ACEMİ VAMPİR

14~Yürüyememek~

DAVİD'IN AZINDAN

Dolunay'ın dediklerini araştırdım. Olay yerine gittim. Yani Dolunay'ı bulduğumuz yere. Odaları araştırırken bir odada kırık bir telefon bulduklarını ve son aranan kişinin benim olduğunu söylediler.

Bu Dolunay'ın beni aradığı telefon olmalıydı. Liam ve Elis'i merkeze gidip araştırmaya karar verdim.

Bir de ne göreyim meğersem soyadını bilmediği Liam ve Elis'le Dolunay aynı okulda. Bunu bana neden söylemediğini gerçekten çok merak ediyordum.

Sinirle arabama bindim ve hastanenin yolunu tuttum.

DOLUNAY'IN AZINDAN

Bay ego gittikten sonra hızla odaya doktor ve hemşire geldi.

"Dolunay hanım sizi acilen röntgene almalıyız."

"Gerekçesi nedir doktor bey?"

"Bir şeyden şüpheleniyoruz o yüzden"

"Peki burada patron sizsiniz." dedim ve onun bir bildiği vardır umuduyla kabul ettim. Beni odadan çıkarınca kapının önünde başka bir üniformalı polis vardı. Oh be bay ego gitmiş.

Komple röntgenimi çektikten sonra beni tekrar odaya aldılar. Aslına bakarsanız meraktan çatlayabilirdim. Kısa sürede doktorun içeriye asık suratla girmesiyle merakımı gidereceğini anladığımdan bir nebzede olsa mutluydum.

"Evet doktor bey artık buradan çıkabileceğim öyle değil mi?" dedim merakla ama doktorun tavırları çok garipti. Sanki, sanki kötü bir haber verecekmiş gibiydi. Kötü bir haber.

"Dolunay hanım zehirli kurşun ile yaralandığınız için epey zor bir durum içerisindesiniz. Demek istediğim normalde sizin uyanmanız bile bir mucizeydi. Ama kurşun sinirlerinize çok büyük bir zarar vermiş. Zaten vampire dönüşeli 1 yıl bile olmamış bu yüzden vücudunuz hala insan bir vücuduna sahip. ACEMİ VAMPİR vücudu. Bu yüzden güçlü bir vucut yapınız yok. Demek istediğim belden aşağı yani bacaklarınız tutmuyor."

Bacaklarınız tutmuyor, Bacaklarınız tutmuyor,Bacaklarınız tutmuyor. Bu söz beynimin içinde yüzlerce, binlerce yankılanırken doktor "İyimisiniz" diye seslendi.

Birden boğazım yırtılırcasına bağırmaya başladım. "Ne demek iyimisiniz, ne demek belden aşağınız tutmuyor diyiyorsun bu durumda nasıl iyi olabilirim" dedim bu sırada doktor ve hemşire beni sakinleştirmeye çalışırken.

Doktor ve hemşire beni zabdetmeye çalışırken birden duraksadım. Ellerimi havaya kaldırdım ve "Çıkın dışarı" dedim sessizce.

"Efendim" dedi hemşire. "Çıkın dışarı yanlız kalmak istiyorum" diye bağırdım.

İkiside dışarıya çıkmıştı. Öylece gözümü boş bir duvara dikmiştim. Şuan ağlamak, haykırmak ve kendimi paramparça etmek istiyordum. Ama hiç birini yapmayacaktım.

Ağlamamak için dişlerimle dudaklarımı dişlerken kendimi zor tutuyordum. Birden birinin bir hışımla odaya girmesi ile gözlerimi sabitlediğim yerden ayırdım ve bana sinirle bakan David'ı gördüm.