"Eğer sen..." dedi ve bir süre gözlerimin içine baktı. "Beni beklemeseydin ben bu koca şehirde kaybolacaktım."
Yüzümüz giderek birbirine yaklaşırken nefeslerimiz birbirine karışıyordu.
"Eğer sen," dedim bu sefer. "Yanıma gelmeseydin, yıldızlara olan...
Duyduğum sesle hayal aleminden uyandım. Sesin geldiği yöne döndüm.
"Teşekkür ederim." Dedim ve kahveyi önüme çektim.
Kafamı kaldırdığımda karşımda kimsenin olmadığını gördüm. Gözlerim boş koltukta gezinirken biraz da olsa incindiğimi hissettim. Hayalde olsa onu yeniden görmek güzeldi.
Buharı üstünde tüten kahveden bir yudum aldım. Taehyung da bana bu kahveden hazırlamıştı. O günden sonra hiç bir zaman aynı lezzeti alamamıştım.
Belki de kahveye asıl tadını veren onun sevgisinde ya da ben içerken üzerimde gezen heyecanlı bakışlarında gizliydi.
Yinede bir şekilde farklıydı.
Çantamdan çıkardığım yıpranmış defteri masanın üzerine koydum. Zamanın merhamet etmediği defterin sayfalarını araladım.
Taehyung ve benim anılarımızın kapladığı bu sayfalarda bir kez daha kaybolmak istedim.
İç geçirip gözümü sayfalarda gezdirdim. Artık gökyüzü ile benim aramda olan bir sır değildi bizim ki.
İlk başlarda sadece kendimi rahatlatmak için kaleme aldığım hikayemiz bambaşka bir boyut kazanmıştı. Artık herkes okuyabiliyordu.
Kimileri o satırlarda kendilerini buluyordu. Bazısı belkide içten içe bizi yeniden bir arada görmek istiyordu.
Aslında günlüğümün basılmasını Taehyung için istemiştim. Onu hala beklediğimi görmesini ve yıldızlarla konuşmayı hiçbir zaman bırakmadığımı bilmesini istemiştim.
Bazılarına göre zavallıca bir çırpınış olabilir ama benim için hayata tutunmamı sağlayan bir çırpınıştı.
Kahveden aldığım son yudumdan sonra gözlerimi kafede gezdirdim. Taehyung'un iz bıraktığı kafe artık onsuz boş gibiydi.
"KangSoo! Hesabı alabilir miyim?"
Defteri yeniden çantama yerleştirirken KangSoo elinde hesapla geri gelmişti. Cüzdanımdan çıkardığım fazlaca parayı koyup çıktım.
Paltoma sarılıp otobüs durağına doğru yürümeye başladım. Soğuk hava yüzümü karıncalandırırken bir süre sonra buna alışacağımı biliyordum.
Çizmemin kaldırıma her değişinde çıkardığı tok seslere karşın kimsenin dikkatini çekmiyordum. Sokakta gezen bir kaç kişi vardı. Onların hepsi de dalgındı. Yalnızlık ve özlem dolu bakışlarını gri kaldırıma sabitlemişlerdi.
Kalabalık şehrin kaybolmuş insanlarıydık biz.
Nefesim buhar olup gökyüzüne karışırken kışın iyice içime işlediğinin farkında değildim. Maviliğini kaybetmiş gökyüzünü seyrederken otobüs durağına bu kadar çabuk geldiğime şaşırmıştım.
Biraz daha gezmek ve bu şehirde giderek daha da kaybolmak istiyordum.
Oturup beklemeye başladım. Bekledikçe uzayan zamanın çark seslerini duyar gibi oldum.
Gri bulutlar yılın ilk karı için zaman kolluyordu. Soğuk etkisini giderek artırırken burnum hissizleşmeye başlıyordu.
Otobüs geldiğinde oturduğum yerden kalkıp kapısına yaklaştım. Son bir kez arkamı dönüp anılarıma yarına kadar veda ettim. Kapı açılınca yüzümü saran tanıdık sıcaklıkla gülümsedim.
Cam kenarına oturduğumda otobüs hareket etmeye başladı. Buğulu camı elimin tersi ile silecekken durdum. Çocuksu bir istekle buğula cama ismimi yazdım ve onun ismini de yanına ekledim.
SooYun (소윤) ve Taehyung (태형).
Yüzümü saran gülümseme ile isimlerimize baktım. Çantamdan çıkardığım günlükte mutlu olduğumuz anıları açtım. Bir dejavunun içine girerken içimi kaplayan heyecanla onu yeniden hissetmek istedim.
Taehyung'u,
Bizi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Y/N: Öncelikle herkesin bayramı mübarek olsun. Şimdi finalin ilk partını yayınladım. Finalin birinci partı hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce mutlu bir son mu yoksa üzgün bir son bizi mi bekliyor? Aynı zamanda bir sonraki final partları hakkında nasıl tahminleriniz var? Yorumda düşüncelerinizi belirtin lütfen.
