❆ Tehtit ❆ #Wattys2016 [Ara Verildi]

❆ 15. Bölüm❆

Gözlerimi açtığımda etraf kapkaranlıktı. En son hatırladığım banyoda bir öksürük nöbetine yakalanmış olmamdı. Etrafa bakındığımda Semum'un ortalıkta olmadığını fark ettim. 

Kendimi çok tuhaf hissediyordum. Daha güçlü, daha dirençli. İnsan hasta olduktan sonra kendini nasıl daha iyi hissedebilirdi ki?

''Semum?'' Bir anda kapı açıldı. ''Efendim? Bir şey mi oldu?'' Başımı iki yana salladım. ''Olmadı ama... Semum bana neler oldu?'' Semum yatağa kadar geldi. Elini uzattı. ''Benimle gel.'' 

''Nereye?'' Biraz daha yaklaşıp kulağıma eğildi. ''Benimle gel Nemesis.'' Elini tuttum ve ayağa kalktım. ''Nasıl hissediyorsun?'' ''Çok iyi?'' Başını salladı. ''Güzel.''

Ve yürümeye başladık. Daha önce hiç görmediğim bir yere girdik. Bir anda odaya yayılan ışık dalgasıyla hiçbir şey göremedim. Boşta kalan elimi gözlerime siper ettim. Diğer elimle de sıkı sıkı Semum'a tutundum. 

''Semum?'' Hiçbir ses gelmeyince endişelendim. ''Gözlerini aç Nemesis.'' Dediğini yapmadım. Odada öyle güçlü bir ışık vardı ki gözlerim kör olmuştu sanki.

Semum'u tam önümde hissettim. Gözlerimin önüne siper ettiğim elimi kaldırdı. Bu sefer gözlerimi sıkıca yumdum. ''Gözlerini aç Nemesis. Burada sana zarar verecek hiçbir şey yok.'' Güven verici ses tonu sayesinde gözlerimi yavaşça açtım. 

Şimdi her şeyi görebiliyordum. Her taraf bembeyazdı. Bir anda her şey gitti. Etraf tamamen karanlıktı artık. Perseus'un camdan şatosuna(!) gittiğimde gördüğüm taht şimdi tam karşımdaydı. Yine alevler içinde yanıyordu.

Bir anda üzerinde bir erkek ve kadın belirdi. Gözyaşları öyle hızlı ve çoktu ki neredeyse yanan taht sönecekti. Birbirlerine sımsıkı sarılmışlardı. Kendilerinden geçmişlerdi sanki. Ve bir anda taht yeniden alev aldı. 

Az önce neredeyse sönecek olan taht şimdi cayır cayır yanıyordu ve aynı zamanda üzerindeki kadın ve adamı yakıyordu. ''Çıkın! Çıkın oradan! Yanıyorsunuz!'' Tüm gücümle bağırıyordum ama nafileydi. Gözümün önünde yanarak yok oldular. Ruhları göğe yükseldi.

Yere çöktüm. Bu nasıl bir şeydi böyle? Bir anda paramparça olmuştum. Kalbim yerinden sökülür gibi acıyordu artık. ''Semum! Nerdesinn! Yardım ett!'' Semum ortalıkta yoktu. Bir anda bir bebek sesi duydum. Sağ tarafıma döndüğümde bebeği gördüm. 

Bir an ona ulaşmak istedim. Ben yaklaştıkça o uzaklaşıyordu sanki. Bir türlü ulaşamıyordum. ''Buraya gel! Yanacaksın!'' Alevler bebeği de içine çekti. Bir girdap gibi gözümün önünde bebeği içine çekti. Gözyaşlarım durmadan akıyordu. Kendimi durdurmam imkansızlaşmıştı.

Ve bir anda bebek büyüdü. Gözümün önünde durmadan büyüdü ve son olarak genç kız halini aldı. Alevler onu yakmamış büyütmüştü. Genç kız arkasını döndüğünde gözyaşlarım durdu. Şaşkınlık tüm bedenimi ele geçiriyordu sanki. Genç kız... Ama... O bendim! Resmen durmuş kendime bakıyordum. Alevlerin içindeki kendime!