίξεις Μέλπω μου, να μου τα ρίξεις. Φτάνει να το δεις με σιγουριά!

Η Μέλπω κοιτούσε απορροφημένη την τράπουλα της.

-Βλέπεις αυτόν τον άσσο σπαθί;

-Ναι, τι;

-Άντε, τυχερή Σοφία, εσύ κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει! Σε θέλει ο Αντωνάκης, στεφάνι είναι αυτό.

-Αλήθεια Μέλπω μου;

-Ε, τι, νομίζεις ότι σ' έχω γελάσει; Με προσβάλλεις.

-Συγγνώμη, συγγνώμη δεν το ήθελα, φιλενάδα. Αφού το λες εσύ, στεφάνι θα είναι. Για πες μου τώρα, πόσα σου χρωστάω;

-Εκατό ευρώ!

-Εκατό; Σαν πολλά δεν είναι; Ούτε δέκα λεπτά δεν έκατσα.

-Σοφία, δεν μας τα λες καλά. Τι πάει να πει ούτε δέκα λεπτά δεν έκατσα; Νομίζεις, τόσο εύκολο είναι να συνεννοηθείς με τα πνεύματα; Αφού σου έριξα και χαρτιά. Εδώ θα παντρευτείς τον Αντώνη κοπέλα μου, τα λεφτά σκέφτεσαι. Τώρα θα έπρεπε να πετάς απ' τη χαρά σου!

-Καλά, καλά Μέλπω μου, μην αρπάζεσαι, συγγνώμη. Εσύ κάνεις τόσα για μένα κι εγώ φέρομαι έτσι. Αλλά τώρα, να, τα οικονομικά μου δεν είναι και σε πολύ καλή κατάσταση, ξέρεις.

-Ναι, αλλά όταν παντρευτείς, θα ζεις σαν βασίλισσα. Έχω ακούσει πως τώρα τελευταία, ο δικός σου έχει πιάσει την καλή.

-Κάτι μου είπε. Αχ, μακάρι να είναι έτσι Μέλπω μου, μακάρι. Ν' ανασάνουμε κι εμείς λίγο!

Με μισή καρδιά της έδωσες το κατοστάρικο και έφυγε, έχοντας ένα δειλό χαμόγελο στα χείλη.

Πίσω της η Μέλπω, χαμογελούσε. Άλλη μια ηλίθια που είχε δώσει ένα κατοστάρικο, για κάτι ανοησίες. Ήταν και πάλι τυχερή. Είχε καταφέρει να πείσει χωρίς πολλά πολλά, την ανίδεη κοπέλα να της δώσει ότι ζητούσε. Κι ευτυχώς γι' αυτή, δεν ήταν η μόνη. Στην γειτονιά της, υπήρχαν κι άλλες τέτοιες κοπέλες που έδιναν λεφτά μόνο για να τους ρίξει τα χαρτιά, ή για να δει τον καφέ. Εν έτη 2013, ο κόσμος παρέμενε το ίδιο αφελής, όπως πάντα, παρόλο που οι περισσότεροι με το ζόρι τα έβγαζαν πέρα.

Αλλά σιγά μη καθόταν, σαν το κορόιδο να δουλεύει νύχτα μέρα όπως αυτοί. Όμορφη δεν ήταν, τα χρονάκια της τα είχε, πράγμα που σημαίνει πως οι ελπίδες για κανέναν πλούσιο γαμπρό, είχαν ναυαγήσει. Όμως ο δρόμος για το εύκολο χρήμα παρέμενε ανοιχτός. Γιατί να μην εκμεταλλευτεί λοιπόν, την ανοησία μερικών φτωχών κορασίδων; Είχε από νωρίς εξαφανίσει τις ενοχές της. Έτσι κι αλλιώς, σήμερα ποιος νοιάζεται για τον άλλον; Όλοι την πάρτη τους κοιτάνε, σωστά;