ACEMİ VAMPİR

17~Clory~

Multimedia David'ın evi

Birden duraksadı. Beni indirdi omzundan ve duvara yasladı sırtımı. Belimi sardı elleri ile. "Bırakayım mi?" dedi gözlerini gözlerime mühürlerken.

"Bırak" dedim kararlı bir şekilde.

"Şimdi değil. İlk önce bana sormak istediğin soruları sor. Bende cevaplıyayım. Sonra sen karar ver." dedi tüm asaleti ile. Ne asaleti be tüm.... Tüm...tüm... Bulamadım onu gömecek bir şey. Lanet olsun.

"Neden buraya geldik? Senin evine."

"Çünkü bizimkiler senin evine aramaya gitmişler. Gerçi bir şey bulamamışlar ama. İşte o sırada bir kaç komşu tekinsiz adamların gelip seni sorduğunu söyledi. Anlayacağın Koll hala senin peşinde. Bizse onun. Seni burada bulamıyacağı için buradayız."

"Anladım beni yanından ayırmak istemiyorsun. Başka bir yere gidersem başıma bir şey gelmesinden endişeleniyorsun" dedim. Yersiz bir konuşma yapmıştım. Gerizekalı Dolunay gerizekalı.

"Hayır sadece vicdan azabı çekiyorum. Bu duruma benim yüzümden düştün. Hem sen bana lazımsın Koll'u yakalıyana kadar buradasın benim yanımda."

"Peki neden burada. Hastanede niye kalmadım. Hem ben ameliyat olacaktım."

"Orası senin için güvenli değil. Ameliyat gününe kadar buradasın"

"Bana kim bakacak peki. 7/24 beni kucağında mı taşıyacaksın."

"Sana tekerlekli sandalye alırım."

"Peki ya yemek. Kanı da sen mi bulacaksın bana"

"Evet Dolunay evet. Seni buraya getirirken başıma gelecekleri biliyordum."

"Peki son bir soru?"

"Seni dinliyorum."

"Beni seviyor musun? Yoksa sadece benimle yatmak için mi buraya getirdin?" diye sordum evet sordum. Dönüp tekrar okumayın çünkü doğru okudunuz. Ben şu lanet beynim ile bu soruyu düşündüm ve sordum. Aslına bakarsan düşündüm mü onuda bilmiyorum.

Birden mühürlediği gözlerini gözlerimden kaçırdı. Sıkıca sardığı Belimi yavaşça gevşetti.

Hiç bir şey söylemeden kafasını sağa sola olumsuz anlamda salladı ve Belimi bıraktı. Gitmek için bir hamle yaptı. gidiyordu.

En fazla 6 saniye ayağımın üzerinde tek başına kalabilmiştim. Birden ayağım kırılmış gibi katlandı ve yere düştüm oturur pozisyonda.

David 2 adım uzaklaşmıştı benden. O uzaklaştığı 2 adımı geri geldi ve beni kucağına aldı. Hiç bir şey söylemeden. Hiç gözünü gözüme değdirmeden.

Bense kollarımı boynuna dolamıştım. Düşmeyeyim diye. Beni evin içine soktu ve salon olduğunu düşündüğüm odaya getirdi. Koltuğa bıraktı beni ayaklarımı uzatır bir şekilde. O an fark ettim ki hastanede hastaların giydiği pembe dümdüz elbise vardı üzerimde.

İçeride bir odaya girip elinde bir pike ile geldi. Pikeyi bacaklarımın üzerine örttü. Tam benden uzaklaşıyordu ki bileğinden tuttum ve uzaklaşmasını engelledim. 5 saniye gözümün içine bakıp geri kafasını çevirdi.

"Soruma cevap vermedin. Susunca korkuyorum." dedim.

4-5 saniye daha baktıktan sonra kafasını çevirip gitmeye kalktı. Tekrar bileğinden çekiştirdim. "Bana bağır ben sana bağırayım. Tartışalım hadi lütfen tartışalım" dedim.