PİYANİST 2

Bölüm 5

Bölüm Şarkısı: Blackstreet Boys-Incomplete

Genç adam kafeye erken gitmeyi tercih etmişti. Bir süre pencereden dışarıyı izledi daha sonra da bir bardak şarap sipariş etti.

"Üzgünüm biraz geciktim."

Kadının mahcup gülümsemesi onu hiç etkilememişti. Bekletilmekten hoşlanmazdı ama erken gelmeyi tercih eden bu seferlik kendisiydi.

Alışılagelmiş hatır sorma faslından sonra konuyu açan Deniz oldu. Bu akşam için herhangi bir planı yoktu. Buluşmayı ertelemek istemesindeki asıl neden buydu aslında. Doğaçlama gitmekten çekiniyordu, piyanistin kıvrak zekasının farkındaydı.

"Açık olmak gerekirse Bay Jean Pierre," Adamın bakışlarını kendi üzerinde hissetmek onu ürpertiyordu. "Bana karşı dürüst davranmadığınızı düşünüyorum."

Mavi gözler bir anda puslandı ve adam olduğundan da kibirli biçimde gülümsedi. Öyle bir gülümsemeydi ki bu içinde aşağılama, hakaret, suçlama, kibir kısacası her şey vardı.

"Ne tesadüftür ki ikimiz de birbirimiz hakkında aynı yargıya kapılmışız."

Adamın sözlerindeki haklılık payı açıktı. Deniz de gizleyemedi. Bu iş sandığından daha çetrefilli hale gelmişti.

"Demek istediğim şu ki; Derin isimli hastayı tanıyorsunuz."

Adam gülümsemeye devam etti.

"Aslına bakarsanız daha önce tanıştığım hayranların isim listesini tutmamıştım. Böyle bir ilgim hiç olmadı."

Aşırı özgüveni ve rahat tavırları ona her zaman avantaj sağlıyordu ve söylediklerine dair en ufak bir ipucu vermiyordu genç doktora.

"Onun sıradan bir hayrandan fazlası olduğuna eminim."

Kadının artık sabırsızlanan tavrı genç piyanistin dikkatinden kaçmamıştı. Oysaki bir sanatçının karşısında oturduğunu unutmaması gerekirdi.

"Size bu şekilde düşündüren nedir?"

Adamın aniden ciddileşen ve kadını kale alan tavırları Deniz'i şok ediyordu. Her an değişebilen ve iplerin daima adamın ellerinde olduğu bir oyundu sanki bu.

"Size nedenlerimi açıklamak durumunda değilim," dedi nefesini kontrol etmeye çalışarak. "Ama bundan eminim."

"Size tek önerim projenizi değiştirmeniz olur." diyerek gülümsedi genç adam. Durumla eğleniyordu. Kadının çaresizliği ve boşa çabası onu güldürüyordu içten içe.

"Haklı olduğumu bildiğim bir projeden vazgeçeceğimi düşünüyorsanız yanılıyorsunuz."

Genç kadın yan tarafındaki sandalyeye bıraktığı çantasını aldı ve "Bana yardım etmemekte özgürsünüz fakat gerçekleri saklamak sizin özgürlük alanınız içinde değil, izninizle." diyerek oradan ayrıldı.

O gittikten sonra genç adam birkaç saat daha oturdu kafede. Dışarıyı izledi ve bir sonraki adımını düşündü. Kadının bu denli dürüst davranacağını planlamamıştı. Bu işin ucunu bırakmayacağı açıktı. Bunun sebebinin o defter olduğundan emindi. O defterde ne yazıyordu bunu öğrenmenin tek bir yolu vardı.

Hesabı ödeyip ceketini giydi ve ilk uçakla Fransa'ya döndü. O defterde ne yazdığını nereden öğreneceğini o kadar iyi biliyordu ki.

Yazardan;

Arkadaşlar bu bölümü aradaki bağlantıyı sağlamak ve sizi çok fazla bekletmemek için yazdım. (Zaten bir hayli beklettim bunun için üzgünüm.)

Yeni bölüm birkaç gün içinde gelir. Uzun olacak. :)