Chapter 24: God Only Knows

884 19 1
                                    

"You know what, whoever that guy is, isa lang masasabi ko. He's fucking insane na pinakawalan ka pa niya." nakangiting sambit ni Ronnie habang nakahiga sa damuhan.

"Salamat." ang tanging nasambit ni Enrique.

"You should forget him! Alam kong hindi madali yun para sa'yo pero that's the best thing you need to do. You should be happy. You deserved to be happy. We all deserved to be happy." sambit ni Ronnie.

"Sinusubukan ko naman. Akala ko nga, okay na ako. Pero nung naalala ko na naman siya kanina, parang bumalik yung sakit. Yung sakit na naramdaman ko." sambit ni Enrique.

Tumayo si Ronnie sa pagkakahiga at may sinabi kay Enrique. "I need to tell you something."

"Ano yun?" tanong ni Enrique na nakatingin sa kanya.

"Hindi sa party ang unang beses nating magkita." sambit ni Ronnie.

"What do you mean?" pagtataka ni Enrique.

"I saw you sa tapat ng isang hotel few months back." pag-amin ni Ronnie.

Kita pa rin sa mukha ni Enrique ang pagtataka.

"One night, nagjajogging ako nun then napadaan ako sa tapat ng hotel kung saan ka nakaupo. I saw you crying. I asked if you need help, pero nagalit ka sa akin at sinabi mong hindi mo kailangan ng tulong ko. When I saw your face, nagmarka sa akin yun. From that exact moment, I remembered your face. Then at the party, the time na nakita mo ako sa CR dahil nalimutan kong ilock yung pinto. I saw you, the face that I will never forget, and hinanap kita. When I saw you I like to approach you but I know na nahihiya ka dahil sa nangyari sa CR kaya mas pinili ko na lang na hindi lumapit. But then, Jon approached me and asked me para ihatid ka. Without any doubt, pumayag ako dahil at last makikilala ko na rin yung taong tumatak sa isip ko. And then sa car habang hinahatid kita. Nang bumaba ka pa lang, nakita ko na naiwan mo ang cellphone mo pero hindi ko sinabi yun sa'yo. Coz I want to see you again." pagpapaliwanag ni Ronnie.

"Hindi ko alam kung ano dapat ang maramdaman ko. Gusto ko magsorry dahil nagalit ako sayo. Gusto kong ngumiti dahil.. dahil sa sinabi mong you remembered me. Pero mas nadadaig yung gusto kong mahiya dahil I thought hindi mo natandaan ang mukha ko nung incident sa party." natawa si Enrique matapos niyang sabihin ang huling sentence.

Napangiti si Ronnie at nakitawa na rin kay Enrique.

Nagkatinginan ang dalawa at tumigil sa pagtawa. Dahan dahang lumapit si Ronnie kay Enrique at hinaplos nito ang mukha ni Enrique mula sa noo, papunta sa pisngi hanggang hawakan ni Ronnie ang labi ni Enrique. Idinikit ni Ronnie ang noo sa noo ni Enrique. Nagdikit ang kanilang noo at habang tumatagal ay unti unting nilalapit ni Ronnie ang kanyang labi sa labi ni Enrique, pero bago pa man magdikit ang kanilang mga labi ay umiwas na si Enrique.

"May problema ba?" tanong ni Ronnie.

"I like you, Ronnie. But I don't think ready na ako sa mga ganitong pangyayari. Parang masyadong mabilis." pagpapaliwanag ni Enrique.

"I understand. Sorry, medyo naging mabilis ako. But I want you to know that I do like you too. And I want to know you better and gusto ko rin na makilala mo ako ng lubusan." sagot ni Ronnie.

Napangiti si Enrique at nagkatitigan sila.

"I think kailangan na nating umuwi. Malapit nang maggabi, medyo delikado dito kapag inabutan ka ng dilim." sambit ni Ronnie.

Tumayo na sila sa kanilang kinauupuan at nagtungo na sila sa sasakyan.

"So, dinner tayo?" yaya ni Ronnie.

"Sure. Saan?" tanong ni Enrique.

"May alam akong malapit na kanina dito. My treat." pangiting sagot ni Ronnie.

Hindi na kumontra pa si Enrique at pumayag ito sa sinabi ni Ronnie.

Matapos nila kumain ay naisipan nilang umuwi na.

"May gagawin ka ba bukas?" biglang tanong ni Ronnie.

"Huh? Wala naman. Bakit?" sagot ni Enrique.

Dinner tayo bukas?" anyaya ni Ronnie.

"Saan? Puro na lang tayo pagkain." natatawang sagot ni Enrique.

"My place. Magluluto ako." sambit ni Ronnie.

"Nagluluto ka?" pagulat na tanong ni Enrique.

"Are you underestimating me Mr. Gil?" pabirong tanong ni Ronnie.

"Hindi naman. Wala lang kasi sa itsura." natatawang sagot ni Enrique. "Sure! Just give me the address pupunta ako." dagdag pa nito.

"No. I'll fetch you." sagot ni Ronnie.

"No need. I can go by mself naman, just give me your address." sagot ni Enrique.

"But..." ang tanging nasabi ni Ronnie nang sumingit si Enrique.

"No 'buts'. Ipagluluto mo na nga ako tapos susunduin mo pa ako. Hassle yun on your side. And kaya ko namang magcommute." sambit ni Ronnie.

"Fine. I'll text it to you na lang." wala nang nagawa si Ronnie.

"Where's your phone?" tanong ni Enrique.

"Why?" pagtataka ni Ronnie.

"Paano mo ako itetext kung wala ka namang number ko." sagot ni Enrique.

"Make sense. Kunin mo sa bag ko." sagot naman ni Ronnie.

Kinuha ni Enrique ang bag ni Ronnie na nasa tabi nito at hinanap ang cellphone. Nang makita niya ito ay agad niyang sinave ang number niya.

Nang maitapos niyang isave ang number niya ay binalik niya agad sa bag ang cellphone ni Ronnie.

"What's the reason pala kung bakit ka magluluto ng dinner?" tanong ni Enrique.

"It's my birthday tomorrow." sagot ni Ronnie.

"What? Seryoso ba yan?" pagulat na tanong ni Enrique.

"Oo. Why would I lie?" sagot ni Ronnie.

"Advance Happy Birthday kung ganun." pagbati ni Enrique.

"Thanks." nakangiting pasasalamat ni Ronnie.

"Why would you invite me? Baka family dinner yun." tanong ni Enrique.

"It's not a family dinner. Remember, nasa New Zealand ang family ko at ako lang ang mag-isa dito sa Philippines. Originally, niyaya ko lang si Jon na magshot dito sa bahay. Then narealize namin may pasok kinabukasan, so dinner na lang. You can invite your friends din para mas marami tayo. I'll invite mine." sambit ni Ronnie.

"For how many persons ba ang iluluto mo?" tanong ni Enrique.

"Depende sa pupunta. Pero hindi naman ako nanginvite aside sa mga tropa ko. Ilan ba dadalhin mo?" tanong ni Ronnie.

"Yayayain ko lang naman sila Jane, Nadine, Iñigo at Ryle. So 5 kami." sagot ni Ronnie.

"4 lang naman ang iinvite ko plus ako and Jon. So a total of 11." sambit ni Ronnie.

"Kailangan mo ba ng tulong? I can try to help you." alok ni Enrique.

"No thanks. I can manage. Mas nakakagalaw ako ng mas maayos kapag ako lang ang tao sa kitchen. Sasabihan ko na mamaya si Jon at ikaw sabihan mo na rin ang mga isasama mo." sambit ni Ronnie.

"Okay. I'll text them na." sambit naman ni Enrique.

************************************************
So, what's your reaction guys? Abangan ang next chapter.

Don't forget to Comment, Vote and Share this story.

100 views I will post the next chapter.

Bromance: An Enrique Gil-Daniel Padilla StoryWhere stories live. Discover now